Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε τους Αρμένιους να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες και να γίνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την χώρα. Το Στεπανακέρτ και το Ναγκόρνο Καραμπάχ γίνονται σιγά-σιγά επαρχίες του Αζερμπαϊτζάν.
Η Τουρκία κάνει αυτό που γνωρίζει καλά. Εθνοκάθαρση και εκτοπισμό των λαών που ζούνε σε εδάφη, τα οποία θεωρεί δικά της και ενοχλούν την μεγαλομανία της αλλά και του αδελφού κράτους της του Αζερμπαϊτζάν.
Βλέποντας να ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένειες, μετά από στέρηση ακόμα τροφής και φαρμάκων για δέκα μήνες λόγω του αποκλεισμού που τους επέβαλαν Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν, αναλογίζεται κάποιος την γενοκτονία των Αρμενίων του 20ου αιώνα.
Πάνω από 300.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν και εκτοπίστηκαν από το 1915 ως το 1918 από τους Οθωμανούς και τους Νεότουρκους, οι οποίοι ήθελαν τότε να οικοδομήσουν το τουρκικό έθνος… πάνω στα πτώματα και το αίμα των λαών.
Επίσης η γενοκτονία των Ποντίων το 1921, αριθμεί πάνω από 600.000 ανθρώπους, με την εικόνα των ποντίων γυναικών, γυμνών και απαγχονισμένων να κρέμονται από ψηλά… γυναίκες και κορίτσια βιασμένες, και ντροπιασμένες, σφαγμένες μπροστά στους άντρες και τα παιδιά τους. Άντρες και παιδιά τουφεκισμένα εμπρός σε ανήμπορους γονιούς. Αυτή είναι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.
Ακολούθως η γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού το 1922, στερέωσε για τα καλά το σύγχρονο τουρκικό κράτος. Σφαγές, ποτάμι το αίμα, βιασμοί, εκτοπίσεις. Η φωτιά στην Σμύρνη που ξεκίνησε από την αρμένικη συνοικία και κατέκαψε και την ελληνική. Βία χωρίς όρια. Τα ίδια επαναλήφθηκαν στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και ξανά τα ίδια στην Κύπρο το 1974. Αυτή είναι η Τουρκία.
Στην Κύπρο κρατούμε πανό και σημαίες με συνθήματα γραμμένα πάνω όπως το «Δεν ξεχνώ».
Οι λαοί όμως ξεχνούν. Ξεχνούμε τι πάθαμε και πειθόμαστε από ξενόδουλες, πουλημένες ηγεσίες ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί. Πείσθηκαν οι Αρμένιοι αλλά και ο ελληνικός λαός ότι το διεθνές δίκαιο μας προστατεύει από τις γενοκτονίες και τις εθνοκαθάρσεις που λατρεύουν οι Τούρκοι. Πείσθηκαν ότι η Αμερική ή η Ρωσία θα τους σώσει, ή δεν θα επιτρέψει την βαρβαρότητα του τουρκικού κράτους να ξεχυθεί με μανία ξανά πάνω στα κορμιά των λαών που έκαναν το λάθος να ζούνε χιλιάδες χρόνια πάνω στα εδάφη τα οποία η Τουρκία ονειρεύεται.
Πείθονται εύκολα οι λαοί ότι οι ηγεσίες τους επιδιώκουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Ο Πασινιάν, για παράδειγμα, τι ρόλο έπαιξε στην εθνική αυτή καταστροφή, στο ξεκλήρισμα των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ; Ο ρόλος του είναι σκοτεινός διότι το 2020 δεν είχε προετοιμάσει στρατιωτικά το κράτος του για να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο κατάληψης του ανεξάρτητου αρμενικού Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Παρόλο που η Αρμενία συμμετέχει ενεργά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο, και παρά τις διετείς συνεχώς ανανεωμένες συμφωνίες συνεργασίας που έχει με την Αρμενία από το 1997, δεν έκανε τίποτα μπροστά στην εθνοκάθαρση που επιχειρείτο.
Η ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ αναφέρει ότι «Απόλυτη προτεραιότητα είναι να δυναμώσει τον πολιτικό διάλογο και να παράσχει στην Αρμενία επικεντρωμένη συμβουλή και βοήθεια για να στηρίξει τις δημοκρατικές θεσμικές και αμυντικές μεταρρυθμίσεις στην Αρμενία».
Ενώ για το Ναγκόρνο Καραμπάχ διευκρινίζει ότι «δεν έχει άμεσα ρόλο στις διαπραγματεύσεις που αποσκοπούν στην επίλυση της διαμάχης. Ενθαρρύνει όλα τα μέρη να συνεχίσουν τις προσπάθειες τους για μια ειρηνική επίλυση της διαμάχης».
