Παρέμβαση στο ζήτημα του χαλλουμιού εκδήλωσαν, σύμφωνα με πληροφορίες, οι Visegrad 4, με φόντο το τουρκοκυπριακό αίτημα για εγκαθίδρυση χωριστού μηχανισμού ελέγχου των προτύπων παραγωγής στα κατεχόμενα, υπό το «τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο». Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι τα τέσσερα κράτη-μέλη της Ε.Ε., που απαρτίζουν την ομάδα Visegrad 4, ήτοι η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Σλοβακία, πραγματοποίησαν συνάντηση με την επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα (Task Force) Μικαέλα Ντι Μπούτσι.
Μεταξύ των θεμάτων που ήγειραν οι «4» ήταν και αυτό της τυποποίησης του χαλλουμιού στα κατεχόμενα, ζητώντας συγκεκριμένη ενημέρωση για την πορεία που προσλαμβάνουν οι συζητήσεις και επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ικανοποίηση των τουρκοκυπριακών αιτημάτων. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η ομάδα των «4» ζήτησε από τη Μικαέλα Ντι Μπούτσι και ενημέρωση για τις εξελίξεις στο Κυπριακό, κάτι που δεν έχει καμιά σχέση με τους όρους εντολής της επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν για τους Τ/κύπριους…
Η κίνηση της ομάδας Visegrad 4 εκδηλώθηκε μερικές μόνο βδομάδες μετά τις καθόλα προκλητικές παρεμβάσεις της Βρετανίας, της Σουηδίας και της Φινλανδίας, οι οποίες, όπως είχαμε αποκαλύψει, πραγματοποίησαν συναντήσεις με τη Διεύθυνση Γεωργίας της Κομισιόν εγείροντας και ζήτημα ικανοποίησης των τουρκοκυπριακών αιτημάτων για εγκαθίδρυση χωριστού μηχανισμού ελέγχου παραγωγής του χαλλουμιού στα κατεχόμενα, υπό το «τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο». Κόντρα στο κυριαρχικό δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να καθορίσει η ίδια τον μηχανισμό ελέγχου της τυποποίησης του προϊόντος, στο πλαίσιο της κατοχύρωσης Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).
Αν και ο τρόπος με τον οποίο παρενέβησαν οι Visegrad 4 προς την Κομισιόν δεν ήταν τόσο άγαρμπος όσο αυτός της Βρετανίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, η κίνησή τους κρίθηκε, δικαιολογημένα, ως επιεικώς απαράδεκτη και οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία να προβεί σε διαβήματα. Άλλωστε, για πρώτη φορά στα χρονικά της Ε.Ε. εκδηλώνονται παρασκηνιακές παρεμβάσεις από επτά συνολικά κράτη-μέλη, πριν καν τη δημοσίευση της αίτησης της ενδιαφερόμενης χώρας (Κυπριακή Δημοκρατία) στην επίσημη εφημερίδα της Ε.Ε. για την κατοχύρωση ενός προϊόντος ως ΠΟΠ. Πριν καν δηλαδή ξεκινήσει η διαδικασία…
Ωστόσο, το ζήτημα του χαλλουμιού δεν εκλαμβάνεται ως θέμα κατοχύρωσης ενός απλού προϊόντος, αλλά αποτελεί για την τουρκική πλευρά μια πρόβα τζενεράλε για την πολιτική διαμοιρασμού που επιχειρεί να επιβάλει στην Κύπρο, επί παντός επιστητού. Εκτείνεται στην υπόσταση και την κυριαρχία του κράτους που θα προκύψει μετά από μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού, αλλά και στο ζήτημα του φυσικού αερίου. Άλλωστε, αυτό εξηγεί και τις παρεμβάσεις που έχουν εκδηλωθεί από επτά κράτη-μέλη, με πρώτο βιολί, όπως πάντα, τη Βρετανία, η οποία, διεκδικεί δικαίως και στην περίπτωση αυτή, τον τίτλο του οργανωτή και συντονιστή των ενεργειών εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ενισχυτική αυτής της ανάγνωσης, περί πολιτικοποίησης του ζητήματος του χαλλουμιού από την τουρκική πλευρά αλλά και από τα επτά κράτη-μέλη που επέδειξαν ζεστό ενδιαφέρον για ικανοποίηση των τουρκικών αιτημάτων, ήταν και η εκδήλωση παρέμβασης, προς την ίδια κατεύθυνση, και από τον ειδικό σύμβουλο του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στις Βρυξέλλες, ο Νορβηγός διπλωμάτης είχε συναντηθεί και με τη Μικαέλα Ντι Μπούτσι, εκφράζοντας την άποψη ότι «εάν λυθεί το θέμα του χαλλουμιού, τότε θα υποβοηθηθούν και οι προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού»(!).
Νεότερες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι ο κ. Άιντα θεωρεί εν πολλοίς το ζήτημα του χαλλουμιού ως δικοινοτικό και ως εκ τούτου έχει απορρίψει διαβήματα που εκδηλώθηκαν προς το πρόσωπό του από επισήμους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βασικό επιχείρημα του κ. Άιντα είναι ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά έχει εγείρει το ζήτημα του χαλλουμιού στις τεχνικές επιτροπές και ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αποδεχθεί τη συζήτησή του στο πλαίσιο αυτό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τόσο τα επτά κράτη-μέλη, δηλαδή οι Visegrad 4 και η Βρετανία, η Σουηδία και η Φινλανδία, όσο και ο κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντα, καθώς και η κ. Μικαέλα Ντι Μπούτσι, έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Παπαγαλίζουν την τουρκική προπαγάνδα ότι δήθεν η παραγωγή χαλλουμιού στα κατεχόμενα αποτελεί το 25% του ΑΕΠ της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Εύλογα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς πόσο χαλλούμι παράγουν τελικά οι Τουρκοκύπριοι παραγωγοί προκειμένου να αποτελεί, όπως όλοι ισχυρίζονται, το 25% του ΑΕΠ του ψευδοκράτους!
