Ο Δημήτριος Βούλγαρης γεννήθηκε στην Ύδρα στις 20 Δεκεμβρίου 1802. Πατέρας του ήταν ο μπέης της Ύδρας Γεώργιος Βούλγαρης όπου απεβίωσε όταν ήταν ο Δημήτρης δέκα χρονών με αποτέλεσμα να αναλάβουν την επιμέλεια του οι επίτροποι που ορίζονταν στη διαθήκη ένας εκ των οποίων ήταν και ο Λάζαρος Κουντουριώτης. Ο Δημήτρης αναμείχθηκε από νεαρά ηλικία στην πολιτική ζωή της Ύδρας αφού εξελέγη πρόκριτος στα 19 του.
Εξελέγη πληρεξούσιος για όλες τις επαναστατικές εθνοσυνελεύσεις της Ύδρας. Η στάση του στην πολιτική του Καποδίστρια ήταν άκρος αντίθετη. Το 1837 εξελέγη δήμαρχος της Ύδρας διατηρώντας τη θέση αυτή για 6 χρόνια. Μετά την επανάσταση του 1843 διορίστηκε γερουσιαστής και δυο χρόνια αργότερα ορκίστηκε υπουργός ναυτικών στην κυβέρνηση Κωλλέτη και δυο χρόνια αργότερα υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Κανάρη. Το 1855 σχημάτισε κυβέρνηση και έγινε πρωθυπουργός κρατώντας για τον εαυτό του το υπουργείο εσωτερικών. Στην εξουσία έμεινε για δυο χρόνια αφού κέρδισε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση και παραιτήθηκε έπειτα από προσωπική σύγκρουση που είχε με τον Βασιλιά Όθωνα.
Μετά την έξωση του Όθωνα, το 1862 ο Βούλγαρης σχημάτισε κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ξέσπασε η Κρητική επανάσταση το 1866 όπου διατήρησε την ουδετερότητα. Τον Δεκέμβριο του 1866 η κυβέρνηση Βούλγαρη έχασε την πλειοψηφία και παραιτήθηκε, επέστρεψε όμως στην πολιτική σκηνή της χώρας μετά από δύο χρόνια όπου και παρέμεινε μέχρι το 1874.
Ο Δημήτριος Βούλγαρης αν και ιδιαίτερα ευφυής, στον κοινοβουλευτικό χώρο έκανε αρκετά λάθη μαζί με αντισυνταγματικές πρακτικές έχοντας ως αποτέλεσμα την εξέγερση της κοινής γνώμης και την δημοσίευση του άρθρου στην εφημερίδα ‘’Καιροί’’ από τον Χαρίλαο Τρικούπη με τίτλο ‘’τις πταίει’’ στο οποίο κατηγορούσε την κυβέρνηση.
Τον Μάρτιο του 1875 ο Βούλγαρης διέπραξε εκλογική λαθροχειρία και κατηγορήθηκε για πλαστογραφία και αντιποίηση αρχής και παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο. Επίσης δύο υπουργοί του κατηγορήθηκαν για δωροληψία ένας εκ των οποίων ήταν και γαμπρός του. Τα γεγονότα της εποχής αυτής ονομάστηκαν ‘’Στηλιτικά’’.
Τα γεγονότα αυτά στιγμάτισαν τον Βούλγαρη προκαλώντας του κατάθλιψη με συνέπεια τον θάνατο του στις 29 Δεκεμβρίου 1877. Ο Νικόλαος Λεβίδης στο παρακάτω απόσπασμα μας περιγράφει ακριβώς τον χαρακτήρα του Υδραίου πολιτικού <<Συνετός μεν, αλλά και βίαιος και εκδικητικός άμα τοις μεν φίλοις ενδοτικός, τοις δε αντιπάλοις ανένδοτός τε και επικίνδυνος. Κάτω πάντοτε νεύων τους οφθαλμούς του και ολίγα λέγων, υπό την ποδήρη αιατική περιβολή, τον τζουμπέ (διό και τζουμπές κοινώς εκαλείτο), προεκάλει τον σεβασμόν ειμή και τον φόβον. Διαχειριστής των δημοσίων χρημάτων τα μάλιστα φειδωλός και έντιμος, είπερ τις άλλος,υπήρξεν αναμφισβητήτως πάντοτε ανώτερος χρημάτων, μεγαλοπρεπής και υπερήφανος και λόγω έτι της επιφανούς οικογένειας, εξής κατήγετο και λόγω των υπηρεσιών, ας κατά την επανάσταση του 21,είχε προσφέρει τη πατρίδι, καίπερ νεώτατος την ηλικίαν ων. […] Η δε πολιτική δράσις του ανδρός κατάς μεν τας αρχάς του πολιτικού βίου αυτού και επί μακρά έτη υπήρξε φιλελευθέρα, περί το τέλος της ζωής του εξετράπη των τα μάλιστα φιλελευθέρων και κοινοβουλευτικοτάτων αρχών αυτού ανελεύθερος και σατραπικώτατος γενόμενος, και τούτου ένεκεν αδόξως τελευτήσας. […] Ως πολιτικός ρήτωρ ωμίλει μάλλον ή αγόρευε. Ωμίλει δε ουχί οργίλως, αλλά ταχέως, ελαφρότατα δε βατταρίζων (τσεβδίζων). […] Ανήρ εις άκρον φιλόθρησκος, παρηκολούθει τακτικώτατα την Θεία Λειτουργία εις τον Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής.>>
