Τη διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας εναντίον ανώτερης λειτουργού του υπουργείου Παιδείας για προνομιακή μεταχείριση του ταξιδιωτικού γραφείου του συζύγου της, από το οποίο το υπουργείο προμηθευόταν αεροπορικά εισιτήρια, εισηγείται ο Γενικός Ελεγκτής Οδυσσέας Μιχαηλίδης.
Με επιστολή του προς τον υπουργό Παιδείας (που κοινοποιείται και προς τη Βουλή) ο δρ Μιχαηλίδης επισημαίνει πως, κυρίως το 2012, το υπουργείο δεν προκήρυσσε προσφορές για την αγορά αεροπορικών εισιτηρίων, ενώ εισιτήρια που αγοράστηκαν την ίδια περίοδο από άλλα ταξιδιωτικά γραφεία, ήταν πιο φθηνά. Όπως υποδεικνύει, ακόμη και το αεροπορικό εισιτήριο του τέως υπουργού Παιδείας Κυριάκου Κενεβέζου (€617,78) ήταν φθηνότερο σε σχέση με το αεροπορικό εισιτήριο που αγόρασε η εν λόγω λειτουργός (€685) από το γραφείο του συζύγου της. Εξάλλου, ο Γενικός Ελεγκτής παρατηρεί ότι η εν λόγω λειτουργός σε κάποιες περιπτώσεις διέμενε σε ξενοδοχεία υψηλού κόστους, όπως το Χίλτον, ενώ για τη μεταφορά της από και προς το αεροδρόμιο Λάρνακας καταβάλλονταν στο ταξιδιωτικό γραφείο του συζύγου της €120 χωρίς απόδειξη από γραφείο ταξί. Ο Γενικός Ελεγκτής παρατηρεί πως «ούτως ή άλλως τα €120 δεν δικαιολογούνται, ως ποσόν, για τη συγκεκριμένη διαδρομή».
Σε άλλη περίπτωση, η εν λόγω λειτουργός, μαζί με άλλο λειτουργό του υπουργείου, ταξίδεψαν για τις Βρυξέλλες σε επιχειρηματική θέση (business class) «ενώ τούτο δεν φαίνεται να επιτρεπόταν», όπως παρατηρεί ο Γενικός Ελεγκτής, ο οποίος παρατηρεί πως τρίτος λειτουργός του ιδίου υπουργείου ταξίδεψε στην οικονομική θέση. Τα εισιτήρια και των τριών αγοράστηκαν από το ταξιδιωτικό γραφείο του συζύγου της λειτουργού. Οι πληρωμές των ξενοδοχείων στα οποία διέμειναν και οι τρεις λειτουργοί (στο πλαίσιο του πιο πάνω ταξιδιού) έγιναν προς το ταξιδιωτικό γραφείο του συζύγου της λειτουργού και όχι προς τα ίδια τα ξενοδοχεία, όπως αναφέρει ο Ελεγκτής.
Παράλληλα, υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες χωρίς την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου ταξίδεψαν στο εξωτερικό πέραν των δύο λειτουργών του υπουργείου, κάτι για το οποίο απαιτείται η έγκριση του σώματος.
