Η συνεχής λαθρομετανάστευση συνιστά ένα τεράστιο κίνδυνο για κάθε χώρα και κάθε Έθνος. Αυτό είναι πασιφανές αφού, ουσιαστικά, σε βάθος χρόνου συντελείται η αντικατάσταση των γηγενών πληθυσμών από ξένους . Όμως το πρώτο κομμάτι του λαού μια χώρας που πλήττεται από τη λαθρομετανάστευση είναι η εργατική τάξη.

Το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης και οι προσπάθειες αγιοποίησης της, είναι ίσως το κυριότερο χαρακτηριστικό της εποχής μας, της εποχής της Παγκοσμιοποίησης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Πίσω από το Σύστημα Παγκοσμιοποίησης βρίσκεται το Μεγάλο Διεθνές Κεφάλαιο και οι διάφοροι τοκογλύφοι που εξυπηρετούν ένα και μόνο σκοπό, λατρεύουν ένα και μόνο θεό: Το χρήμα.

Ο λόγος λοιπόν που προωθούν με κάθε μέσο την λαθρομετανάστευση είναι πάρα πολύ απλός και σίγουρα δεν είναι η … υπέρμετρη φιλανθρωπία τους: Χρειάζονται φτηνά εργατικά χέρια για τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις τους. Ο Ευρωπαίος εργαζόμενος κοστίζει πολύ περισσότερο, έχει δικαιώματα, ξέρει να συνδικαλίζεται και να διεκδικεί, αντίθετα από τον λαθρομετανάστη, ο οποίος εργάζεται (πολλές φορές παράνομα) για ένα κομμάτι ψωμί. Στόχος είναι η συμπίεση των κοστών προς τα κάτω, κάτι που αναπόφευκτα παρασέρνει τους μισθούς αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα και των Ευρωπαίων εργαζομένων. Και ακόμα χειρότερα θέτει τις θέσεις εργασίας τους σε κίνδυνο, αφού επικρέμεται η απειλή απόλυσης τους και αντικατάστασης τους από τους κατά πολύ φθηνότερους λαθρομετανάστες. Κατά συνέπεια το πρώτο θύμα της λαθρομετανάστευσης σε ένα Έθνος, είναι η γηγενής εργατική τάξη.

Γι’ αυτό βομβαρδιζόμαστε πανταχόθεν από προπαγάνδα η οποία στοχεύει στη συσκότιση, στην άμβλυνση των οποιονδήποτε αντιστάσεων για αποδοχή άνευ όρων της λαθρομετανάστευσης. Συνθήματα όπως η «πολυπολιτισμικότητα» και ο «αντιρατσισμός» εξαπολύονται συνεχώς από παντού, από τα πλείστα ΜΜΕ, από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, από επίσημους θεσμούς, ακόμα και από μεγιστάνες του πλούτου. Είναι γελοίο, για παράδειγμα, να βλέπεις Γερμανούς μεγαλοβιομηχάνους, κολλητούς της κυρίας Μέρκελ να εκφράζουν την ανησυχία τους για … κρούσματα ρατσισμού και να επικαλούνται την … χριστιανική αγάπη για αποδοχή των λαθρομεταναστευτικών ορδών. Και στην κορυφή του Συστήματος, ο μέγας φιλάνθρωπος (και γνωστός κερδοσκόπος των χρηματιστηρίων) ο δισεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος, αλλά και άλλοι.

Πέραν όμως των πιο πάνω, αυτός όμως που είναι ο λυσσαλέος υποστηρικτής της λαθρομετανάστευσης, είναι η σύγχρονη Αριστερά σε όλες σχεδόν τις διακυμάνσεις της: Από τους σοσιαλδημοκράτες και την λεγόμενη ανανεωτική αριστερά, μέχρι τους «ορθόδοξους» κομμουνιστές και τους ακροαριστερούς αντιφάδες, μάχεται νυχθημερόν υπέρ των δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών. Η σύγχρονη Αριστερά είναι στην ουσία ο ιδεολογικός χωροφύλακας του Μεγάλου Κεφαλαίου, αφού μέσα από θέσεις κλειδιά που έχει καταλάβει, πανεπιστημιακές έδρες, ΜΜΕ, πολιτισμός κλπ, αφορίζει με φασιστικό τρόπο όποιον τολμά να υψώσει αντίθετη φωνή, τη φωνή της λογικής και του πατριωτισμού, και να διαμαρτυρηθεί για την συνεχιζόμενη εισβολή στη χώρα του. Το Σύστημα Παγκοσμιοποίησης είναι δικέφαλο.

Τώρα το πώς συμπλέουν τόσο αρμονικά οι δύο δήθεν άσπονδοι εχθροί, είναι ένα από τα παράδοξα της Ιστορίας. Όμως συμβαίνει. Ο κάθε ένας έχει το δικό του κίνητρο. Η μεν νεοφιλελεύθερη Δεξιά θέλει φτηνό κρέας για τα εργοστάσια της, η δε Αριστερά ικανοποιεί τις ιδεοληψίες της (ψάχνοντας ρόλο και νόημα ύπαρξης μετά την πτώση του κομμουνισμού) και την εύρεση νέων ψηφοφόρων με την νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών. Και κάπου στη μέση οι ΜΚΟ και οι πακτωλοί χρημάτων που ρέουν προς αυτές… Και μεγάλοι χαμένοι οι λαοί των χωρών που δέχονται την λαθροεισβολή, με πρώτα θύματα τους εργαζομένους.

Από τους μεγαλοβιομήχανους και τους σκοτεινούς κερδοσκόπους, μέχρι τους αναρχοαριστερούς, ο καθένας με τον τρόπο του, μάχονται νυχθημερόν για την αλλοίωση του πληθυσμού των χωρών μας. Η Αριστερά υποτίθεται είναι ο προστάτης των εργατών και όλων των εργαζομένων. Όμως με την ιδεοληψία της προς τη λαθρομετανάστευση το μόνο που καταφέρνει νομοτελειακά είναι να είναι να τους οδηγεί στην εξαθλίωση και στην απώλεια όλων όσων έχουν κερδίσει με αγώνες και θυσίες δεκαετιών ολόκληρων.

Τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν μπορεί πια να τα εκπροσωπήσει η Αριστερά. Η σύγχρονη Αριστερά είναι πλέον μεγάλος εχθρός των γηγενών εργατικών τάξεων όσο και η νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Ο μόνος σύμμαχος και γνήσιος προστάτης των εργαζομένων είναι όσοι αντιστέκονται στη Νέα Τάξη και στους τοκογλύφους, και αυτοί δεν είναι άλλοι από τα Εθνικιστικά Κινήματα!

 

Αλέξης Παπαθανασίου