Οι Τούρκοι, μετά τον θρίαμβο του ελληνικού στρατού στη μάχη του Σαρανταπόρου (9 Οκτωβρίου 1912), εγκατέλειψαν το Σαρανταπόρο και τα Σέρβια, αφού πρώτα τα έκαψαν. Τη Κοζάνη την εγκατέλειψαν αμαχητί. Η Τούρκικη Φρουρά της πόλης, εγκατέλειπε όπως-όπως τα όπλα, φροντίζοντας να αρπάξουν τρόφιμα, ψωμί κλπ, σπάζοντας τα καταστήματα. Οι κάτοικοι της Κοζάνης από την άλλη πλευρά, πήραν στη κατοχή τους τον οπλισμό από τους τούρκικους στρατώνες, πυρομαχικά, φάρμακα και ότι άλλο υπήρχε.
Οπλισμένοι οι κάτοικοι, κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης το απόγευμα της 11ης Οκτωβρίου 1912, ενώ στο καμπαναριό του Αγίου Νικολάου τοποθέτησαν τη Γαλανόλευκη και το Σταυρό της Ορθοδοξίας. Οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα και οι κάτοικοι, ανέμεναν τους απελευθερωτές τους. Αντικρίζοντας τους στρατιώτες ξέσπασαν σε κραυγές και χειροκροτήματα.
Μετά από 459 χρόνια, ήταν και πάλι ελεύθεροι.
Στο Δημαρχείο παρέδωσαν τα ξίφη ο αρχίατρος Χουσείν, ο αρχιφαρμακοποιός Πιναρδάκης Κρης χριστιανός και κάποιος Άραβας αξιωματικός. Ελήφθη μέριμνα για τους 57 Τούρκους τραυματίες από τους οποίους κάποιοι ήταν αξιωματικοί. Την επόμενη μέρα 12 Οκτωβρίου 1912 με πανηγυρική όψη η πόλη γεμάτη σημαίες υποδέχτηκε τμήματα των Μεραρχιών και το υπόλοιπο της ταξιαρχίας του ιππικού καθώς και τον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο. Μόλις έφτασε ο Αρχιστράτηγος έγινε δοξολογία και όταν αυτή τελείωσε το επιτελείο του στρατού εγκαταστάθηκε στα γραφεία της Μητρόπολης. Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου έφτασε στην Κοζάνη και ο Έλληνας βασιλιάς Γεώργιος κι έμεινε στο σπίτι του Κωνσταντίνου Δρίζη, που ήταν στο κέντρο της πόλης μαζί με την ακολουθία του. Από εκεί έδωσε διαταγή μια μικρή δύναμη να απελευθερώσει τα Καιλάρια και ο υπόλοιπος στρατός να κινηθεί προς Βέροια και Θεσσαλονίκη που κινδύνευε πλέον από τον Βουλγαρικό στρατό , που με ραγδαία προέλαση είχε φθάσει μέχρι τον Αξιό ποταμό, που ευτυχώς είχε κατεβάσει πολύ νερό πλημμυρίζοντας τον κάμπο και είχε ανακόψει την πορεία του.
Η Κοζάνη ξαναέγινε και τυπικά ελληνική και περιλήφθηκε μέσα στα καινούρια σύνορα της Ελλάδας.
Η οδός που εξελίχτηκαν οι σκηνές της υποδοχής των ελευθερωτών από τους Κοζανίτες στις 11 Οκτωβρίου 1912, ονομάστηκε οδός 11ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ (κατά μήκος της οδού από τον σημερνό κόμβο Θεσσαλονίκης – Αθηνών μέχρι την είσοδο της πόλης σημερινό κτίριο τεχνικού του Ο.Τ.Ε ).