Ειδικά για το θέμα της διεξαγωγής πειθαρχικής έρευνας, ο Γενικός Ελεγκτής αναφέρει και τα εξής:
«Λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 60(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου απαγορεύει σε δημόσιο υπάλληλο να αναλαμβάνει την επίλυση ζητήματος ή την έκδοση πράξεων αν ο ίδιος έχει πρόδηλο συμφέρον, έχουμε την άποψη ότι η εκ μέρους της εν λόγω λειτουργού σύναψη συμβάσεων με το ταξιδιωτικό γραφείο του συζύγου της για την αγορά εισιτηρίων, ενδεχομένως να συνιστά παραβίαση των προνοιών του άρθρου αυτού, αφού η σύναψη δημόσιας σύμβασης αποτελεί πράξη της διοίκησης. Επίσης, η ίδια λειτουργός ενδεχομένως να έχει παραβιάσει το άρθρο 60(2)(δ) το οποίο αφορά την υποχρέωση των δημοσίων υπαλλήλων να συμμορφώνονται προς τις νομοθετικές διατάξεις και τις σύμφωνες προς αυτές εγκύκλιες διαταγές, καθώς επίσης και το άρθρο 60(2)(ε) το οποίο επιβάλλει στους δημόσιους υπαλλήλους να μην ενεργούν με τρόπο που δυνατό να δυσφημήσει το κύρος της δημόσιας υπηρεσίας. Όπως δε έχω αναφέρει και στην παράγραφο 3 πιο πάνω, με βάση το άρθρο 81 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, η αρμόδια Αρχή έχει υποχρέωση να μεριμνήσει αμέσως όπως διεξαχθεί πειθαρχική έρευνα αν της καταγγελθεί ότι δημόσιος υπάλληλος δυνατό να έχει διαπράξει πειθαρχικό παράπτωμα».
Στην εισαγωγή του, ο κ. Μιχαηλίδης παρατηρεί τα εξής: «Έχουμε διαπιστώσει ότι τα στοιχεία της υπόθεσης έρχονται σε σύγκρουση με τη θέση του υπουργείου σας ότι δεν έχουν παραβιαστεί οι αρχές του διοικητικού δικαίου που διέπουν τη δράση της διοίκησης, καθώς και με τη διαπίστωση σας ότι δεν έχει διαπραχθεί οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα από τη συγκεκριμένη λειτουργό ή/και άλλους λειτουργούς. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα στοιχεία που θα παραθέσουμε πιο κάτω και τα οποία προφανώς και το υπουργείο σας έχει υπόψη του, δεν κρίθηκαν από το υπουργείο σας ικανά ούτε καν για να οδηγήσουν στην εισαγωγή των κατάλληλων διάφανων διαδικασιών για χειρισμό τέτοιων θεμάτων.
Χωρίς προσφορές από άλλα γραφεία
Στην επιστολή του προς τον υπουργό Παιδείας, ο Γενικός Ελεγκτής επισημαίνει και τα εξής: «Το υπό αναφορά ταξιδιωτικό γραφείο, το οποίο όπως έχει επιβεβαιωθεί ανήκει στον σύζυγο της…, χρησιμοποιήθηκε προνομιακά από το υπουργείο σας. Όπως αναφέρετε και στη δική σας επιστολή, αγοράστηκαν από το συγκεκριμένο ταξιδιωτικό γραφείο για το 2012 τα 94 από συνολικά 240 αεροπορικά εισιτήρια και για το 2013 τα 53 από συνολικά 162 αεροπορικά εισιτήρια. Τούτο από μόνο του θα έπρεπε να είχε προβληματίσει. Θεωρούμε δε εντελώς άστοχη την αναφορά ότι “βάσει σχετικών πληροφοριών, το όφελος του κάθε ταξιδιωτικού γραφείου από το κάθε εισιτήριο είναι η καθορισμένη προμήθεια των €20”, όχι μόνο γιατί η αναφορά αυτή δείχνει τάση υποβάθμισης του θέματος χρηστής διοίκησης και δεοντολογίας που προκύπτει, αλλά κυρίως γιατί τα στοιχεία που θα παρατεθούν πιο κάτω (και τα οποία το υπουργείο σας όφειλε το ίδιο να επισημάνει) δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι σαφώς σοβαρότερο.
Άλλωστε, αφ’ ης στιγμής το ταξιδιωτικό γραφείο δεν προσκόμιζε απόδειξη πληρωμής προς τις αεροπορικές εταιρείες, ουδείς μπορεί να γνωρίζει το πραγματικό κέρδος του γραφείου από το κάθε ταξίδι, ειδικά αφού δεν ζητούνταν προσφορές και από άλλα γραφεία ώστε να γίνει σύγκριση τιμών».
