Είναι πλέον πασιφανές ότι δεν υπάρχει καμιά πολιτική τακτική όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού πόσο μάλλον στρατηγική επί της προσπάθειας για λύση Τύπου Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Η αναγνώριση του ψευδοκράτους είναι ο πρώτος ορατός κίνδυνος που εάν επιβεβαιωθεί τότε θα υπάρξουν αλυσιδωτοί κίνδυνοι όπως η άμεση αναγνώριση της ψευδοκυβέρνησης και ασφαλώς ότι το κυπριακό δεν είναι πια θέμα εισβολής και κατοχής, αλλά δικοινοτικό ζήτημα κάτι που αυτομάτως διαλύει και την τελευταία μας ευκαιρία να καταδικάσουμε την Τουρκία για τα όσα αποτρόπαια έπραξε το 1974.
Ασφαλώς και το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια σε αυτές τις καταστροφικές προσπάθειες της νυν Κυβέρνησης που κλείνει τα αυτιά και από ότι φαίνεται κλείνει και τα μάτια αφήνοντας μας στις τύχες και στις ορέξεις του Ερντογάν. Δεν έχει σημασία εάν θα δικαιωθούμε, αλλά εάν θα προλάβουμε να σώσουμε οτιδήποτε και εάν σώζεται μετά από αυτές τις καταστροφικές συνομιλίες όπως του Μοντ Πελεράν και τώρα τις Γενεύης.
