Αντιπροσωπεία του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.) παρευρέθηκε το πρωί της Κυριακής 11 Οκτωβρίου, στο ετήσιο Εθνικό μνημόσυνο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Α. Πατσαλίδη και Χ. Πεττεμερίδη που τελέστηκε στα Καννάβια.
Στεφάνι εκ μέρους του Προέδρου του ΕΛΑΜ Χρίστου Χρίστου, κατέθεσε ο Επαρχιακός Λευκωσίας Κυριάκος Λοϊζίδης, ενώ εκ μέρους της Τοπικής Επιτροπής Τροόδους, στεφάνι κατέθεσε ο επικεφαλής Στέλιος Στυλιανού.
Οι ήρωες ΔΕΝ πέθαναν για την Ομοσπονδία!
Πατσαλίδης Ανδρέας
Γεννήθηκε στο χωριό Καννάβια, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 14 Αυγούστου 1930.
Σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου 1958 στο χωριό Κούρδαλι, από έκρηξη βόμβας.
Σύζυγος : Ειρήνη Πατσαλίδου
Παιδιά : Μαρία και Ανδρέας
Γονείς : Αλέξανδρος Πατσαλίδης και Μαρία Αλεξάνδρου
Αδέλφια : Χαράλαμπος, Λάμπρος και Στέλλα
Ο Ανδρέας Πατσαλίδης τελείωσε το δημοτικό σχολείο Κανναβιών και εργαζόταν αρχικά στον Αμίαντο, όπου έδρασε ως ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της τοπικής Νέας Συντεχνίας, και αργότερα στο δασικό σταθμό Πλατανιών.
Υπήρξε από τους πρώτους μαχητές της ΕΟΚΑ και έλαβε μέρος στην επιχείρηση “Προς τη Νίκη” στις 23 Νοεμβρίου 1955 με την ομάδα του ήρωα Χρίστου Τσιάρτα, στην ενέδρα στο δρόμο Κακοπετριάς – Σπηλιών. Συνεργαζόταν με τους τοπικούς υπεύθυνους της Οργάνωσης των γύρω χωριών και με τις ανταρτικές ομάδες της περιοχής του. Πήρε μέρος, μαζί με τον ήρωα Κώστα Αναξαγόρα και άλλους συναγωνιστές του, στην αφαίρεση ασυρμάτων από το δασικό σταθμό Πλατανιών και στην επίθεση εναντίον του σταθμού αυτού.
Μαζί με τη σύζυγό του απέκρυπτε οπλισμό και πολεμοφόδια και φιλοξενούσε αντάρτες. Το σπίτι του χρησιμοποιόταν ως κέντρο διανομής πολεμοφοδίων, τα οποία διοχέτευε στους τομείς Πιτσιλιάς, Τροόδους και Μαραθάσας. Για περισσότερη ασφάλεια των ανταρτών που φιλοξενούσε, δοκίμασε να σκάψει στο σπίτι του κρησφύγετο, αλλά δεν μπόρεσε, επειδή η γη ήταν πολύ σκληρή. Η ομάδα των ανταρτών που πήγε εκεί, στις 20 Ιουνίου, είχε ως μια από τις αποστολές της τη διερεύνηση τρόπου κατασκευής κρησφυγέτου. Άλλη αποστολή της ήταν η ανατίναξη γέφυρας με νάρκη.
Ενώ ετοιμάζονταν για την αποστολή αυτή, η νάρκη εξερράγη στα χέρια τους την ώρα που προσπαθούσαν να μάθουν τη χρήση της στο σπίτι του Ανδρέα Πατσαλίδη στο Κούρδαλι και τους σκότωσε όλους, καταστρέφοντας και το σπίτι. Ως εκ θαύματος γλίτωσε η σύζυγος του Ανδρέα Πατσαλίδη, Ειρήνη, που ήταν στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης της, και η κόρη τους Μαρία, που ήταν μόλις δεκαέξι μηνών.
“Κρατούσα το παιδί στην αγκαλιά μου”, αφηγείται η ίδια, “και περίμενα να σταματήσουν να πέφτουν τα κεραμίδια μπροστά μου, για να απομακρυνθώ. Πρώτος, πριν από τον αγγλικό στρατό, κατέφθασε ο αδελφός μου Κυριάκος και αργότερα ο λοχίας Αμιάντου Δήμος Βοσκαρίδης, συνεργάτης του συζύγου μου, ο οποίος μάζεψε και εξαφάνισε τα όπλα τους με τη βοήθεια της αδελφής μου Μαρικούς και έτσι γλιτώσαμε τουλάχιστον τον οπλισμό”.
