“Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας.”
Τα λόγια αυτά ανήκουν στο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Θα μπορούσαν τα λόγια αυτά να ακουστούν και σήμερα. Όλοι όσοι αποτελούμε αυτό το μεγάλο οικοδόμημα που ονομάζεται Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο, ακούσαμε τα πιο πάνω. Αλλά ούτε και εμείς συλλογισθήκαμε το γεγονός πως είμαστε λίγοι, ούτε τις παραινέσεις των «μεγαλυτέρων» για σύνεση. Αντιθέτως πεισμώσαμε, κλείσαμε στόματα και πλέον είμαστε χιλιάδες αγωνιστές στις τάξεις του ΕΛΑΜ.
400 χρόνια σκλαβιάς άντεξαν οι Έλληνες και είχε έρθει η ώρα να επαναστατήσουν. Διαχρονικά στο πλευρό της μητέρας πατρίδας και η Κύπρος. Από τη Φιλική Εταιρεία με τον Λευκωσιάτη φιλικό Ιωάννη Καρατζά, στην συμμετοχή Κυπρίων νέων στην επανάσταση του Ιερού Λόχου μέχρι να κορυφωθεί κατά τη διάρκειας της μεγάλης ελληνικής εξέγερσης με χιλιάδες Κυπρίους εθελοντές.
Γράφεται χαρακτηριστικά: «Ο πρώτος νεκρός στην κατάληψη της Τριπολιτσάς ήταν ο Κυπράιος. Έχουμε ακόμη νεκρούς στο Μεσολόγγι , παντού σε όλα τα πεδία των μαχών, μάλιστα στην μάχη της Αθήνας το 1827, είχαν πέσει νεκροί 130 Κύπριοι. Είναι άλλωστε γνωστή και η Φάλαγγα των Κυπρίων με αρχηγό τον στρατηγό Χατζηπέτρο της οποίας το λάβαρο η πολεμική σημαία, ήταν λευκή μ’ ένα γαλανό σταυρό στη μέση και στο πάνω μέρος υπάρχει γραμμένη η ένδειξη: ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Η φάλαγγα των Κυπρίων πολέμησε ηρωικά σε όλες τις μάχες που έλαβε μέρος και είναι χαρακτηριστική η ρήση του στρατηγού Χατζηπέτρου: Αυτά ( εννοεί τα παράσημα που φορεί) μου τα’ δωκεν ο ηρωισμός και η παλικαριά των Κυπρίων Φαλαγγιτών»
Δεν μπορούμε όμως να αναφερόμαστε στην εμπλοκή της Κύπρου στην Ελληνική Επανάσταση και να παραγνωρίζουμε τη μεγάλη σφαγή της 9ης Ιουλίου. Με την εμφάνιση στο νησί στις αρχές Ιουνίου προκηρύξεων των Φιλικών, οι Τούρκοι φοβούμενοι επανάσταση του νησιού, αρχίζουν τις συλλήψεις και φυλακίσεις με αποκορύφωμα την 9 Ιουλίου 1821, ημέρα Σάββατο, που απαγχονίζουν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και τον αρχιδιάκονο Μελέτιο, και συνεχίζουν με τις καρατομήσεις των μητροπολιτών της Πάφου Χρύσανθου, του Κιτίου Μελετίου και του Κυρηνείας Λαυρεντίου. Οι απαγχονισμοί, καρατομήσεις, σφαγές, λεηλασίες, δημεύσεις περιουσιών και ατιμώσεις συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος του μηνός και τα θύματα υπολογίζονται πάνω από 2000 Έλληνες.
Παρούσα, λοιπόν, η Κύπρος σε ένα ακόμη μεγάλο αγώνα του Ελληνισμού. Μπορεί ο πόθος της Ένωσης να μην δικαιώθηκε αλλά έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους για της Πατρίδος μας τη Λευτεριά.
Ας φτάσουμε όμως στο σήμερα. 199 χρόνια μετά μία νέα τουρκοκρατία βρίσκεται προ των πυλών.
Μοναδικός πυρήνας αντίστασης το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα οφείλουμε να συνταχθούμε όλοι. Με θάρρος, ανιδιοτέλεια και πίστη να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες μέρες που έρχονται.
