Κομμουνισμός – Η άλλη όψη του νομίσματος (ΜΕΡΟΣ Κ)
(Άρθρο)
ΓΚΟΥΛΑΓΚ
Η Κεντρική Διεύθυνση Στρατοπέδων δημιουργήθηκε το 1930 και περιλάμβανε μεγάλο μέρος tων στρατοπέδων εργασίας και κάθειρξης που υπήρχαν τότε στην ΕΣΣΔ. Το 1927 ο αριθμός των κρατουμένων στα στρατόπεδα ανερχόταν σε 200,000. Το 1935 οι κρατούμενοι ξεπέρασαν το 1,000,000 με συνεχή αντικατάσταση λόγω θανάτων. Αυτό οφειλόταν κυρίως στο ξεκίνημα του Πενταετούς Προγράμματος και της κολεκτιβοποίησης το 1929, όπου και ξεκίνησαν οι διωγμοί για εχθρούς του υπαρκτού σοσιαλισμού, συλλήψεις υπόπτων για δολιοφθορές και βιαιότητες κ.α.
Το κύριο χαρακτηριστικό των γκούλαγκ (384 στρατόπεδα) ήταν η οικονομική εκμετάλλευση της εργασίας των φυλακισμένων και εκτοπισμένων. Την εποχή της Μεγάλης Τρομοκρατίας οι κρατούμενοι αυξήθηκαν απότομα. Έτσι από το 1937 μέχρι το 1938 οι φυλακισμένοι ανέρχονταν στα 2,000,000 ανθρώπους. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τους αιχμαλώτους και τις εθνικές μειονότητες (Τατάρους, Γερμανούς του Βόλγα κ.α.) ο αριθμός που προωθήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα μεγάλωσε ακόμα περισσότερο.
Ο μεγαλύτερος αριθμός κρατουμένων σε στρατόπεδα, εξορία και φυλακές ήταν τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1950 που ξεπέρασε τα 2,800,00 ανθρώπους. Μετά τον θάνατο του Στάλιν δόθηκε αμνηστία και το 1953 και ελευθερώθηκαν 1,000,000 κρατούμενοι. Ακολούθως μέχρι το 1956 απελευθερώθηκαν και άλλοι και τα γκούλαγκ μετονομάστηκαν σε «Κεντρική Διεύθυνση Αναμόρφωσης μέσω Εργασίας»
Μετά τον Στάλιν ο σοβιετικός λαός έμαθε για τη φρίκη και την καταπίεση των γκούλαγκ που είχαν αγγίξει μία οικογένεια στις πέντε. Ο κόσμος που είχε φυλακιστεί στα γκούλαγκ αντιπροσώπευε ουσιαστικά, όλη την κοινωνία. Τα περισσότερα θύματα ήταν αγρότες αλλά σε στρατόπεδα του Βορρά και της ανατολής είχαν εκτοπιστεί αριστοκράτες, εργάτες, αντιφρονούντες, μέλη του κόμματος, νέοι και ηλικιωμένοι.
Σπουδαίοι συγγραφείς όπως ο Α. Σολζενίτσιν, ο Β. Σαλάμοφ κ.α. αφηγήθηκαν ύστερα από χρόνια ότι τα γκούλαγκ αντικατόπτριζαν τον μικρόκοσμο ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΙΝΑΣ
Στις 4 Μάιου 1919 χιλιάδες φοιτητές στο Πεκίνο διαδήλωσαν στην πλατεία Τιενανμέν, διαμαρτυρόμενοι για τους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που επέτρεπε τις ξένες επεμβάσεις στις υποθέσεις της Κίνας. Η διαδήλωση είχε μεγάλη απήχηση σε όλη τη χώρα και είχε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πολιτική της. Τον καιρό εκείνο η Κίνα μαστιζόταν από εσωτερικό χάος και διεθνείς ταπεινώσεις. Μεγάλο μέρος της ενδοχώρας βρισκόταν στο έλεος αλληλοσφαζόμενων πολέμαρχων και σημαντικές παράκτιες ζώνες ελέγχονταν από αποικιοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης.
Εμπνευσμένοι από το παράδειγμα της Ρωσίας, τον Ιούλιο του 1921, σε ένα οίκημα του γαλλικού τομέα της Σαγκάης, δεκατρείς Κινέζοι μαρξιστές, με τις ευλογίες εκπροσώπων των Ρώσων μπολσεβίκων, αποφάσισαν να ιδρύσουν Κομμουνιστικό Κόμμα. Ανάμεσα τους ήταν και ένας νεαρός δάσκαλος αγροτικής καταγωγής από την επαρχία Χουάν, το όνομα του οποίου είχε ήδη γίνει γνωστό από τη θητεία του στο φοιτητικό κίνημα, Μάο Τσετούνγκ.
