ΜΕΡΟΣ Ε
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ
Το δεύτερο μέρος της Επανάστασης του Φλεβάρη, πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη. Στις 25 Οκτωβρίου το κόμμα των μπολσεβίκων κατέκτησε την εξουσία, εν μέσω μιας επανάστασης με έντονα αναρχικά γνωρίσματα – ουσιαστικά αγροτικής. Στην ύπαιθρο κυριαρχούσε ακόμη το Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα ενώ αντίθετα οι μπολσεβίκοι εξελίχθηκαν στο πιο ισχυρό κόμμα στις μεγάλες πόλεις, κυρίως στην πρωτεύουσα και την Μόσχα.
Η συνεπής και καταλυτική αντιπολεμική δράση τους, όταν ανέλαβαν όλη την εξουσία με τα σοβιέτ και εκδίωξαν την προσωρινή κυβέρνηση, έδωσε σταδιακά στους μπολσεβίκους την πλειοψηφία στις συνελεύσεις και τις επιτροπές που σχηματίζονταν στα εργοστάσια, στις συνοικίες, στις φρουρές και στα σοβιέτ των πόλεων κατόπιν σύναψης συμμαχίας με τους σοσιαλεπαναστάτες της αριστεράς. Η πλειονότητα του πληθυσμού της Αγίας Πετρούπολης δεν αντιλήφθηκε το πρωί της 26ης ότι η επανάσταση είχε αλλάξει πορεία.
Ο χρονικογράφος εκείνων των ημερών, ο σοσιαλδημοκράτης συνταγματικός Νικολάι Σουχάνοφ έγραφε τα εξής: «Δύο ή τρείς ώρες αργότερα η πρωτεύουσα ξύπνησε, αλλά δεν κατάφερνε να καταλάβει ποιοι ήταν οι νέοι κυβερνήτες. Τα γεγονότα δεν ήταν συνταρακτικά. Εκτός από την πλατεία μπροστά στα Χειμερινά Ανάκτορα, παντού επικρατούσε ησυχία και τάξη. Η επανάσταση είχε αρχίσει μετριοπαθώς και ολοκληρώθηκε αρκετά σύντομα. Ο άνθρωπος όμως του δρόμου δεν ήξερε πώς. Το τέλος των Χειμερινών Ανακτόρων είχε σημάνει από τα μεσάνυχτα.»
Η Κεντρική Επιτροπή των μπολσεβίκων και η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή περίμεναν να αρχίσει η επανάσταση στις 25 Οκτωβρίου, οπότε θα άρχιζε και το Β’ Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Η επιμονή του Λένιν να δράσουν άμεσα ώθησε την Κόκκινη Φρουρά να αντικαταστήσει τις στρατιωτικές κυβερνητικές μονάδες και να καταλάβει όλα τα δημόσια κτίρια – σιδηροδρόμους, ταχυδρομεία, τράπεζες, σταθμούς ηλεκτροδότησης και τηλεφωνίας.
Η προσωρινή κυβέρνηση είχε απομονωθεί μέσα στα Χειμερινά Ανάκτορα το βράδυ και μετά από την τελική επίθεση, έληξε με την παράδοση των ταγμάτων που υπερασπίζονταν τα Ανάκτορα και την σύλληψη των υπουργών τους οποίους ο πρωθυπουργός Κερένσκι είχε εγκαταλείψει αποχωρώντας νωρίτερα από το συνέδριο των αντιπροσώπων των σοβιέτ αφού αυτό διασπάστηκε. Οι μενσεβίκοι και οι μετριοπαθείς σοσιαλδημοκράτες αποχώρησαν από την αίθουσα διαμαρτυρόμενοι για την αιφνιδιαστικοί κίνηση των μπολσεβίκων.
Οι μπολσεβίκοι τότε και οι σοσιαλεπαναστάτες της αριστεράς που απέμειναν στο συνέδριο, ψήφισαν το μανιφέστο εργατών, στρατιωτικών και αγροτών που είχε ετοιμάσει ο Λένιν και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης από τους επιτρόπους του λαού.
Κανένας δεν πίστεψε ότι οι μπολσεβίκοι θα άντεχαν μόνοι στην εξουσία περισσότερο από λίγες εβδομάδες. Η επανάσταση στέφθηκε με επιτυχία στη Μόσχα και σε πολυάριθμα άλλα αστικά κέντρα. Οι εκλογές για την Εθνοσυνέλευση διενεργήθηκαν κανονικά τον Δεκέμβριο. Η πλειοψηφία των εδρών στην ύπαιθρο, τη Σιβηρία και στις κύριες περιφέρειες πήγαν στους μετριοπαθείς σοσιαλεπαναστάτες ενώ η πλειοψηφία των εδρών στις μεγάλες πόλεις, στα εργατικά κέντρα και στις στρατιωτικές μονάδες πήγαν στους μπολσεβίκους.
