Το νόημα των Χριστουγέννων χάνεται μέσα στην κα­ταναλωτική μανία που κυριεύει τον σύγχρονο άν­θρωπο. Καταλαβαίνουμε ότι έρχονται τα Χριστούγεννα από τις βιτρίνες των καταστημάτων, τους στολισμούς στους δρόμους και τις διαφημίσεις παιχνιδιών στην τη­λεόραση.

Είναι πραγματικά πολύ όμορφοι οι φαντα­σμαγορικοί στολισμοί, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τα στολισμένα μπαλκόνια. Όμως Χριστούγεννα δεν ση­μαίνει αγορές, στολισμοί, δώρα, ρεβεγιόν και διασκε­δάσεις. Ετσι, θα κάναμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.

Το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων είναι βα­θιά πνευματικό. Ο Χριστός ένωσε την δική μας ανθρώ­πινη φύση με τη δική Του, τη Θεϊκή. Ο προαιώνιος Υιός του Θεού, άφθαρτος, αόρατος και ασώματος, κατοίκη­σε μέσα στο φθαρτό και ορατό σώμα μας.

Έτσι έχου­με την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην ιστορία. Ο Θε­ός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κα­τά χάρη. Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε επομένως, την αναδημιουργία μας, την ανάπλασή μας. Να γιατί το μή­νυμα των Χριστουγέννων, είναι το πλέον χαρμόσυνο και τόσο ελπιδοφόρο άγγελμα της ιστορίας.

Εμείς όμως πώς πλησιάζουμε τα Χριστούγεννα;

Ο Χριστός γεννήθηκε σε μια φάτνη, μέσα σε μια σπηλιά, διδάσκοντάς μας την ταπείνωση. Γεννιέται κά­θε φορά στις ψυχές των ανθρώπων που Τον αγαπούν και ζουν ταπεινά. Ο καθένας μας οφείλει να στολίσει και να ζεστάνει την καρδιά του με αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Ένας καλός λόγος ή μια επίσκεψη σε έναν ασθενή, δίνει παρηγοριά και χαρά και σ’ αυτόν που τη δέχεται αλλά και σ’ αυτόν που την προσφέρει. Αυτό είναι το αληθινό πνεύμα των εορτών.

Αρχίζοντας από φέτος, ας βιώσουμε εσωτερικά τη γέννηση του Χριστού στη φάτνη της καρδιάς μας.

ΙΟΥΣΤΙΝΗ Μ.