Η Κομιντέρν έπεισε το ΚΚΚ να συνεργαστεί με το εθνικιστικό κόμμα Κουομιντάνγκ, που καθοδηγούνταν από τον Σουν Γιατ-σεν. Το 1025 οι σχέσεις των δύο κομμάτων έγιναν εχθρικές όταν ανέλαβε την ηγεσία του Κουομιντάνγκ ο Τανγκ Κάι-σεκ. Αυτός δεν συμπαθούσε τους κομμουνιστές και έτρεφε βαθύ μίσος για την ιδεολογία τους. Το 1927 φοβούμενος την αυξανόμενη επιρροή τους , διέταξε την σφαγή χιλιάδων κομμουνιστών στη Σαγκάη και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Τα επόμενα δέκα χρόνια ο Τσανγκ Κάι-σεκ προσπάθησε να κυβερνήσει μια διαιρεμένη Κίνα ταλαιπωρημένη από τις διαμάχες αντίπαλων τοπικών στρατιωτικών ηγετών. Η σκληρή διακυβέρνηση του και η διαφθορά που επικρατούσε, είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει την λαϊκή υποστήριξη. Οι κομμουνιστές έφυγαν από τις πόλεις και πήγαν στην επαρχία, όπου με τις μεταρρυθμίσεις που προώθησαν στα ζητήματα γης και τον σεβασμό που έδειξαν στους κατοίκους κέρδισαν την υποστήριξη των αγροτών. Εκεί διεξήγαγαν ένα επιτυχημένο ανταρτοπόλεμο εναντίον των δυνάμεων του Κουομιντάνγκ και δημιούργησαν ένα κομμουνιστικό μίνι κράτος στο Κιανγκαί το 1931.
ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ
Ο Μάο Τσε Τουνγκ ήταν ένας από τους 13 που ίδρυσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας το 1921. Έχοντας γίνει μαρξιστής και εκπροσωπώντας την ομάδα του Χουάν όπου δραστηριοποιήθηκε ανάμεσα στους φοιτητές και ξεχώρισε σε συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις και σε διαμαρτυρίες εναντίον των υπαιτίων του πολέμου αλλά και της Ιαπωνίας, ο Μάο μετέβη στην Καντόνα και στην Σαγκάη όπου εργάστηκε για τον συνασπισμό με το Κούομιντανγκ με προοπτική μια δημοκρατική επανάσταση.
Το 1927 ο Μαο επέστρεψε στο Χουνάν για να οργανώσει τον αγροτικό κόσμο τον οποίον οδήγησε τον ίδιο χρόνο σε αποτυχημένη εξέγερση. Ο Μάο συχνά ήταν αντίθετος με τις θέσεις του κόμματος επειδή ακολουθούσε τις μεταβολές που καθόριζε ο Στάλιν στην πολιτική της συμμαχίας και της σύγκρουσης με τους εθνικιστές του Κούομινταγκ, και στο τέλος στράφηκε προς τους φτωχούς αγρότες.
Το 1929 συγκέντρωσε ακτιβιστές κομμουνιστές που είχαν λιποτακτήσει από τα εθνικιστικά στρατόπεδα στα σύνορα ανάμεσα στις επαρχίες Κιανγκσί και Φουκίεν. Εκεί έστησε μία από τις πιο σταθερές και ισχυρές «κόκκινες βάσεις», το σοβιέτ του Κιανγκσί που κράτησε μέχρι το 1935, πριν από την Μεγάλη Πορεία.
Μετά την νίκη επί των Ιαπώνων και του Κούομινταγκ ο Μάο ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και διοικούσε σύμφωνα με το σοβιετικό πρότυπο, παρεμβάλλοντας όμως κάποια καινοτόμα και διαφοροποιημένα στοιχεία.
Ο Μάο ήταν ικανός να προσελκύει τις μάζες στις διαμάχες που είχε στο εσωτερικό του κόμματος και ευνόησε την προσωπολατρία του που ήταν εμφανέστερη από του Στάλιν. Ο Μάο πέθανε το 1976.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ
Το 1934 οι κομμουνιστές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Κιανγκσί μετά από τριετή πολιορκία. Καταδιωκόμενοι από το Κουομιντάνγκ και από τον στρατό των τοπικών στρατιωτικών ηγετών, οι 90,000 κομμουνιστές διάνυσαν πάνω από 10,000 χλμ διασχίζοντας βουνά, βοσκοτόπους και ποτάμια. Μόνο 7 χιλιάδες κατάφεραν να φτάσουν στην νέα βάση τους στο Σενσί, ένα χρόνο αργότερα.
