Μάιος 2017 και οι διαδικασίες συνεχίζονται για την επίλυση του κυπριακού ή καλύτερα για την «επανένωση της πατρίδας μας» και την «απελευθέρωση» των κατεχόμενων εδαφών μας.
Μάιος 2017 και οι λέξεις για ακόμα μια φορά έχουν χάσει την σημασία τους και την πραγματική βαρύτητά τους. Στα τηλεοπτικά παράθυρα οι ειδήμονες, με απαστράπτουσα εικόνα πειστικότητας και «αξιοπιστίας», πλάθουν εντέχνως μια εικόνα «αγωνιστική», περί τόλμης και αποφασιστικότητας.
Παντού και γενικά επικρατεί ο παρεμφερής λόγος του συμβιβασμού σε όλα. Έρχονται λαμπρές μέρες μας λένε όσον αφορά το μέλλον μας σε μια «επανενωμένη» πατρίδα! Πάντα με την κατάλληλη ιδιοσυγκρασία, αποτελούμενη από πειστικότητα, οι ειδήμονες μας λένε την «αλήθεια». Ο συμβιβασμός μας δεν σημαίνει αυτόματα, όπως ισχυρίζονται, πως θα παραχωρήσουμε το δίκαιο και την ιστορία μας. Ο ίδιος ρυθμός προβάλλεται στα έντυπα και τηλεοπτικά ΜΜΕ αλλά και στις κατ’ ιδίαν συνδιαλέξεις και διαλέξεις μεταξύ τους. Η ετυμολογία της λέξης «αλήθεια» όμως σαν κάτι διαφορετικό, έπρεπε να ηχεί στα αυτιά των μη ακουόντων. «Α-ληθεια» με το στερητικό «α» στην αρχή δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την αντίθεση ενάντια στην λήθη, ενάντια στην ατέρμονη απραξία αυτών που επιδιώκουν το ψέμα.
Ιχνηλατώντας την ιστορία όμως, όλα αυτά που σήμερα βιώνουμε ως ελληνισμός σε Κύπρο και Ελλάδα, ένα είναι το σίγουρο. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες κάτω υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις, πάντα η αλήθεια με το «α» το στερητικό ήταν μέσα στα προτερήματα της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας και ψυχοσύνθεσης. Πάντα όλα όσα και αν έρχονταν, υπήρχαν Έλληνες με ανθεκτικότητα και αντιστάσεις. Υπήρχαν κάποιοι, που με λάβαρο την πίστη και την επιμονή τους στην πατρίδα και το έθνος, πρέσβευαν με τον δικό τους τρόπο ή στο τέλος μετουσιώνονταν σε πρεσβευτές της α-λήθειας, θυσιάζοντας ακόμα και την ίδια τους την ζωή αλλά και την οποιαδήποτε ευδαιμονία τους .
Οι πρωτεργάτες σε οποιεσδήποτε επαναστάσεις είτε κοινωνικές είτε εθνικές, δεν ήταν ποτέ τηλεοπτικοί πολιτικοί αστέρες ,αλλά ούτε και σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες. Για αυτό άλλωστε θεωρούνταν ως οι αποδιοπομπαίοι τράγοι , πάντα «ακραίοι» και «αντιδημοκράτες» καταδιωκόμενοι από τα λογής ανδρείκελα του ψέματος και της πολιτικής υποκρισίας.
