Ο Ελληνισμός της Κύπρου τους τελευταίους αιώνες ζούσε υπόδουλος σε άλλους λαούς. Οι επιδράσεις μετά από 800 τόσα χρόνια σκλαβιάς είναι υπαρκτές και έντονες. Πολιτισμικά, γλωσσικά, σαν τρόπος σκέψης και δράσης σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις εκφάνσεις τις ανθρώπινης κοινωνικοποίησης.
Ο Νεοκύπριος σήμερα είναι ο ίδιος με τον Κύπριο του προηγούμενου αιώνα που κρεμούσε το κάδρο της Βασίλισσας Ελισάβετ στο σπίτι του και κόρδωνε, σαν να έπασχε από λόρδωση, όταν είχε την «τύχη» να τον ανακηρύξει το Βρετανικό Στέμμα «Σερ». Είναι ο ίδιος με αυτόν που, επί Τουρκοκρατίας, άλλαξε το θρήσκευμα του και ζούσε με το όνειρο να γίνει κάποια μέρα Εφέντης ή Μπέης και στην περίπτωση που η εγωπάθεια του, ο φιλοτομαρισμός του και το μίσος του για τους συμπατριώτες του ήταν τόσο μεγάλο τότε, με δάκρυα χαράς, δεχόταν τον τιμητικό τίτλο του Αγά.
Στην σύγχρονη εποχή έχουμε δει Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας να καδράρουν την Ελισάβετ στο γραφείο τους και σαν υποψήφιοι για το ύπατο αξίωμα να μεταβαίνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για συνάντηση με τον εκάστοτε Πρωθυπουργό, σαν να και πρέπει να πάρουν τις ευλογίες του για να «διοριστούν» «κυβερνήτες» του νησιού. Δε είναι καθόλου τυχαίο, επίσης, το γεγονός ότι την είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου κοσμούν, μέχρι και σήμερα, τα λιονταράκια και οι μονόκεροι του θυρεού του Βρετανικού Στέμματος. Όσον αφορά τους σύγχρονους Αγάδες, ποιος μπορεί να ξεχάσει το «Όλα για την Τουρκία» του Νίκου Αναστασιάδη και τις αναφορές από όλους, ανεξαιρέτως, τους Προέδρους του νησιού για τους αδελφούς Τουρκο«κύπριους»; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις κατάπτυστες δηλώσεις των πολιτικών για αμοιβαίες ευθύνες των δύο «κοινοτήτων» για την εισβολή; Στον βωμό της επαναπροσέγγισης αλλά και για αν γίνουν αρεστοί στην Διεθνή Κοινότητα παραποίησαν και τσαλαπάτησαν την ιστορία μας και τους ένδοξους αγώνες του Λαού μας.
Τα λάβαρα τους είναι η υποτακτικότητα, ο ραγιαδισμός, η ξενομανία και η ροπή προς της υποδούλωση. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να ορθώνει το ανάστημα του, να φωνάζει και να μάχεται για να του περιοριστεί η ελευθερία; Με πρόσχημα την ειρήνη, την συμφιλίωση, αλλά και το «πατριωτικό καθήκον» πανηγυρίζουν και αλαλάζουν για το κοινό ανακοινωθέν και για το επερχόμενο σχέδιο λύσης που θα διαλύσει τον Ελληνισμό της Κύπρου. Για να μιλήσουμε στην γλώσσα τους, κοινώς, σήκωσαν για «μπαϊράκι» την ηττοπάθεια. Είναι αυτοί που έχασαν τα στοιχεία της Ελληνικής καταγωγής τους και πολιτισμικά, γλωσσικά και συνειδησιακά αλώθηκαν από τους ξένους.
Δεν πρέπει να μας πτοούν όμως όλα αυτά. Πρέπει να αντλούμε δύναμη από τα παραδείγματα της ιστορίας και τους εκατοντάδες ημίθεους ήρωες του Ελληνισμού. Με Πίστη, Υπομονή και Επιμονή θα νικήσουμε.
Το παράδειγμα του Αρχηγού Γρίβα πηγή έμπνευσης για όλους εμάς. Τα λόγια του μεστά με νόημα περικλείουν μέσα σε λίγες μόνο γραμμές το μεγαλείο του Έλληνα.
«Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι άδικος και εν πολλοίς άνανδρος, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσωμεν με τα ίδια μας τα χέρια και με το αίμα μας. Ας δείξωμεν εις τον κόσμον ακόμη μιά φορά ότι και τού σημερινού Έλληνος “ο τράχηλος ζυγόν δέν υπομένει”.Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν τήν ψυχήν, έχομεν και το δίκαιον με το μέρος μας.Γι’ αυτό και θα νικήσωμεν.»
Μέτωπο Νεολαίας
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