Η εποποιία της Μεγάλης Πορείας έγινε θρύλος για το ΚΚΚ. Οι επιζήσαντες της πορείας κυριάρχησαν στο ΚΚΚ ως τα τέλη του 1990. Μεταξύ τους ήταν και ο Μάο Τσε-τουνγκ, ο μελλοντικός ηγέτης του κόμματος.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ (ΛΔΚ)
Το 1937 η Ιαπωνία εισέβαλε στην Κίνα και κατέκτησε τις ανατολικές ακτές της. Ενώ το Κουομιντανγκ υποχωρούσε, οι κομμουνιστές διεξήγαγαν έναν επιτυχημένο ανταρτοπόλεμο στο βορρά, κερδίζοντας τη λαϊκή υποστήριξη.
O εμφύλιος πόλεμος στην Κίνα επαναλήφθηκε μετά την παράδοση των Γιαπωνέζων το 1945.
Οι κομμουνιστές συγκρότησαν τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό χρησιμοποιώντας τα όπλα των Γιαπωνέζων και σταδιακά έσπασαν το μέτωπο του Κουομιντάνγκ. Ως το 1949 ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός είχε τον έλεγχο της ηπειρωτικής χώρας, ενώ ο Τσανγκ Κάι-σεκ πήγε στην Ταιβάν όπου εγκαθίδρυσε μια «εναλλακτική» Δημοκρατία της Κίνας με την υποστήριξη των ΗΠΑ. Την 1η Οκτωβρίου 1949 ο Μάο κήρυξε την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Ο Μάο αντιμετώπισε το πρόβλημα του εκσυγχρονισμού μιας απέραντης χώρας, με κατοίκους κυρίως αγρότες, οι οποίοι είχαν υποφέρει από έναν εμφύλιο πόλεμο 40 ετών. Για την ανόρθωση της κατεστραμμένης οικονομίας εφαρμόστηκαν μια σειρά μέτρων όπως ο κεντρικός σχεδιασμός η εθνικοποίηση, ο έλεγχος των τιμών και η ισότητα των δύο φύλων. Οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις συνοδεύτηκαν από ιδεολογικές καθώς ο Μάο παρουσίασε την μαρξιστική ιδεολογία στους αγρότες μέσω μιας μαζικής προπαγανδιστικής εκστρατείας. Οι αντιφρονούντες στέλνονταν σε στρατόπεδα «αναμόρφωσης»
Το 1950 η Κίνα υπέγραψε ένα σημαντικό σύμφωνο με την ΕΣΣΔ. Ο Στάλιν παρείχε οικονομική βοήθεια που περιλάμβανε ολόκληρες βιομηχανικές μονάδες και τους απαραίτητους επιστήμονες και τεχνικούς για τη λειτουργία τους. Το 1953 η ΛΔΚ υιοθέτησε το σοβιετικό μοντέλο πενταετών πλάνων για την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας της.
ΕΚΑΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ , 1956 – 1957
Το 1956 η αυξανόμενη γραφειοκρατία άρχισε να ενοχλεί τον Μάο. Ζήτησε από τους διανοούμενους να «αφήσουν εκατό λουλούδια να ανθίσουν και εκατό σχολεία (σκέψης) να συναγωνίζονται», ελπίζοντας σε μια εποικοδομητική κριτική της κατάστασης. Όμως πέτυχε να εκφραστούν βαριές κατηγορίες κατά του κόμματος και των ηγετών του. Στην αντιπαράθεση που ακολούθησε, μισό εκατομμύριο διανοούμενοι σκοτώθηκαν ή φυλακίστηκαν. Καμιά κριτική δεν θα ήταν ανεκτή στα κομμουνιστικά θεμέλια της Κίνας.
Αινείας
Εδώ το Μέρος Α: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos/
Εδώ το Μέρος Β: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-2/
Εδώ το Μέρος Γ: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-3/
Εδώ το Μέρος Δ: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-d/
Εδώ το Μέρος Ε: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-e/
Εδώ το Μέρος ΣΤ: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-st/
Εδώ το Μέρος Η: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-i/
Εδώ το Μέρος Θ: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-th/
Εδώ το Μέρος Ι: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-i-2/
