Τελευταίως και ιδίως μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Μουσταφά Ακκιντζί, ανησυχώ πάρα πολύ, γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος η Τουρκία – στηριζόμενη σε σειρά ολέθριων σφαλμάτων μας – να ολοκληρώσει πολύ σύντομα τα μακροχρόνια σχέδια της για κατάληψη όλης της Κύπρου.
Ενώ, από το 1974 με το ψήφισμα 3212 του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Κύπρος ήταν κατοχυρωμένη από τον ΟΗΕ για διεξαγωγή συνομιλιών από εκπροσώπους των δύο κοινοτήτων, δυστυχώς μετά την ανακύρηξη του Κατοχικού καθεστώτος ως «κράτους» και τη καταδίκη της πράξης με το ψήφισμα 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (που είναι πρόεδρος και των δύο κοινοτήτων βάσει του Συντάγματος), παραβιάζοντας το 550 υποβαθμίστηκε σταδιακά, με παρότρυνση «φίλων» μας, σε αρχηγό της μιας κοινότητας για να συνομιλά με τον αρχηγό της άλλης κοινότητας, τον οποίο τελικά «αναβαθμίσαμε» σε αρχηγό κράτους αφού για χρόνια αφήνεται να νοηθεί διεθνώς ότι συνομιλούν δύο αρxηγοί κρατών.
Οι μόνες συμφωνίες οι οποίες μας δεσμεύουν για λύση του Κυπριακού είναι οι συμφωνίες ΥΨΗΛΟΥ επιπέδου – και όχι κορυφής, Μακαρίου–Ντεκτάς και Κυπριανού–Ντεκτάς, που έγιναν πριν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.
Και αυτό γιατί οι συνομιλίες που γίνονται επί ίσοις όροις και ονομάζονται συναντήσεις «των δύο ηγετών», είναι σκηνοθεσία για να περάσει διεθνώς η εικόνα ότι συνομιλούν δύο ισότιμοι πρόεδροι, που πέραν από την εικόνα των δύο σημαιών των δύο «κρατών» τελευταία τους στρώνουν και κόκκινα χαλιά, που χρησιμοποιείται διεθνώς σε συναντήσεις μόνο αρχηγών κρατών.
Ο Μουσταφά Ακκιντζί ο οποίος, όπως και οι προκάτοχοί του, προβάλλεται από την Τουρκία – και άλλους, καθώς και διεθνή ΜΜΕ – τεχνηέντως ως «Πρόεδρος Κράτους» με τη δική μας περίπου συγκατάθεση και ανοχή, μίλησε πρόσφατα με πολύ έξυπνο τρόπο, για «αιτία πολέμου» σε περίπτωση μη λογικών προσεγγίσεων σε σχέση με το φυσικό αέριο, με σημείο αναφοράς, φυσικά, τη λογική της Τουρκίας που είναι και δική του. Και η λογική της Τουρκίας είναι η εξής: Η «εκλειπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία, λόγω των ολέθριων λαθών της, στην ουσία αναγνωρίζει de facto ότι συνομιλά με άλλο κράτος (και όχι με κράτος που θα δημιουργηθεί στο μέλλον, όπως προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν) το οποίο προορίζεται έτσι να είναι συνιδρυτικό κράτος της υπό συζήτηση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και όχι συνιστών κράτος, όπως προέβλεπε το ορθά απορριφθέν Σχέδιο Ανάν.
Ο τεράστιος κίνδυνος, ο οποίος επικρέμμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την Κύπρο και ενδέχεται να πραγματοποιηθεί άμεσα είναι ο εξής: Το ψευδοκράτος έχει συνάψει «διακρατικές» συμφωνίες με την Τουρκία σχετικά με τον υποθαλάσσιο πλούτο της Κύπρου, στις οποίες ορίζεται η ΑΟΖ του ψευδοκράτους να περιλαμβάνει τις θάλασσες της Κερύνειας, του Αποστόλου Ανδρέα, της Αμμοχώστου, της Λάρνακας και της Λεμεσού (ο σχετικός χάρτης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα επισυνάπτεται).
Οι πρόσφατες ερευνητικές διαδρομές του Barbaros, συνοδευόμενες από απειλές και εκβιασμούς σε αυτές τις περιοχές, δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Ο κίνδυνος να εφαρμόσουν μονομερώς η Τουρκία και το ψευδοκράτος στη ξηρά και στη θάλασσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτή τη «λογική» είναι σήμερα τεράστιος.
Αφού η προσέγγιση που ακολουθείται στις συνομιλίες μέχρι σήμερα, δηλαδή η συμμετοχή του Προέδρου του Κράτους ως αρχηγού της μιας από τις δύο κοινότητες, είναι μακράν των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και αντισυνταγματική, εισηγούμαι να διεξαχθεί άμεσα δημοψήφισμα από τη Βουλή ή την Εκκλησία για μαζική προσφυγή του λαού στο Συνταγματικό Δικαστήριο για να αποφανθεί το Δικαστήριο για την αντισυνταγματικότητα ή μη της υποβάθμισης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ηγέτη κοινότητας κατά παράβαση του Συντάγματος. Αυτή η εξέλιξη θα είναι η μόνη διέξοδος για απαγκίστρωση από την καλοστημένη και θανατηφόρα παγίδα στην οποία βρίσκεται η Κύπρος.
Γιώργος Μαυρογένης
