Ελληνοτουρκική φιλία, το παραμύθι της εποχής μας, ένα εθνικά επικίνδυνο σχέδιο το οποίο προωθούν στην Κύπρο τις τελευταίες δεκαετίες οι ξένοι δυνάστες μας και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους για να περάσει χωρίς αντίσταση η λύση του Κυπριακού στη βάση την ΔΔΟ. Απέναντί τους, οι Έλληνες Εθνικιστές που ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν στο όνομα αυτής της “φιλίας”, ούτε την γη των πατέρων μας που κατέχουν δια της βίας οι βάρβαροι εισβολείς. 20 χρόνια συμπληρώνονται από τις δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού οι οποίοι δεν πίστεψαν ποτέ στην ελληνοτουρκική φιλία και χωρίς να συμβιβαστούν άφησαν την τελευταία τους πνοή στο οδόφραγμα της Δερύνειας στις 11 και 14 Αυγούστου του 1996.
Στις αρχές του 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών ανακοίνωσε την απόφασή της να οργανώσει τον Αύγουστο μεγαλειώδη αντικατοχική πορεία από το Βερολίνο μέχρι την Κερύνεια. Σύνθημα της πορείας «Απελευθέρωση η μόνη λύση».
Την 11η Αυγούστου θα ολοκληρώνονταν η τεραστίων διαστάσεων ειρηνική μηχανοκίνητη αντικατοχική πορεία η οποία θα τερματιζόταν στην Κερύνεια. Ο κύριος Κληρίδης όμως υπέκυψε για άλλη μια φορά στα κόλπα και τις απειλές του Ντενκτάς τερματίζοντας μια άρτια οργανωμένη πορεία, μετατρέποντας την σε μια ανεξέλεγκτη διαδήλωση με εξοργισμένους νέους, που ήθελαν πλέον να διαμαρτυρηθούν για την απαγόρευση μιας ειρηνικής πορείας στην γη των πατέρων μας, την κατεχόμενη Κύπρο. Η ευθύνη όσων ακολούθησαν εκείνες τις μέρες βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τον τότε πρόεδρο της κυπριακής δημοκρατίας, ο οποίος φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων, ακολουθώντας τις προσταγές του κατοχικού ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, όντας ανίκανος να υπερασπιστεί τα δίκαια του λαού του.
Με την ακύρωση της πορείας, κατά μήκος της πράσινης γραμμής εκτυλίχθηκαν μικροεπεισόδια και πετροβολισμοί ανάμεσα σε διαδηλωτές και τις δυνάμεις του ΟΗΕ. Στη Δερύνεια η κατάσταση είχε ξεφύγει, καθώς οι συγκρούσεις δεν άργησαν να μετατραπούν σε γενικευμένη σύρραξη. Μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με συγκεντρωμένο πλήθος τουρκο”κυπρίων”, γκρίζων λύκων και τον κατοχικό στρατό. Καθώς περνούσε η ώρα τα επεισόδια κλιμακώνονταν, ενώ οι “ειρηνευτικές δυνάμεις” κοιτούσαν άπραγες το σκηνικό τρόμου.
Ο Τάσος Ισαάκ, που είχε βρεθεί στο επίκεντρο των γεγονότων στην προσπάθειά του να βοηθήσει ένα συμπατριώτη μας τον οποίο χτυπούσαν οι τούρκοι, δέχτηκε μια άνανδρη επίθεση από ψευδοαστυνομικούς, τουρκο”κύπριους” και γκρίζους λύκους πέφτοντας στο χώμα.Γύρω του μαζεύτηκαν δεκάδες λυσσασμένοι τούρκοι και άρχισαν να τον κλωτσάνε, να τον χτυπάνε στο κεφάλι και όπου αλλού μπορούσαν με λοστούς και πέτρες ως ότου ο ήρωας Αναστάσιος Ισαάκ να αφήσει την τελευταία του πνοή λίγο πιο πέρα από την πολυαγαπημένη του Αμμόχωστο.
Τη μέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ, στις 14 Αυγούστου, εκατοντάδες Έλληνες της Κύπρου κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας, για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της θυσίας του ήρωα και να αποδώσουν τον ελάχιστο φόρο τιμής στον χαμένο τους συναγωνιστή. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι εκείνη τη μέρα ενώ ο ξάδελφος του Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού, είχε ορκιστεί για εκδίκηση και τίποτα δεν θα τον σταματούσε.
Η κατάσταση δεν άργησε να βγει και τη μέρα εκείνη εκτός ελέγχου, καθώς η απρόκλητη παρουσία των τούρκων μετέτρεψε το οδόφραγμα σε πεδίο μάχης. Ο πετροπόλεμος ήταν μόνο η αρχή. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμούκαι με αστραπιαίες κινήσεις πέρασε ανάμεσα από τα συρματοπλέγματα. Οι κυανόκρανοι φάνηκαν ανίκανοι να τον συγκρατήσουν. Ο 26χρονος Λεβέντης από το Παραλίμνιμε βήμα γοργό και στιβαρό, και το τσιγάρο να καίει στα χείλη κατευθύνθηκε προς τον ιστό για να κατεβάσει το πανί της σκλαβιάς. Κάποιοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν. Οι τελευταίες λέξεις που άκουσε καθώς σκαρφάλωνε τον ιστό ο Σολωμός έμειναν χαραγμένες στις καρδιές όλων των Ελλήνων, «Ρε μην πηγαίνεις κοντά ρε. Έλα έξω ρε μαλάκα. Θα σου ρίξουνε». Μετά τα πάντα σκοτείνιασαν. Ο Σολωμός Σολωμού κείτονταν νεκρός στο χώμα, δολοφονημένος εν ψυχρώ από σφαίρες στο λαιμό, το πρόσωπο και την κοιλιά.
Ο δολοφόνος του γνωστός, ο Κενάν Ακίν, ο οποίος δήθεν είναι καταζητούμενος από την Ιντερπόλ. Ο συγκεκριμένος “κύριος” είναι ένα επώνυμο πολιτικό πρόσωπο στα κατεχόμενα και προσωπικός σύμβουλος του Μουσταφά Ακιντζί. Και ερωτώ τον κύριο Ανανστασιάδη, αυτό είναι το καλό κλίμα των συνομιλιών; Αυτός είναι ο Μουσταφά, ο ηγέτης της λύσης; Που παρέχει άσυλο στον δολοφόνο του Σολωμού Σολωμού με την ανοχή και τη συνενοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Πιστοί στα ιδανικά μας, οι ΕΛΑΜίτες για άλλη μια χρονιά ήμασταν εκεί αποτίοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής, στον χώρο θυσίας του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού. Δείχνοντας σε αυτούς που έχουν ξεχάσει τον δρόμο της αρετής και στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους υπέρμαχους της ελληνοτουρκικής φιλίας και της ομοσπονδίας.
Στον χώρο θυσίας του Τάσου και του Σολωμού δώσαμε όρκο πωςΔΕΝ θα σταματήσουμε τον αγώνα μέχρι να κυματίζει η Ελληνική Σημαία στον ιστό που σκαρφάλωσε ο Σολωμός Σολωμού, ως ότου γίνουν πραγματικότητα τα λόγια που έγραφε η φανέλα του Τάσου Ισαάκ την στιγμή της δολοφονίας του: «Απελευθέρωση η Μόνη Λύση».
«ΣΟΛΩΜΕ – ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ»
Πέτρος Αυγουστή
Μέτωπο Νεολαίας
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
