Μιλώντας ενώπιον της ολομέλειας της βουλής κατά την συζήτηση (στο τέταρτο κεφάλαιο) για την «πράσινη ανάπτυξη», ο βουλευτής της Παράταξης μας Λίνος Παπαγιάννης ανέφερε:

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο πλανήτης ολόκληρος βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ένα από τα κεντρικά σημεία στα οποία έχουν δοθεί έμφαση είναι και η κλιματική αλλαγή, με την προσπάθεια εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, για την οποία όπως θα αναφέρουμε και στη συνέχεια διατηρούμε έντονες επιφυλάξεις.

Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη κυρίως βρίσκεται ενώπιον μίας μεγάλης ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης. Οι πλείστες χώρες υποφέρουν από την ακρίβεια σε βασικά αγαθά, ενώ υπάρχουν ξεκάθαρες ενδείξεις για ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης.

Mέχρι σήμερα βλέπουμε τον Κύπριο φορολογούμενο να πληρώνει πανάκριβο ρεύμα, πανάκριβη βενζίνη και πετρέλαιο κίνησης. Βλέπουμε τους παραγωγούς να πληρώνουν πανάκριβα φυτοφάρμακα και τροφές. Την ίδια στιγμή το κράτος αντί να προστατεύει τους πολίτες του, τους ωθεί στα κατεχόμενα. Στα κατεχόμενα που παρέχουν αμφιβόλου ποιότητας καύσιμα, φυτοφάρμακα που έχουν ουσίες που στην Ευρώπη θεωρούνται επικίνδυνες ακόμα και απαγορευμένες σε κάποιες περιπτώσεις. Άρα λοιπόν αν θέλουμε σαν κράτος να σταματήσουμε την υποκρισία θα μπορούσαμε κάλλιστα σε αυτόν τον τομέα να προχωρήσουμε με θαρραλέες μειώσεις και κλείσιμο των οδοφραγμάτων.

Και κάπου εδώ είναι που θα πρέπει να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας και να αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες που μας αναλογούν. Καταρχήν οφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε. Η οικολογία και η προστασία του περιβάλλοντος είναι από τις κορυφαίες πράξεις που χαρακτηρίζονται από πατριωτισμό. Όταν δεν αγαπάς τη φύση σου και δεν προστατεύεις τον τόπο σου, προφανώς και δεν θα έχεις Πατρίδα για να ζήσεις και να μεγαλώσεις τα παιδιά σου.

Ο στόχος λοιπόν θα πρέπει να είναι η ανάκτηση του μέλλοντος της Κύπρου από αυτούς που την παραμορφώνουν, την λεηλατούν, την ρυπαίνουν.

Επίσης οφείλουμε να πούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κύπρος κυρίως καλούνται να πληρώσουν μία περιβαλλοντική κρίση, για την οποία δεν ευθύνονται οι ίδιοι.

Καταρχήν οι στόχοι που τίθενται είναι ιδιαίτερα φιλόδοξοι. Η Ε.Ε παράγει κάτω από το 10% των παγκόσμιων εκπομπών. Το υπόλοιπο παράγεται από τις άλλες χώρες με πρωταγωνιστές Αμερική, Ρωσία, Κίνα, Ινδία και οι οποίοι αρνούνται να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε ενέργεια επίλυσης του προβλήματος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι καμία πόλη της Κύπρου δεν βρίσκεται στις πρώτες χίλιες πιο ρυπογόνες του κόσμου. Γιατί λοιπόν να τιμωρηθούν οι πολίτες της Κύπρου; Γιατί να πληρώσουν οι Κύπριοι τα λάθη και τις παραλείψεις των άλλων;

Και τι εννοώ με το πληρώνουμε; Αναφέρεται στον τίτλο πως θα μεταβούμε στην πράσινη συμφωνία χωρίς οικονομικές επιπτώσεις. Μα αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Χαρακτηριστικά δήλωση Κύπριου Ευρωβουλευτή: «Ανέφικτη η εφαρμογή και η υλοποίηση των στόχων της συμφωνίας εάν δεν αυξηθούν οι συνεισφορές των κρατών μελών από το 1% του ΑΕΠ στο 1.3%.»

Και ποιος θα πληρώσει αυτές τις συμφωνίες; Προφανώς ο Κύπριος φορολογούμενος, που ήδη άρχισε να βιώνει τις οικονομικές συνέπειες.

Εμείς αυτό αρνούμαστε να το δεχθούμε και το έχουμε δείξει αρκετές φορές στο Κοινοβούλιο με την αρνητική μας ψήφο.

Συμφωνούμε ότι θα πρέπει να γίνουμε πιο ενάρετοι περιβαλλοντικά. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον τρόπο και την ποιότητα ζωής μας, αλλά να τον προσαρμόσουμε. Μία περιβαλλοντική αλλαγή στην Κύπρο θα πετύχει μόνο εάν φέρει ελπίδα στον κόσμο για καλύτερη ζωή και όχι εν μέσω απειλών, τρομοκρατίας και φορομπηχτικών πολιτικών.

Είτε αφορά τα τρόφιμα, την ενέργεια, τα καύσιμα, την υγεία, τις μεταφορές η πολιτική μας θα πρέπει να οδηγεί στην ποιότητα την οποία ήδη έχουμε στον τόπο μας. Εκεί θα πρέπει να δώσουμε έμφαση. Στο πως διασφαλίζουμε ότι στην Κύπρο πωλούνται προϊόντα που τηρούν τις προδιαγραφές που επιβάλλονται και στους Κύπριους παραγωγούς.

Οι σημαντικές επιλογές που θα κάνουμε αυτά τα χρόνια θα μας δεσμεύσουν για δεκαετίες. Και αν όλα οδηγηθούν όπως κινούμαστε σήμερα προφανώς και θα δεσμεύσουμε τις περιουσίες των παιδιών μας για τα επόμενα δεκάδες χρόνια στο βωμό μίας πράσινης συμφωνίας που ελάχιστα έχει να προσφέρει στο περιβάλλον».

Το εγγραφέν θέμα που συζητήθηκε:

«Η εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης (SDGs) και η πορεία υλοποίησής τους, η νομοθετική πρωτοβουλία “Fit for 55” για μείωση κατά πενήντα πέντε τοις εκατό (55%) των ρύπων μέχρι το 2030 και η ανάγκη προγραμματισμού της επερχόμενης πράσινης μετάβασης χωρίς οικονομικές επιπτώσεις».