Ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών του Μαΐου 2021, προτίθεμαι να επισημάνω κάποιες σκέψεις και συλλογισμούς σχετικά με την πορεία που στοχοπροσυλωμένα βαδίζει η Παράταξη μας όσον αφορά και αυτή την εκλογική διαδικασία.

Ξεκινώντας υπογραμμίζω ότι αυτή δεν είναι προεκλογική ανάλυση ή εξειδικευμένες προβλέψεις, παρά μόνο μια μικρή αποτύπωση διαχρονικών διαπιστώσεων οι οποίες αποτελούσαν και αποτελούν θέσεις αρχών του Κινήματος μας από τον καιρό της ιδρύσεως του.

Σε αυτές τις εκλογές  οι οποίες θα κρίνουν πολλά όσον αφορά όλα τα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα της μικρής μας ημικατεχόμενης πατρίδας, το ΕΛΑΜ μας κατέρχεται και πάλι όπως έπραξε και στις βουλευτικές εκλογές του 2016, χωρίς κανένα δεκανίκι και χωρίς καμία υπόγεια (ή και εμφανή) θέλετε δοσοληψία, ούτε συναλλάζοντας με τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου. Και για να μην χάνουν οι λέξεις την σημασία τους, τονίζω  ξανά, υπόγειες δοσοληψίες και κατεστημένο, για να τις εμπεδώσουν και όσοι επιτηδευμένα ήθελαν να κατατάξουν το ΕΛΑΜ ως ένα ακόμα κομμάτι του διεφθαρμένου, ανέντιμου και ιδιοτελούς  πολιτικού συνονθυλεύματος που χειραγωγεί την πατρίδα μας.

Ταυτόχρονα, σημειώνω καθέτως και αμετακλήτως αυτό που αισίως διακατέχει όλους  τους εντριφύσαντες και υπέρμαχους των ιδεών αυτού του κινήματος, παλιούς και νέους συναγωνιστές και συναγωνίστριες, υποψηφίους και μη. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανένα σε αυτή την εκλογική διαδικασία.  Εξακολουθούμε να παραμένουμε οι ίδιοι όπως και όταν ξεκίνησε η λειτουργία αυτής της ιδέας, καθαροί σαν κρύσταλλο και συνειδητοποιημένα άφθαρτοι μέχρι παρεξηγήσεως από κάποιους «άσπονδους φίλους».

Παραμένουμε ακόμα άφθαρτοι και ανυποχώρητοι σε αυτές τις αρχές μας, χωρίς βαρίδια αμφισβήτησης της ανιδιοτέλειας μας και αυτό το σημείο αναδεικνύει ευδιακρίτως την αποστροφή μας από οποιεσδήποτε μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Το πιο σημαντικό από όλα όμως (και αυτό είναι που μας κατατάσσει ως τον αστάθμητο παράγοντα για τους πολιτικούς μας αντιπάλους) είναι το γεγονός πως εμείς δεν είχαμε ποτέ την «ιδιορρυθμία»  να γίνουμε πολιτικοί σαλτιμπάγκοι και ανεμόμυλοι πολιτικής μεταλλάξεως για  τα προσωπικά ή μικρό-κομματικά μας συμφέροντα!

Είναι ξεκάθαρο πως ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε συνεπείς και ανυποχώρητοι σε όλα όσα πιστεύουμε και αξιώνουμε από την πρώτη στιγμή της ιδρυτικής διακήρυξης μας. Γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει να μαχόμαστε (αλλά και να πληρώνουμε κόστος προσωπικό και πολιτικό) για τις ιδέες μας, για την ορθόδοξη πίστη μας αλλά και για τις ιερές εθνικές  παρακαταθήκες τις οποίες κρατάμε ακόμα γερά και χωρίς αναστολές.

