57 χρόνια συμπληρώθηκαν από την εκτέλεση ενός παιδιού της δικής μου ηλικίας. Ενός παιδιού που στα 19 του χρόνια βάδισε με τόλμη και αυτοπεποίθηση τον δρόμο προς την αγχόνη για χάρη μίας μεγάλης Ιδέας. Όχι της ανεξαρτησίας όπως θέλουν κάποιοι να παρουσιάσουν, ούτε της ομοσπονδίας όπως επιδιώκουν κάποιοι άλλοι σήμερα, αλλά για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Δεν είναι όμως ο μόνος. Αμέτρητοι Έλληνες, έφηβοι όλοι στην ηλικία του, πολέμησαν και τελικά σκοτώθηκαν για την δόξα του αιώνιου Ελληνισμού. Σ’ αυτήν την μεγάλη λίστα προστέθηκε εκείνο το ξημέρωμα του Μάρτη και ο Βαγορής. Βρίσκεται σήμερα στην μεγάλη παρέα του Αχιλλέα και του Λεωνίδα, του Διγενή και του Αυξεντίου.
Από μικρός συνειδητοποίησε πολύ καλά πως στη ζωή αυτή επιβιώνουν οι ισχυροί, αυτοί που διεκδικούν και αγωνίζονται για τα δίκαιά τους. Γνώρισε πολύ καλά πως η ιδέα της Ένωσης είναι τόσο ισχυρή, τόσο υψηλή και ευγενική ώστε αξίζει κανείς να δώσει και την τελευταία ρανίδα του αίματός του.
Και πράγματι από τα μαθητικά του χρόνια πήρε την ανηφοριά, πήρε τα μονοπάτια που οδηγούν στην λευτεριά.
Μαζί με τους άλλους νέους της εποχής ακολούθησε πιστά την Αρχαία Σπαρτιάτικη Κρυπτεία που στο σκότος έπληττε τους εχθρούς της πόλης, μεταφέρθηκε στο Δραγατσάνι πολεμώντας στο πλάι των ηρωικών Ιερολοχίτων το Μάρτιο του 1821 έχοντας μπροστά τους την μαυροκόκκινη σημαία με το επίγραμμα ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, στάθηκε στο πλάι των μαχητών της ΕΟΝ που σε καιρούς δύσκολους κράτησαν ψηλά τις ελληνικές σημαίες και τα εθνικιστικά λάβαρα για να βαδίσει στη νήσο Κύπρο όπου οδηγήθηκε περήφανα προς το ικρίωμα της αγχόνης και αντιμετώπισε με θάρρος τη μοίρα του.
Σήμερα όμως ζούμε σε μία εποχή εντελώς διαφορετική. Η νεολαία αδιαφορεί για τα εθνικά ιδανικά και συνένοχη στην κατάντια της πατρίδας μας. Οι πολιτικάντηδες ξεπουλούν την μισή Κύπρο στην Τουρκία και τον εθνικό μας πλούτο στους παγκόσμιους τοκογλύφους.
Η σημερινή στέρηση της ελευθερίας μας μετά από την αιματοβαμμένη και δοξασμένη μάχη της ΕΟΚΑ εξασφαλίζει την νεκρανάσταση του λαού μας που σκλαβώθηκε και τον μεταλλάζει σε ζωντανό πυρήνα που από αυτό θα ξεφυτρώσουν νέοι Ευαγόρες.
Ο πυρήνας αυτός είναι σήμερα το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο. Γύρω του συντάσσεται η περήφανη ελληνική νεολαία, που με περηφάνια βρήκε τον δρόμο που οδηγεί μακριά από τα δηλητήρια της εποχής μας, προς μια ελεύθερη Κύπρο σε μία μεγάλη Ελλάδα.
Αυτόν τον πυρήνα σήμερα το σύστημα φοβάται. Φοβάται τη φωνή αυτή την μοναδική, την γνήσια, την επαναστατική που βγαίνει από τους Έλληνες Εθνικιστές. Έχουμε πετύχει να φανερώσουμε τη γύμνια τους και πλέον τα ψέματα τους δεν έχουν πέραση σε ένα λαό κουρασμένο, απελπισμένο, άδειο από ιδανικά και αηδιασμένο.
Όπως και τότε έτσι και σήμερα η ελπίδα του έθνους είναι οι νέοι. Γιατί όταν ένας άνθρωπος είναι 20 χρονών μπορεί και πρέπει να κρύβει μέσα του κάποιον αποφασισμένο για κάθε θυσία. Το απέδειξε ξεκάθαρα τότε ο Βαγορής, ο Γιάλλουρος, ο Πετράκης ο Κυπριανού και σήμερα το αποδεικνύουμε εμείς, τα παιδιά με τα μαύρα, τα παιδιά του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου.
Σήμερα είμαστε κάποιες εκατοντάδες. Κάποιες εκατοντάδες αρκούν για να τσακίσουμε το σάπιο πολιτικό τους κατεστημένο. Σύντομα θα είμαστε χιλιάδες και ο φόβος τους θα γίνει πραγματικότητα. Είμαστε η τελευταία φρουρά του Λαού μας, αυτοί που ή θα νικήσουν ή θα πέσουν αλλά ποτέ δεν θα παραδοθούν.
Το μήνυμα μας έχει περάσει. Ο αγώνας μας δεν έχει φραγμούς. Είναι ασταμάτητος μέχρι να επιτευχθεί η τελική νίκη. Μέχρι να σπάσει ο λαός μας τα δέσμια της σκλαβιάς του. Μέχρι να δικαιωθεί η θυσία του Ευαγόρα.
Ως τότε να είναι όλοι σίγουροι πως μία εθνικιστική φάλαγγα θα ταράζει την ηρεμία τους και θα κρατά όλους αυτούς που έχουν φέρει την πατρίδα μας στο σημερινό αδιέξοδο άγρυπνους.
Συναγωνιστές και συναγωνιστριες.
Κρατήστε ψηλά τα λάβαρα του αγώνα, κρατήστε ψηλά τα λάβαρα του ελληνισμού. Στο δρόμο αυτόν τον δύσκολο, ένα αγώνα γεμάτο κακουχίες, αγωνία και θυσίες του ευδαιμονισμού μας μας προσμένει μία Κύπρος εθνικά ανεξάρτητη, μία Κύπρος ελεύθερη ελληνική. Μέχρι τότε δεν υποχωρούμε, μονάχα αγωνιζόμαστε.
Σωτήρης ΙωάννουΜέτωπο ΝεολαίαςΕθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
