Από το πρωί της 11ης Οκτωβρίου οι θέσεις των Ελλήνων ενισχύθηκαν και πραγματοποίησαν ορμητική αντεπίθεση. Μέχρι τις 10 το πρωί, εκτοπίζουν άτακτα τους Τούρκους προς τα υψώματα της Στρεβίνας (Καμπή), από τα οποία ξεκίνησαν το προηγούμενο βράδυ. Μέχρι το βράδυ τα Ελληνικά τμήματα προσπαθούσαν να καταλάβουν τις θέσεις των Τούρκων συναντώντας όμως σθεναρή αντίσταση.
Στις 12 Οκτωβρίου, ο Ελληνικός στρατός που βρισκόταν στη περιοχή, ξεκίνησε τις ετοιμασίες για την επίθεση. Οι εμπροσθοφυλακές δεν δέχτηκαν πυρά και διαπίστωσαν ότι οι Τούρκοι είχαν εξαφανισθεί. Είχαν φύγει τη νύχτα από όλη την περιοχή χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Ο λόγος ήταν ότι ένα απόσπασμα 150 Ευζώνων, είχε καταλάβει το Ανώγειο. Το μικρό αυτό τμήμα και με τη συνδρομή Ανωγειατών ανταρτών που γνώριζαν καλά τα κατατόπια, οργάνωσε τον έλεγχο της περιοχής και αντιστάθηκε στις επιθέσεις των Τούρκων από διαφορετικές μεριές. Με το σούρουπο, επιτέθηκαν και κατέλαβαν το Φρούριο των Πέντε Πηγαδιών. Με την είδηση αυτή, ο αρχιστράτηγος των Τούρκων Εσάτ Πασάς διέταξε την άμεση υποχώρηση του στρατού του προς τα Γιάννενα για να μην αποκοπεί και εξοντωθεί στην κοιλάδα του Λούρου και στα δύσκολα περάσματα των Πέντε Πηγαδιών.
Έτσι με τη στρατηγική ενέργεια των Ελλήνων Ευζώνων στο Ανώγειο και στα «Πέντε Πηγάδια», η Φιλιππιάδα απελευθερώθηκε αναίμακτα.
Οι Έλληνες αξιωματικοί, αφού βεβαιώθηκαν ότι οι Τούρκοι είχαν εξαφανισθεί, ανέφεραν αμέσως το γεγονός στο Στρατηγείο.
Με εντολή του Σαπουντζάκη μια ίλη ιππικού υπό τον υπίλαρχο Γιαννόπουλο, από τους Χαλκιάδες πέρασε την πέτρινη γέφυρα Καλογήρου το μεσημέρι της 12ης Οκτωβρίου. Ανίχνευσε τη γύρω περιοχή και διαπίστωσε ότι οι πραγματικά δεν υπήρχαν πουθενά Τούρκοι στρατιώτες.
Στη συνέχεια έφτασε τις βραδινές ώρες μετά από πεζοπορία από τους Χαλκιάδες, χωρίς καμιά ενόχληση το 2ο τάγμα υπό την διοίκηση του Ταγματάρχη Γκιταράκου, το οποίο παρέμεινε στις θέσεις γύρω από τη Φιλιππιάδα. Το μεσημέρι της 13ης Οκτωβρίου, στάλθηκε Διμοιρία του 5ου λόχου στο Θεσπρωτικό, απελευθερώνοντας και τυπικά τη περιοχή.
Η Φιλιππιάδα, αποτέλεσε σταθμό γεγονότων μέχρι και την απελευθέρωση ολόκληρης της Ηπείρου ( 21 Φεβρουαρίου 1913 ). Μεταξύ άλλων, εκεί ιδρύθηκε νοσοκομείο περίθαλψης, εγκαταστάθηκαν κέντρα εφοδιασμού του στρατού, εγκαταστάθηκε το Ελληνικό Στρατηγείο κ.α.
