Μετά την στρατιωτική ήττα, τη τραγική κατάληξη του απελευθερωτικού αγώνα και την ολοσχερώς καταστροφή του ελληνικού στοιχείου στη Μικρά Ασία, το πανελλήνιο είχε συγκλονιστεί και ζητούσε τη τιμωρία κατά πάσα υπευθύνου. Η κυβέρνηση του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη παραιτήθηκε και στις 28 Αυγούστου τη διαδέχτηκε κυβέρνηση του Νικόλαου Τριανταφυλλάκου.
Τα στρατιωτικά τμήματα που είχαν διασωθεί, είχαν περάσει στη Χίο και τη Λέσβο. Αγανακτισμένοι από την πανωλεθρία, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1922, θα κάνουν Επανάσταση. Έτσι, ξεσπάει Κίνημα του Στρατού και του Ναυτικού στη Χίο και τη Λέσβο σχηματίζοντας Επαναστατική επιτροπή αποτελούμενη από τον Συνταγματάρχη Νικόλαου Πλαστήρα, ως εκπρόσωπο του Ναυτικού της Χίου, τον Στυλιανό Γονατά, ως εκπρόσωπο του στρατού της Λέσβου, και τον Αντιπλοίαρχο Δημήτριο Φωκά, ως εκπρόσωπο του Ναυτικού.
Την επόμενη μέρα, τα στρατεύματα επιβιβάστηκαν σε εμπορικά πλοία και συνοδευόμενα από πολεμικά, έπλευσαν στην Αθήνα. Στο μεταξύ, στρατιωτικό αεροπλάνο πάνω από την πρωτεύουσα, έριχνε προκηρύξεις της Επαναστατικής Επιτροπής με τις οποίες οι Επαναστάτες ζητούσαν την παραίτηση του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ υπέρ του Διαδόχου, τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, το σχηματισμό πολιτικά αχρωμάτιστης κυβέρνησης, και την άμεση ενίσχυση του Θρακικού Μετώπου.
Ο στρατός έφτασε στο Λαύριο στις 13 Σεπτεμβρίου, ενώ την επόμενη μέρα παραιτήθηκε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ και έφυγε στην Ιταλία. Ο γιος του και Διάδοχος Γεώργιος Β’, ανακηρύχτηκε Βασιλιάς.
Ο αποστρατευμένος υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος, εκμεταλλευόμενος τα γεγονότα προσπάθησε να πάρει τη κατάσταση στα χέρια του, όμως τα σχέδια του ματαιώθηκαν από τα στρατεύματα που στις 15 Σεπτεμβρίου μπήκαν στην Αθήνα. Σχηματίστηκε πολιτική κυβέρνηση με πρόεδρο τον Σωτήριο Κροκιδά. Την εξουσία όμως είχε ουσιαστικά η Επαναστατική Επιτροπή (Αρχηγός της ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας), που ανέθεσε τη διεθνή εκπροσώπηση της Χώρας στον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Με την φροντίδα του <<Αρχηγού>> Νικόλαου Πλαστήρα, περιθάλφθηκαν και στεγάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, και με νομοθετικό διάταγμα στις 14 Φεβρουαρίου του 1923, έδωσε λύση στο αγροτικό ζήτημα, διανέμοντας το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών στους ακτήμονες. Φρόντισε για την αναδιοργάνωση του στρατού και ανασυντάχθηκε η στρατιά του Έβρου, δίνοντας ένα βοήθημα κατά τις διαπραγματεύσεις για την Συνθήκη της Λωζάνης, περιορίζοντας τις απαιτήσεις του Κεμάλ. Υποστήριξε και ανέλαβε την ευθύνη για την «εκτέλεση των έξι», κατευνάζοντας τον λαό που ζητούσε την τιμωρία των υπεύθυνων για την Μικρασιατική καταστροφή. Μετά τις εκλογές τον Δεκέμβριο του 1923 κατέθεσε την εξουσία στα χέρια της εκλεγμένης κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο του 1924 παραιτήθηκε και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Αντιστράτηγου. Η Δ’ Εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε «Άξιο της Πατρίδος».
Αν η Επανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου είχε γίνει νωρίτερα, τότε η Μικρά Ασία και το Ελληνικό στοιχείο θα είχαν σωθεί.