Βασικά το μόνο που νοιάζει τις ΗΠΑ είναι να φύγει η Αρμενία από την Ρωσική επιρροή. Ταυτόχρονα καλεί την Αρμενία να αντιμετωπίσει μόνη της το Αζερμπαϊτζάν μήπως και στενοχωρήσει την Τουρκία… την ίδια στιγμή που υποστηρίζει μαζί με το ΝΑΤΟ την Ουκρανία…
Μετά την ήττα της Αρμενίας το 2020, ο Πασινιάν περιέργως επανεξελέγη και ο Αρμενικός λαός στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, συνέχισε να έχει την ίδια ελπίδα για την σωτηρία του, από το Διεθνές Δίκαιο, την Ρωσία, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Πίστευε ο Αρμενικός λαός ότι θα τον προστάτευαν και θα τον έσωζαν σε ώρα ανάγκης.
Τελικά η αφέλεια του Αρμενικού λαού προδιάγραψε και την μοίρα του. Του στοίχησε τη ζωή και την ύπαρξη του στα προγονικά του εδάφη. Διότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν σε σώζουν χωρίς λόγο, ιδίως όταν η ηγεσία σου, Ο Πασινιάν στην προκειμένη περίπτωση, κοιτάζει προς άλλη υπερδύναμη χωρίς έχει εγγυήσεις ασφαλείας του.
Είναι πολύ περίεργο πως διέφυγε από τον Αρμενικό λαό, ότι ο Πασινιάν το 2022 στην Πράγα, «αναγνώρισε την εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν», για λογαριασμό της Αρμενίας, με βάση τη Διακήρυξη της Άλμα-Άτα του 1991, η οποία θα αποτελούσε τη βάση των εργασιών των επιτροπών οριοθέτησης των συνόρων! Δηλαδή αναγνώρισε τα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν με το Ναγκόρνο Καραμπάχ στην αζέρικη επικράτεια.
Ενώ από το 1994 υπάρχει η Δημοκρατία του Αρτσάχ, και αποτελεί ένα de facto ανεξάρτητο αρμένικο κράτος μέσα στο Αζερμπαϊτζάν! Στην πρόσφατη στρατιωτική επίθεση του Αζερμπαϊτζάν κατά της Δημοκρατίας του Ατσάχ, ο Πασινιάν δεν αντέδρασε. Για το επίσημο αρμενικό κράτος, ερήμην του αρμενικού λαού, το Ναγκόνο Καραμπάχ κείται μακράν…
Οι Αρμένιοι υπολόγισαν εσφαλμένα ότι η μητέρα πατρίδα δεν θα τους εγκατέλειπε στην βαρβαρότητα των Τούρκων και των Αζέρων, ή ότι η διεθνής κοινότητα και το διεθνές δίκαιο θα απονεμόταν και στην περίπτωση τους. Ο Αρμένικος λαός αποδείχθηκε στρατηγικά αφελής.
Οι Αρμένιοι δεν αντιλήφθηκε ότι αυτή η απόλυτη σύζευξη του Πασινιάν στο δυτικό άρμα θα τους οδηγούσε στην καταστροφή. Το θέμα είναι ότι τώρα σειρά θα πάρει και η κυρίως Αρμενία, διότι εμποδίζει το όραμα της μεγάλης Τουρκίας, καθώς βρίσκεται μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν και εμποδίζει την ένωση τους!
Το πάθημα των Αρμενίων ας γίνει μάθημα στον Ελληνισμό για να προλάβει κάθε τυχόν κακό που πλησιάζει… Το ίδιο πάθημα είχαν και το 1915 οι Αρμένιοι. Τότε η στρατηγική αφέλεια των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας δεν επέτρεψε να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά τον αντάρτικο τσέτικο στρατό του Νεότουρκου Κεμάλ όταν ο Βενιζέλος απέτρεψε τον αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο και τους Πόντιους να αφανίσουν τον αντάρτικο στρατό του Κεμάλ. Τελικά αφέθηκε μόνος ο ποντιακός και μικρασιατικός ελληνισμός στον ολοκληρωτικό αφανισμό του…
Η Στρατηγική αφέλεια των λαών αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν το πάθημα δεν γίνεται μάθημα. Η στρατηγική αφέλεια του ελληνισμού κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, έχει στοιχίσει περισσότερες από 2 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, εκτοπισμούς και χαμένες πατρίδες.
Ο Ελληνισμός πρέπει να είναι έτοιμος, λαός και ηγεσία να πολεμήσουν για την εδαφική τους ακεραιότητα και την εθνική τους ανεξαρτησία, ή θα εξαφανιστούν σιωπηλά και τα εδάφη τους θα γίνουν επαρχία της Τουρκίας…
Αινείας
Πηγή: Militaire News, άρθρο της Ε. Μαρούπα