Χαράλαμπος Πεττεμερίδης
Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Καννάβια της επαρχίας Λευκωσίας στις 21 Ιανουαρίου 1934. Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας με οκτώ παιδιά. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Ανδριανή Πεττεμερίδη και τα αδέρφια του Μιχάλης, Νίκος, Αλέξανδρος, Ερμιόνη, Ελένη, Μαρία και Μερόπη. Όταν έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος ήταν νυμφευμένος με την Ελένη Στυλιανού Πεττεμερίδη. Από μικρός ρίχθηκε στη βιοπάλη. Εργάστηκε στα μεταλλεία Αμιάντου αλλά και σαν παντοπώλης στον Αμίαντο και τραπεζοκόμος στην Κερύνεια.
Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με το ξεκίνημα του Αγώνα, ενώ βρισκόταν στην Κερύνεια, όπου εργαζόταν το 1955 αφού η ψυχή του πλημμύριζε από αγάπη στην Ελλάδα και στην Ελευθερία. Συνέχισε τη δράση του στην περιοχή Πιτσιλιάς-Σπηλιών-Αμιάντου. Η δράση του συνεχίστηκε με στενή συνεργασία με τους αντάρτες της περιοχής, τους οποίους φιλοξενούσε και στο σπίτι του, όπου κατασκεύασε κρησφύγετο. Εκεί φιλοξένησε και τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, όταν το Δεκέμβριο του 1955 είχε δώσει τη φοβερή μάχη των Σπηλιών. Στη μάχη εκείνη ο Αυξεντίου βοήθησε τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Διγενή να διαφύγει από τον αγγλικό κλοιό.
Ο Πεττεμερίδης υπήρξε σύνδεσμος και τροφοδότης των ανταρτικών ομάδων που δρούσαν στην περιοχή του χωριού του. Η δράση του προδόθηκε τον Ιούνιο του 1958 και κρατήθηκε για τριάντα πέντε μέρες στα ανακριτήρια των Πλατρών. Για τριάντα πέντε μέρες ανακρινόταν και παρά τα βασανιστήρια δεν έβγαλε λέξη. Όταν τον άφησαν ελεύθερο συνέχισε τη δράση του. Δεν άργησαν όμως οι Άγγλοι να μάθουν και πάλι γι’ αυτόν και να τον αναζητήσουν. Τώρα όμως ο “Ξέρξης” της ΕΟΚΑ (αυτό ήταν το ψευδώνυμό του) δεν έμεινε στο χωριό του. Ανέβηκε στα βουνά αντάρτης και ενώθηκε με τις άλλες ομάδες. Κατασκεύασε κρησφύγετο στο βουνό απέναντι από το χωριό του, με καταζητούμενο συναγωνιστή του, στο οποίο έμεναν και άλλοι αντάρτες.
Στις 6 Οκτωβρίου 1958 πήρε εντολή και έστησε ενέδρα εναντίον των Άγγλων με τους αντάρτες της ομάδας τους στην τοποθεσία Μούττη του Σαράντι, μεταξύ των χωριών Σπήλια και Λαγουδερά νοτιοδυτικά των Κανναβιών. Οι αντάρτες ήταν τέσσερις και διέθεταν μια νάρκη, ένα όλμο, ένα πιστόλι, ένα όπλο μπρεν, ένα αυτόματο όπλο Μ3 και χειροβομβίδες. Τοποθέτησαν στο δρόμο τη νάρκη, την οποία είχαν συνδέσει με τον όλμο που στερέωσαν σε δένδρο, ώστε με την έκρηξη της νάρκης να κτυπηθεί το αυτοκίνητο των Άγγλων, ενώ με την έκρηξη του όλμου να ακινητοποιηθούν όσα αυτοκίνητα θα το ακολουθούσαν. Κατά την επίθεσή τους κτυπήθηκαν δυο αυτοκίνητα στρατιωτικά γεμάτα Εγγλέζους, τα οποία πλησίασαν τον τόπο της ενέδρας με σβησμένα τα φώτα. Στην υποχώρηση ο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης κτυπήθηκε θανάσιμα, ενώ διασταύρωνε το δρόμο, από στρατιώτες τρίτου αυτοκινήτου, που πλησίαζε και αυτό με σβησμένα τα φώτα.
Το σώμα του ήρωα βρέθηκε την επόμενη μέρα όταν οι Άγγλοι εξέταζαν το χώρο της ενέδρας. Τάφηκε με τιμές στο χωριό του, όπου εκεί βρίσκεται σήμερα ο ανδριάντας του, δίπλα στον ανδριάντα του Ανδρέα Πατσαλίδη. Στην κηδεία του η σύζυγός του τραγούδησε αυτοσχέδιους στίχους της, υμνώντας το λεβέντη σύζυγό της, προτού λιποθυμήσει στα χέρια του πατέρα της. Αργότερα συνέχισε την προσφορά της στον αγώνα μέχρι τέλους.