Σε αυτό το σημείο παραφράζω ενδεικτικά αυτό που έγραψε με έμφαση  ο εθνικός μας ποιητής  Κωστής Παλαμάς: Eμείς δεν προσκυνήσαμε του δυνατού να φιλήσουμε τα πόδια, αλλά ούτε και βρέθηκε όμως πολύ ονειρόπλεκτη η ψυχή μας για να μείνουμε στην αδράνεια, στην λήθη και στην απαθή «ησυχία» μας.

Έτσι λοιπόν, για τον κάθε ΕΛΑΜίτη και την κάθε ΕΛΑΜίτισα, ο φόβος και η αμφισβήτηση για το που βαδίζουμε, τι πράξαμε και πράττουμε τόσα χρόνια δεν πρέπει να υφίσταται. Ούτε και μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας, ιδιαίτερα όταν έρχεται η ώρα να υπερασπίσουμε τις αρχές και τις αξίες μας, ως  υπέρμαχοι των ιδεών και  άξιοι προσδοκούντες υπερασπιστές αυτής της πολυβασανισμένης πατρίδας.

Ενδεικτικά τώρα θα ήθελα να αναφέρω ένα γεγονός το οποίο συνέβηκε το 2016, σε μια από τις πολλές προεκλογικές εξορμήσεις μελών του Μετώπου Νεολαίας του κινήματος μας. Περνώντας  τυχαία έξω από ένα εθνικόφρων σωματείο, όπου γινόταν μια σύναξης συναλλαγής “εθνικής αβροφροσύνης” κάποια  παιδιά «τόλμησαν»  να εισέλθουν στο χώρο και να δώσουν φυλλάδια του ΕΛΑΜ προς τους παρευρισκόμενους. Τότε, οι παράγοντες του εθνικόφρων σωματείου εκείνου, ενοχλημένοι  όπως και ήταν αναμενόμενο από την πρόθεση αυτή των παιδιών άρχισαν να συμπεριφέρονται επιδεικτικά, με απαξίωση και εν μέσω «τύρας και αχλάδου» συνέχισαν αδιάφορα να συναγελάζονται και να επιχειρηματολογούν μεταξύ των, στο ποιος θα διέθετε πιο πολύ από τους άλλους τις υπηρεσίες του για να σωθεί η πατρίς και ο λαός της.

Ξαφνικά, κάποια στιγμή, έξω από το χώρο και μπροστά από ένα μνημείο της ΕΟΚΑ, το οποίο βρισκόταν παραπλεύρως, ακούστηκαν κάποια συνθήματα βροντερά και δυνατά, τα οποία ήταν «ΕΟΚΑ – ΕΛΑΜ αντίσταση ξανά» και «Κάτω τα χέρια ομοσπονδιακοί η Κύπρος δεν πωλείται είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ».  Κατόπιν ο Εθνικός ύμνος και αμέσως μετά οι «ενοχλητικοί»  νεολαίοι αποχώρησαν από τον χώρο. Το πρώτο σάστισμα από τους επαΐοντες εκείνους ετοιμοπόλεμους πολιτευτές μετατράπηκε αισίως στην συνέχιση των «σοβαροφανών» ανταλλαγών απόψεων και  συζητήσεων. Ξαφνικά και πάλι όμως, εκείνη την στιγμή στον χώρο σηκώθηκε από την καρέκλα  ένας ηλικιωμένος αλλά  καθόλα αξιοπρεπής και λεβέντης γεροντάκος, ο οποίος όπως φάνηκε στην συνέχεια, αντιλήφθηκε επακριβώς τι συνέβαινε και πηγαίνοντας προς το μέρος του συρφετού των κομματικών εκείνων «εθνικών παραγόντων» τους αποσβόλωσε λέγοντας τους με θυμό και κατά λέξη: «Εν μιαν ΕΟΚΑ όπως τούτους τους μιτσιούς που χρειάζεστε δαμέσα για να φέρετε τον νου σας βρε υποκριτές και  φαρισαίοι». Τότε τα περιφρονητικά γελάκια και οι  κουστωδία των επίδοξων εθνικών σωτήρων σώπασε ενδεικτικός και αμετακλήτως, αφού κατά άμεσο τρόπο άρχισαν να αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συνέβηκε πλέον σε εκείνο τον χώρο.

Μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ασήμαντο το συμβάν αυτό ή ακόμα και αφελές. Όμως δεν παύει να είναι ενδεικτικό, πιστεύω, της ποιοτικής διαφοράς του πως εμείς πολιτευόμαστε και  ποια είναι τα δικά μας κριτήρια και  ποια κάποιων άλλων, που για μικροπολιτικές σκοπιμότητες απαξίωναν διαχρονικά, με ειρωνεία και περιφρόνηση, την οποιαδήποτε ειλικρινή και αγωνιστική πρόθεση, ιδιαίτερα της νεολαίας αυτού του τόπου.

Είναι δε γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους επαμφοτερίζοντες επιδόξους πολιτευτές και «εθνοσωτήρες» της πατρίδας ποτέ δεν πίστεψαν σε συλλογικούς αγώνες, είτε κοινωνικούς, είτε εθνικούς γιατί απλά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η δική τους πολιτική ανέλιξη και αναρρίχηση στα σαλόνια της πολιτικής και του δικού τους προσωπικού βολέματος.

Γι’ αυτό λοιπόν και για πολλούς άλλους λόγους, που παραθέτοντας τους θα χρειάζονταν πολλές σελίδες, εμείς οι ΕΛΑΜίτες και οι ΕΛΑΜίτισες αποδεδειγμένα διεξάγουμε αγώνα συλλογικό, ανιδιοτελή, ιδεολογικό, εθνικό και κοινωνικό. Αγώνα που για εμάς δεν είναι η εξυπηρέτηση των δικών μας προσωπικών επιδιώξεων, αλλά των καλώς νοουμένων συμφερόντων της πατρίδας μας και του καταπονημένου από «ευφυείς» διακηρύξεις λαού της.

Αγώνα που έχει ουσιαστικό στόχο την λύτρωση όλων αυτών που για  χρόνια τώρα είναι παραμελημένοι απαξιωμένοι και εξευτελισμένοι από το πολιτικό αυτό κατεστημένο. Ένα κατεστημένο το οποίο φρόντισε να ισοπεδώσει όλες τις ελπίδες αυτού του λαού, του οποίου άρχεται, ζητώντας του συνεχώς να μην ονειρεύεται, να μην ελπίζει και να μην διαμαρτύρεται  σε οτιδήποτε εμπίπτει στα όρια της ηττοπάθειας και της διαχρονικής υποτέλειας. Στα όρια που αυτοί οριοθέτησαν υποταγμένοι στην μοίρα του συμβιβασμού και της δικής τους διαχρονικής  ιδιοτέλειας.

Υπάρχουν ακόμα όμως  οι  ανυπότακτοι  που δεν θα τους κάνουν την χάρη. Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι άλλοι από εμάς συναγωνιστές και συναγωνίστριες, εμάς που ξέρουμε καλά τι θα πει αρετή και τόλμη, εθνικές παρακαταθήκες και πίστη στον Θεό και την πατρίδα. Εμείς που γνωρίζουμε καλά πως απαιτεί  θάρρος και επιμονή για να φέρουμε εις πέρας τις προαιώνιες και ρητές εντολές μας.

Να είστε σίγουροι ότι ο αγώνας μας ποτέ δεν ήταν προεκλογικός, αλλά αγώνας για το δίκαιο, την αρετή και την εθνική αξιοπρέπεια μας. Χωρίς ψευδαισθήσεις, αλλά με συνειδητοποιημένο το βαρύ χρέος που κουβαλάμε ως φορτίο εκστρατείας, προχωράμε εμπρός για ακόμα μια φορά, με το μέτωπο ψηλά και την ψυχή ολόρθη και καθάρια.

Καλή δύναμη σε όλους.

Πέτρος Κουντουρέσιης
Αναπληρωτής Πρόεδρος ΕΛΑΜ