Με τα όσα προέκυψαν μέσα από την ενημέρωση του Εθνικού Συμβουλίου από τον Νίκο Αναστασιάδη αναφορικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων η Τουρκία εμφανώς συνεχίζει με ακραίες απαιτήσεις. Αυτό που εύλογα μας δημιουργεί προβληματισμό είναι για ποιο λόγο ο Νίκος Αναστασιάδης δεν αποχωρεί από τις συνομιλίες και αντ αυτού θα πραγματοποιήσει και δεύτερη συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη.
Σύμφωνα με τα όσα επισημάνθηκαν κατά την συνεδρία έχει τεθεί από τουρκικής πλευράς θέμα πενταμερούς διάσκεψης, κάτι που έχει απορριφθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι Τούρκοι επίσης, επιμένουν σε εκ περιτροπής προεδρία ενώ η Ελληνοκυπριακή πλευρά παραπέμπει στο σύστημα του 1960, για πρόεδρο και αντιπρόεδρο. Όσον αφορά το περιουσιακό οι Τούρκοι ζητούν αναγνώριση “των δικαιωμάτων” του χρήστη, δηλαδή του σφετεριστή ενώ το εδαφικό θέλουν να το συζητήσουν στο τέλος της διαδικασίας. Ενώ η θέση της Ελληνοκυπριακής πλευράς είναι πως τα θέματα πρέπει να συζητούνται όλα μαζί και να είναι αλληλένδετα. Συνεχίζουν να επιμένουν σε τουρκικές εγγυήσεις και παραμονή τουρκικού αποσπάσματος και μετά τη λύση του Κυπριακού. Εμμένουν να ζητούν όπως υπάρξουν μόνιμες παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο. Οι εξουσίες που ζητούν να έχουν τα συνιστώντα κρατίδια παραπέμπουν σε δύο πλήρως αυτόνομες περιοχές. Παρόλαυτα αναφορικά με τη διαδικασία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιβεβαιώνει ότι θα συναντάται μια φορά τον μήνα με τον κατοχικό ηγέτη, Ντερβίς Έρογλου, για αποτίμηση της πορείας των διαπραγματεύσεων. Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 31 Μαρτίου. Εμμένουν στις απαιτήσεις τους οι Τούρκοι εμμένει και στις συναντήσεις και συνομιλίες ο κοινοτάρχης Αναστασιάδης. Όλα δείχνουν πως οι Τουρκο”κύπριοι” δεν δύναται να υποχωρήσουν σε καμία περίπτωση από τα όσα διεκδικούν από ανέκαθεν. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να αποχωρήσει από τις όποιες διαπραγματεύσεις πραγματοποιεί, να σεβαστεί επιτέλους τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα των αυτόχθονων κατοίκων του νησιού. Αποτελεί χρέος των αδέξιων πολικάντηδων μας να επανατοποθετήσουν το Εθνικό μας πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση, της εισβολής και της κατοχής από την αδηφάγα Τουρκία.