Σήμερα εν έτη 2017 λοιπόν, οι συνθήκες δεν είναι και πολύ διαφορετικές. Ούτε και πρόκειται να γίνουν, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Ο πολιτικός σαλτιμπαγκισμός και η ηθική κατάπτωση που έχει επέλθει στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, δεν είναι εύκολο να αναχαιτιστεί. Αν δεν ακουστεί η φωνή της α-ληθείας απέναντι στο ψέμα και την υποκρισία των εκάστοτε «πολιτικών αστέρων» και των συνοδοιπόρων τους, θα συνεχίσει να επιβάλλεται ο πιο πάνω ρυθμός που θίξαμε. Ο κάθε ένας που ελπίζει ακόμα και έχει το βλέμμα του στραμμένο στην αλήθεια και στα ιδανικά του έθνους και της πατρίδας έχει υποχρέωση να εγερθεί. Ο καθένας από εμάς που βλέπει καθημερινά την αδικία που συντελείται σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο οφείλει να αντιταχθεί στα σχέδια αποδόμησης των ιδανικών και των αξιών του έθνους.
Όχι, τα υποκινούμενα τηλεοπτικά παράθυρα δεν λένε την αλήθεια. Ούτε και οι απαστράπτουσες προσωπικότητες των πολιτικάντηδων των «Μίντια» πρόκειται να αλλάξουν και να καλυτερεύσουν. Για να μπορέσει να γίνει αυτό χρειάζεται η ανάκληση της ιστορικής μνήμης από το ένδοξο παρελθόν και η ανάπτυξη και πάλι της εσωτερικής καλλιέργειας της ιδέα της ελευθερίας και της κοινωνικής αξιοπρέπειας. Για να αλλάξουν οι συνθήκες εν έτι 2017 δεν χρειάζονται πολιτικάντηδές του συμβιβασμού και της λήθης, αλλά χρειάζεται ένα νέο ορμητήριο ψυχών, ένα νέο συνονθύλευμα επιμονής και εθνικής αντίστασης για να προτάξει το πλέον ισχυρό μας όπλο, την πίστη και την τιμή που πρέπει να διέπει έναν αγωνιστή της εθνικής ιδέας.
Γιατί έτσι κι αλλιώς, όπως και αν το παίρνει ο καθένας, το έθνος και η πατρίδα είναι οι ακατάλυτες αρχές που καθορίζουν το παρόν και το μέλλον μας ενάντια σε αυτό τον κυκεώνα του ψέματος, της πολιτικής υποκρισίας και της λήθης των πολλών και των άβουλων. Οι δικοί μας πολιτικοί και πολιτική δεν πρόκειται να «παίξουν» σε αυτό το θέατρο της υποκρισίας και της υποταγής.
Όπως λέει και ο Κωστής Παλαμάς «Εμείς δεν γονατίσαμε σκυφτοί, τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού, σαν τα σκουλήκια που πατεί μας. Μα για να αντισταθεί με το σπαθί, βρέθηκε σαν πολύ στοχαστική, και σαν πολύ ονειρόπλεχτη η ψυχή μας».
Ευθύνη λοιπόν είναι και για μας τους εθνικιστές να μην βρεθεί πολύ στοχαστική και ονειρόπλεχτη η ψυχή μας. Να μην αφήσουμε την λήθη και την υποταγή να κυριεύσει τις ψυχές μας, αλλά με κύριο γνώμονα την αλήθεια την τόλμη και την πίστη μας να αντιταχθούμε στο ψέμα, την υποκρισία και τον ωχαδερφισμό της σημερινής εποχής μας.
Ο χώρος για να γίνουν όλα αυτά υπάρχει. Τα εθνικιστικά κάστρα αντίστασης στέκονται ακόμα ολόρθα και αναμένουν τους υπερασπιστές τους να τα επανδρώσουν. Οι ηρωικές μορφές αυτών που έπεσαν για όλα όσα εμείς αγωνιζόμαστε σήμερα είναι αναρτημένες και μας δείχνουν τον δρόμο της τιμής. Όσοι πιστοί και όσοι ζωντανοί στους χαλεπούς καιρούς προσέλθετε. Η ανταμοιβή μας μόνο μια: Η αιώνια συνέχεια μας ως Έλληνες με τιμή και αξιοπρέπεια.
Πέτρος Κουντουρέσιης
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Ε.ΛΑ.Μ.
