Οι προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού συνεχίζονται από τους θιασώτες της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πρώτους και καλύτερους τους ηγέτες των δύο δήθεν μεγάλων κομμάτων του τόπου. Άντρος Κυπριανού και Αβέρωφ Νεοφύτου σπρώχνουν τις συνομιλίες, δίδοντας έτσι υποστήριξη στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη.

Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ασφαλώς και ο ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ, Έσπεν Μπάρθ Είντε ή Άιντα όπως και να τον πούμε μετρά. Μάλιστα, ο Είντε τον τελευταίο καιρό πήρε εκείνες τις πρωτοβουλίες για μια ακόμη Γενεύη, στην οποία θα συζητηθούν το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, με αποτέλεσμα να πηγαίνει πέρα -δώθε από τις ελεύθερες περιοχές στα κατεχόμενα και τούμπαλιν.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα σε μια ελεύθερη μετάφραση για τις ενέργειες για προώθηση των συνομιλίων ασχέτως εάν τις πλείστες φορές και ο Είντε, αλλά και ο Αναστασιάδης ξεχνούν ότι οι ελεύθερες περιοχές όπως τις έχουν στο μυαλό τους δεν είναι απλά κάποιες ελεύθερες περιοχές αλλά η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία και ότι τα κατεχόμενα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Κύπρου μας, που το 1974 οι Τούρκοι εισέβαλαν και κατέκτησαν με την βία, με τα όπλα με τα τανκς (έτσι απλά το υπενθυμίζουμε) το 38% των εδαφών μας που σήμερα λέγονται κατεχόμενα και που ο Μουσταφά είναι ο πρόεδρος αυτού του ψευδοκράτους με την ψευδοβουλή και όλα τα ψευδοσυναφή.

Ως εκ τούτου, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε σε αυτό τον ειδικό σύμβουλο του ΟΗΕ, που εντός των ημερών θα επισκεφθεί τον νεοσουλτάνο, Ταγίπ Ερντογάν, ότι υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία, υπάρχει πρόεδρος, υπάρχει Βουλή, υπάρχει λαός, υπάρχουν ακόμη πρόσφυγες παρόλο ότι με το πέρασμα του χρόνου εγκαταλείπουν τα εγκόσμια, αλλά τα παιδιά τους συνεχίζουν να έχουν την προσμονή για επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος για επιστροφή είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ούτε όλες αυτές οι λανθασμένες τακτικές κινήσεις ως μέρος μιας λαθεμένης στρατηγικής.

Ο Είντε και η παρέα του με την βοήθεια των δύο δήθεν μεγάλων κομμάτων του τόπου δίδουν  συνεχώς έδαφος (στις οποιεσδήποτε συνομιλίες) στην Τουρκία, δίδει συνέχως αξιώματα και αναγνώριση στο ψευδοκράτος, αλλά και παράλληλα το δικαίωμα στον νεοσουλτάνο να ράβει και να ξηλώνει όποτε εκείνος επιθυμεί ακόμη και τις συνομιλίες αφήνοντας στον εκάστοτε ψευδοπρόεδρο να κρατά το βελόνι και την κλωστή έτοιμος να ράψει στα μέτρα του και στα μέτρα των τουρκοκυπρίων νέες ιδέες και νέες προτάσεις στα πλαίσια αυτού του εξευτελεστικού διαλόγου για λύση.

Ανδρέας Θεοφυλάκτου

Υπεύθυνος Γραφείου Τύπου ΕΛΑΜ