Σήμερα ο Ελληνισμός τιμά με ευλάβεια, μια από τις σημαντικότερες επετείους τους Έθνους μας, στο ατελείωτο βιβλίο της Ένδοξης Ιστορίας μας. Σήμερα ο Ελληνισμός, με περηφάνεια τιμά το «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά.
28 Οκτωβρίου, 1940 και ώρα 03:00 το πρωί. Ο απεσταλμένος του Μουσολίνι, Ιταλός πρέσβης στην Ελλάδα Εμανουέλλε Γκράτσι, περνά το κατώφλι της οικίας του Έλληνα πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, μεταφέροντας ιταλικό τελεσίγραφο της Ιταλικής κυβέρνησης, με το οποίο ζητούσε από την ελληνική πλευρά να επιτρέψει την διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων στην ελληνική επικράτεια.
Ο Μουσολίνι, όμως, δεν ήξερε καλή ιστορία. Δεν ήξερε πως η ψυχή του Ελληνικού λαού είναι γενναία και αδούλωτη. Στο ψυχρό τηλεγράφημα του Μουσολίνι, ο Ελληνικός λαός, μέσω του Πρωθυπουργού του, Ιωάννη Μεταξά απαντά με μια αποφασιστική κραυγή: «ΟΧΙ!»
Στην συνάντηση των δύο αντρών, φέρεται να έγινε ο εξής διάλογος:
ΓΚΡΑΤΣΙ: «κ. Πρόεδρε, είμαι επιφορτισμένος να σας ανακοινώσω ότι, εις περίπτωσιν μη αποδοχής των όρων, τα ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλουν εις το Ελληνικόν έδαφος την 6ην πρωινήν.»
ΜΕΤΑΞΑΣ: «Ποια στρατηγικά σημεία θέλει να καταλάβει η Ιταλία;»
ΓΚΡΑΤΣΙ: «Δεν γνωρίζω, κ. Πρόεδρε.»
ΜΕΤΑΞΑΣ: «κ. Πρεσβευτά, το περιεχόμενον του τελεσιγράφου και ο τρόπος καθ’ον μοι επεδόθη σημαίνουν πόλεμον εκ μέρους της Ιταλίας. (Alors c’ est la Guerre!).»
Alors c’ est la Guerre…, Αυτό, σημαίνει Πόλεμος. Ο Δαυίδ ύψωσε το περήφανο ανάστημα του απέναντι στον γίγαντα Γολιάθ. Οι Έλληνες με τόλμη και αποφασιστικότητα, εισέρχονται στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο, υπερασπιζόμενοι την Εθνική τους κυριαρχία.
Το «ΟΧΙ» γίνεται σύνθημα, πάθος και ιδανικό όλου του λαού. Οι Έλληνες, ξεχύθηκαν στους δρόμους, αψηφώντας τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Στρατεύσιμοι και εθελοντές, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας. Με υψηλό ηθικό, ενθουσιασμό και χαμόγελο στα χείλη, έτρεχαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και να καταταγούν στον ένδοξο ελληνικό στρατό.
Στα βουνά της Βορείου Ηπείρου γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα το έπος του ’40! Η Ιταλία του Μουσολίνι τσακίστηκε και κουρελιάστηκε στις κορφές και τα φαράγγια της Πίνδου. Οι Έλληνες στρατιώτες μάχονται γενναία αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, αψηφώντας τα χιόνια και τα κρυοπαγήματα.
Οι νίκες των Ελλήνων κατά των Ιταλών, γελοιοποίησαν τον Μουσολίνι και εξανάγκασαν τον Χίτλερ και τους Γερμανούς να επέμβουν οι ίδιοι, στις 6 Απριλίου 1941, για να κατακτήσουν την Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός μέσα από τα συντρίμμια του βρίσκει τη δύναμη να αντισταθεί, ξεσηκώνεται και γράφει καινούργιο έπος, το έπος της Εθνικής Αντίστασης, ένα έπος που κράτησε 4 χρόνια, μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 1944 όταν οι Γερμανοί, αποχωρούν από την Αθήνα.
Τώρα ξέρουμε πως τη νίκη την κέρδισαν απλοί χωριάτες, χτίστες και σιδεράδες. Τα γελαστά και χαρούμενα παιδιά, φοιτητές, στρατιώτες και ανθυπολοχαγοί. Γυναίκες και παιδιά, που όλοι τους ξέρανε καλά την ιστορία της Ελλάδας μας. Που η περήφανη Ελληνική ψυχή τους ήταν γεμάτη Ηρωισμό.
Ας θυμηθούμε λοιπόν σήμερα, όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ας πούμε και εμείς το δικό μας σύγχρονο «ΟΧΙ» σε ό,τι μας πληγώνει, σε ό,τι μας ταπεινώνει, σε ό,τι μας στερεί τα όνειρά μας και σε ό,τι ορθώνει εμπόδια στην αξιοπρέπεια και στην ευημερία μας.
Ας θυμηθούμε τους στίχους:
Τούτος ο λαός, αφέντη μου,
δεν ξέρει πολλά λόγια
Να `τος, περνάει αλύγιστος,
λαός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης
με στάρι κι άστρα ειρήνης.
Ας ξυπνήσουμε όλοι τον αγωνιστή του 40 που κρύβουμε μέσα μας.
Ζήτω η αθάνατη ελληνική ψυχή ! Ζήτω το έπος του 40!
Μαρίνα
