Η τελευταία έρευνα της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας καταδεικνύει πλέον και τη φυσική εξόντωση, πέρα από οικονομική και κοινωνική, του ελληνικού πληθυσμού. Πιο συγκεκριμένα, το 2013 μειώθηκε ο γηγενής πληθυσμός κατά 127.660 άτομα.
Είναι χαρακτηριστική η πτώση του δείκτη γεννητικότητας στο 8,6, που είναι πολύ μικρότερος από το ρυθμό θνησιμότητας (10, 2). Η ίδια αναλογία ισχύει και για άλλες ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες, όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία. Αντιθέτως σε χώρες όπως στην Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια, παρατηρείται αύξηση των γεννήσεων. Ενδεικτικά, στην Τουρκία το ισοζύγιο γεννητικότητας-θνησιμότητας κλίνει υπέρ της γεννητικότητας (16,9>4,9).
Ειδικότερα στην Ελλάδα, παρατηρείται μείωση των γεννήσεων κατά 6,21%, αλλά αντιθέτως αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας, τόσο κατά τη διάρκεια της κύησης, όσο και κατά τη διαδικασία του τοκετού. Ακόμα, έχει αυξηθεί η ηλικία των γυναικών που γίνονται μητέρες, περίπου στα 32 έτη. Πέρα από τα καθαρά οικονομικά αίτια αυτής της κατάστασης (επαχθείς φόροι, μειωμένοι μισθοί κλπ), τα αίτια είναι και επαγγελματικά, καθώς οι εργαζόμενοι έχουν απολέσει βασικά δικαιώματά τους, αλλά και ιατρικά, με το ψαλίδι στις εξετάσεις και τους γυναικολογικούς ελέγχους. Βέβαια, η ψυχολογία των Ελλήνων δρα επίσης ανασταλτικά, καθώς στα χρόνια της κρίσης έχει αυξηθεί η κατάθλιψη, η αποξένωση και η αβεβαιότητα για το μέλλον.
Καταλήγοντας, αν λάβει κανείς υπόψη τα παραπάνω, σκεπτόμενος παράλληλα την αθρόα εισροή λαθρομεταναστών που καταφθάνουν στη χώρα, η μείωση του ελληνικού πληθυσμού μόνο τυχαία δεν είναι. Όταν μέσω συγκεκριμένων πολιτικών μεθοδεύσεων γίνεται αδύνατη η δημιουργία οικογένειας από τον μέσο Έλληνα, ενώ παράλληλα δίδονται ελαφρύνσεις και διευκολύνσεις στους αλλοδαπούς πληθυσμούς, είναι φανερή η σκόπιμη προσπάθεια φυσικής εξόντωσης των Ελλήνων.
