Τον ρατσισμό τον μάθαμε από την ιστορία κυρίως από τότε που στην Αμερική μεταφέρονταν οι Αφρικανοί ως δούλοι και ως «έγχρωμοι» να υπηρετήσουν τους «λευκούς». Ακόμη υπάρχει ρατσισμός όχι μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ λευκών και μη λευκών, αλλά σίγουρα όχι στον βαθμό που συνέβαινε τότε. Άλλωστε οι «έγχρωμοι» ή «μαύροι» ή «νέγροι», απέδειξαν από μόνοι τους πως δεν υστερούν σε τίποτα, αντιθέτως μάλιστα, απέδειξαν ότι είναι και πιο ικανοί σε πολλά. Σημασία έχει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ό,τι θέλει αυτός ας είναι.
Θύματα ρατσισμού με τον έναν τρόπο ή τον άλλον άλλωστε, πιστεύω πέσαμε ή θα πέσουμε όλοι μας κάποια στιγμή στην ζωή μας.
Ρατσισμός είναι να είσαι ξένος και παράνομος και να λειτουργείς εις βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών της χώρας που διαμένεις ή σε «φιλοξενεί».
Ο ρατσισμός σήμερα έχει πολλές ερμηνείες και μορφές και έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτόν μια παραφιλολογία. Κάποιοι το έχουν κάνει μόδα να δηλώνουν ότι δεν είναι ρατσιστές κατηγορώντας κάποιους άλλους ότι είναι, καθιστώντας τους εαυτούς τους, τους μεγαλύτερους ρατσιστές. Και έρχομαι βέβαια στην Νήσο των Αγίων Κύπρο, που πολλοί έχουν μετατρέψει σε «νήσο των αχρείων».
Ο κάθε ψευδοκουλτουριάρης, ο κάθε «δήθεν» και κενός περιεχομένου, καταδικάζει λεκτικά όποιον μιλήσει για το σοβαρότατο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στον τόπο μας με την εισβολή χιλιάδων λαθρομεταναστών.
«Υπερασπίζονται» δήθεν δικαιώματα των λαθρομεταναστών αλλά καμία κουβέντα για τα συμφέροντα και τις παράφορες αδικίες σε βάρος του γηγενούς πληθυσμού και των Ελλήνων της Κύπρου. Και δεν αναφερόμαστε σε μανάδες με τα παιδιά τους που το κράτος μας φιλοξενεί και περιθάλπει, αλλά για τις χιλιάδες άρρενες που φτάνουν στον τόπο μας γιατί απλά: είτε τους διοχετεύει η Τουρκία μέσω πράσινης γραμμής (και όχι μόνο μέσω πράσινης γραμμής) στο νησί μας, είτε τους φέρνουν δουλέμποροι και καιροσκόποι, είτε επειδή άκουσαν και γνωρίζουν πως: «στην Κύπρο τους λαθρομετανάστες τους φέρονται καλύτερα από τους Κύπριους, κυκλοφορούν παράνομα παντού και εργάζονται ή ακόμα δεν εργάζονται, επειδή παίρνουν κάθε μήνα επιδόματα από την Κυβέρνηση». Τόσο χαϊβάνια είμαστε.
Και ξαφνικά ο κάθε πικραμένος, ο κάθε αγράμματος, ο κάθε λογής δήθεν ανθρωπιστής και αχάπαρος, μετατρέπεται στον μεγαλύτερο ρατσιστή που γνώρισε μέχρι σήμερα ο τόπος. Όλοι οι Έλληνες της Κύπρου που διαμαρτύρονται για την κατάσταση που ξέφυγε με τους λαθρομετανάστες, εισπράττουν τον χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» επειδή αυτός περιγράφει την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί και έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Ρατσιστές Κύριοι και Κυρίες δεν είναι τα μέλη και οι υποστηρικτές του Ε.ΛΑ.Μ που προειδοποιούσαν γι’ αυτή την κατάσταση. Η ίδια η κυβέρνηση σήμερα παραδέχεται πως «ξεφύγαμε» και επεξεργάζεται μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης. Και ναι, αυτό είναι κατάκτηση του Ε.ΛΑ.Μ.
Ρατσιστές δεν είναι το Ε.ΛΑ.Μ που εργάζεται νυχθημερόν παίρνοντας τρόφιμα και είδη ένδυσης εκεί και όπου οικογένειες χρειάζονται. Είμαι μάρτυρας πάρα πολλών περιπτώσεων που δόθηκε βοήθεια σε ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ασχέτως φυλετικής προέλευσης.
Αφήστε λοιπόν τα παραμύθια και τον Λαϊκισμό, τον φανατισμό και τον διχασμό και παραδεχτείτε: το Ε.ΛΑ.Μ είχε δίκαιο που τα έλεγε και προειδοποιούσε, ΔΕΝ είναι ακραίοι, ΔΕΝ είναι ρατσιστές.
Ρατσιστές είναι: όλοι όσοι υπερασπίζονται τους λαθρομετανάστες, δεν σκέφτονται τα δίκαια και τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους και όσοι κατηγορούν το Ε.ΛΑ.Μ για ρατσισμό. Και για να μην ξεχνιόμαστε: μιλάμε για «λαθρο»μετανάστες. Για παράνομους! Που γελούν πάνω στην ράχη σας, στην ράχη μας. Όχι για πρόσφυγες. Αυτό πόρρω απέχει από ανθρωπιστικό θέμα.
Ένα έχω να θυμίσω. Αυτοί που αποκαλούσαν και αποκαλούν τους τούρκους κατακτητές ως «αδελφούς μας» είναι οι ίδιοι που αποκαλούν σήμερα «ρατσιστές» όσους μιλούν για την λαθρομετανάστευση και αναδεικνύουν το πόσο σοβαρή κατέστη η κατάσταση στην ημικατεχόμενη μας Πατρίδα.
Δημήτρης Σούγλης
Δημοσιογράφος, Διευθυντής Γραφείου Τύπου Ε.ΛΑ.Μ