Η Εθνοσυνέλευση συνεδρίασε στις 5 Ιανουαρίου 1918. Η πλειοψηφία αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εξουσία των σοβιέτ, όπως ήθελαν οι μπολσεβίκοι και οι σοσιαλεπαναστάτες της αριστεράς, και αποκήρυξε τον ρόλο της. Η Εθνοσυνέλευση διαλύθηκε δια της βίας από τη στρατιωτική φρουρά των μπολσεβίκων. Το Γ’ Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ επικύρωσε ύστερα από λίγο την ίδια απόφαση. Η εξουσία των μπολσεβίκων εδραιώθηκε και κατά συνέπεια, το κύρος και η δύναμη του κόμματος στο εσωτερικό, των σοβιέτ. Η επανάσταση τέλειωσε με απόλυτη επιτυχία.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ….
ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
«’Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και έχουν ίσα δικαιώματα… Αυτά τα δικαιώματα είναι η ελευθερία, η περιουσία, η ασφάλεια και η αντίσταση στην καταπίεση»
Με την διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η Γαλλική Επανάσταση άφησε μια κληρονομιά που ενέπνευσε τις μελλοντικές γενιές σ ’όλο τον κόσμο.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΠΕΡΑ ΩΣ ΠΕΡΑ
Ένας αντίπαλος μενσεβίκος περιγράφει τον Λένιν:
«Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος τόσο απορροφημένος με την επανάσταση. Είκοσι τέσσερεις ώρες το 24άωρο δεν σκέφτεται τίποτε άλλο από την επανάσταση, ακόμη και στον ύπνο του ονειρεύεται την επανάσταση»
Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ
Εξόριστος στην Ελβετία, ο Λένιν έστειλε ένα τηλεγράφημα στο κόμμα των μπολσεβίκων στις αρχές του 1917: « Η τακτική μας: απόλυτη δυσπιστία, καμιά υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση…..Καμιά συναλλαγή με άλλα κόμματα»
Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙ
Στις 25 Οκτωβρίου 1917, την επομένη της πτώσης των Χειμερινών Ανακτόρων, ο Τρότσκι είπε: « Είτε η Ρωσική Επανάσταση θα δημιουργήσει ένα επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη, είτε οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα καταπνίξουν τη Ρωσική Επανάσταση»
ΛΕΝΙΝ (ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΊΛΙΤΣ ΟΥΛΙΑΝΟΦ, 1879-1924)
Ο Βλαντιμίρ Ουλιάνοφ ήταν ο πρώτος κομμουνιστής ηγέτης του κόσμου. Αφοσιωμένος επαναστάτης από την νεαρή του ηλικία, υιοθέτησε το ψευδώνυμο Λένιν για να αποκρύψει την ταυτότητα του από την αστυνομία.
Από το 1900 ζούσε εξόριστος στην Ευρώπη, όπου ίδρυσε και καθοδηγούσε το Κόμμα των Μπολσεβίκων. Επιστρέφοντας στην Ρωσία το 1917, αποκάλυψε το ταλέντο του ως άξιος οργανωτής και προπαγανδιστής, μετατρέποντας το Κόμμα των Μπολσεβίκων, από μια περιθωριακή ομάδα στο ηγετικό επαναστατικό κόμμα. Έπειτα από την Οκτωβριανή Επανάσταση αύξησε την επιρροή του στην κυβέρνηση, αναβαθμίζοντας το ρόλο του κόμματος. Συνδυάζοντας την αυστηρότητα και την αντικειμενικότητα ξεπέρασε με επιτυχία έναν εμφύλιο πόλεμο
ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και τον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο της περιόδου 1919 – 1922, οι λενινιστές της Ρωσίας υποστήριξαν πως η Σοβιετική Ένωση αποτελούσε ενσάρκωση της μαρξιστικής δικτατορίας του προλεταριάτου. Το νεοσύστατο κράτος οργανώθηκε σταδιακά στη βάση ενός μονοκομματικού και αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος (λαϊκή δημοκρατία), το οποίο οι εχθροί του περιέγραψαν ως ολοκληρωτικό και απολυταρχικό.
Για τους λενινιστές η δικτατορία του προλεταριάτου στηρίζεται στην ένοπλη βία, αλλά θεωρητικά δεν σημαίνει μόνο βία, ούτε κατ’ αρχήν βία. Κατά την περίοδο της ένοπλης επαναστατικής διαδικασίας η βίαιη πλευρά της δικτατορίας του προλεταριάτου έχει την πρώτη θέση, αλλά στην κατοπινή περίοδο της «οικοδόμησης του σοσιαλισμού» η ελευθερία λόγου και έκφρασης, η ειρηνική, επιμορφωτική, και οργανωτική δουλειά είναι στο προσκήνιο, χωρίς να αποκλείει χρήση βίας εις βάρος των «εκμεταλλευτικών» προεπαναστατικών στοιχείων που δεν έχουν εκλείψει ακόμη.
ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί κύκλοι της Ευρώπης φοβόνταν την αποχώρηση της Ρωσίας από τη διεθνή στρατιωτική συμμαχία και τον θρίαμβο ενός κόμματος επαναστατικού και πολέμιου του φιλελευθερισμού ενώ μεγάλο τμήμα των λαϊκών στρωμάτων ερμήνευσε την επανάσταση ως αναζωπύρωση της παγκόσμιας αλληλεγγύης, με κύριους στόχους το τέλος του πολέμου και τις ριζοσπαστικές πολιτικές μεταβολές.
«Να κάνουμε ότι στη Ρωσία» ήταν το σύνθημα που διέτρεχε τα χαρακώματα ανά την Ευρώπη, συνδέοντας τις ελπίδες για άμεση ειρήνευση με εκείνες για ταχεία κοινωνική παλιγγενεσία. Ο μύθος της επανάστασης δημιουργήθηκε αμέσως αλλά ήταν δύσκολο να εξαπλωθεί και να ενισχυθεί. Μέσω των σημαντικών ειδήσεων από εκείνη την μακρινή χώρα των καθημερινών απολογισμών και των ημερολογίων συγγραφέων, καλλιτεχνών και διανοουμένων, άρχισαν και στην Ευρώπη να κλιμακώνονται οι πολιτικές εντάσεις και οι κοινωνικές συγκρούσει, που φάνηκαν να προοιωνίζουν ένα επαναστατικό κίνημα όπως εκείνο που είχε ξεπηδήσει στην Ρωσία.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Υποτίθεται πως η Ρωσική Επανάσταση θα οδηγούσε στην παγκόσμια επανάσταση, όμως απέτυχε να έχει διαρκή επιρροή στην υπόλοιπη Ευρώπη, παρ’ όλο το απεργιακό κύμα και τις
αστικές αναταραχές το 1918 – 1920. Σοβιετικές δημοκρατίες εγκαθιδρύθηκαν για σύντομο διάστημα στη Γερμανία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία (η μεγαλύτερη τεσσάρων μηνών). Όμως, σε αυτές τις χώρες η διάλυση της παλιάς τάξης δεν ήταν καθολική όπως στη Ρωσία, και οι τοπικοί κομμουνιστές ήταν απροετοίμαστοι για την ανάληψη της εξουσίας. Στη Γερμανία οι Κομμουνιστές απλώς υπονόμευαν τη μεταπολεμική κυβέρνηση, στην οποί κυριαρχούσαν οι σοσιαλιστές. Η μόνη επιτυχημένη κομμουνιστική εξέγερση έγινε το 1921 στη Μογγολία, όπου εγκαθιδρύθηκε Λαϊκή Δημοκρατία το 1924.
ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ (1871 – 1919)
Η Πόζα Λούξεμπουργκ προσωποποίησε τα ιδεώδη των ριζοσπαστικών κινημάτων που σάρωσαν την Ευρώπη στην αρχή του 20ου αιώνα. Πολωνέζα, γεννημένη στην Γερμανία, επαναστάτρια, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ανέπτυξε τη δική της ερμηνεία για τον μαρξισμό, τνίζοντας την ανάγκη της δημοκρατίας, του διεθνισμού και της επαναστατικής μαζικής δράσης (π.χ. απεργίες σε βιομηχανίες) για την επανάσταση. Έτσι συγκρουόταν με τις απόψεις του Λένιν για τη συμπαγή κομματική οργάνωση, τη δικτατορία του προλεταριάτου, την εθνική αυτοδιάθεση και τη χρήση βίας. Η Λούξεμπουργκ δολοφονήθηκε κατά την εξέγερση των Σπαρτακιστών στο Βερολίνο τον Ιανουάριο του 1919.
ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ
Οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες ήταν πολύ εχθρικές απέναντι στο νέο κομμουνιστικό καθεστώς. Ο Οθίνστον Τσώρτσιλ, ο Βρετανός υπουργός Πολέμου σχολίασε το 1919:
«Ο πολιτισμός έχει εξαφανιστεί τελείως σε τεράστιες περιοχές, καθώς οι μπολσεβίκοι ξεπηδούν και κάνουν ότι θέλουν σαν στρατιές εξαγριωμένων μπαμπουίνων»
Αινείας
Εδώ το Μέρος Α: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos/
Εδώ το Μέρος Β: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-2/
Εδώ το Μέρος Γ: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-3/
Εδώ το Μέρος Δ: https://elamcy.com/kommounismos-i-alli-opsi-tou-nomismatos-meros-d/
