“Όποιος κάνει κριτική στον καπιταλισμό ενώ αποδέχεται την μετανάστευση, όπου η εργατική τάξη είναι το πρώτο θύμα, καλύτερα να σωπάσει. Όποιος κάνει κριτική στην μετανάστευση ενώ δεν λεει τίποτα για τον καπιταλισμό, καλύτερα να κάνει το ίδιο” – Αλαίν ντε Μπενουά.
Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 οι Έλληνες της Κύπρου έκτισαν ξανά αυτή την πατρίδα μέσα από τα ερείπια του πολέμου. Εκατοντάδες χιλιάδες πεταγμένοι πρόσφυγες σε αντίσκηνα και τρώγλες σήκωσαν το κεφάλι, μαζί με τους συμπατριώτες τους τύλιξαν τα μανίκια πάνω και ξανάκτισαν την Κύπρο. Δεν το έκαναν οι Τούρκοι, ούτε οι Σύριοι, ούτε οι Βούλγαροι, το έκαναν οι Έλληνες. Μετά από 40 χρόνια η Κύπρος είναι πάλι σε κατάσταση ομηρίας, οι Έλληνες της νήσου κυμαίνονται μεταξύ της αναξιοπρέπειας και της απόγνωσης, η ηγεσία της χώρας αναζητά την οικονομική ανάκαμψη μέσω του δανεισμού, του ξεπουλήματος και της επικείμενης ένωσης της Κύπρου με το ανέταιρο ήμισυ και αιώνιο εχθρό, την Τουρκία.
Σε αυτά τα χρόνια που πέρασαν οι «δημοκρατικές δυνάμεις» δημιούργησαν το κομματικό τέρας που μας εξουσιάζει. Διέλυσαν την πρωτογενή παραγωγή, δηλαδή την γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, την μεταποίηση, την ελαφρά βιομηχανία, πολέμησαν τον τουρισμό και τις αερομεταφορές. Για νέες βιομηχανίες ούτε λόγος να γίνεται. Σχημάτισαν ένα κρατικό και ιδιωτικό μηχανισμό παροχής υπηρεσιών που στην ουσία ασχολείται με τον αέρα τον κοπανιστό. Υπηρεσίες και φορολογικό κόστος που βαρύτατα πληρώνουμε καθημερινώς. ‘Ένα γραφειοκρατικό σύστημα που υποθάλπει την ρεμούλα και την διασπάθιση του λαϊκού πλούτου.
Καλοπληρωμένοι συνδικαλιστές, εισοδηματίες, ευρωτραφείς χαρτογιακάδες και κομματόσκυλα διατυμπανίζουν την σημασία της Πρωτομαγιάς στην εργασία. Μία εργασία την οποία παρέδωσαν στους αλλοδαπούς μετανάστες δίχως κανέναν έλεγχο ή προσπάθεια ανακοπής. Απάτριδες νεοταξίτες εκ φύσεως, γνώριζαν πως η όλη προσπάθεια θα οδηγούσε στην αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και της οικονομικής μικρό-επαγγελματικής κοινότητας και εργατικής τάξης. «Αριστεροί» και «δεξιοί» δολοφονούσαν το μέλλον των παιδιών τους όταν οι μετανάστες γίνονταν οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, σερβιτόροι, τεχνίτες. Γονείς που σκορπούσαν τον μόχθο τους στη πολλές φορές ασύμμετρα με την εθνική παραγωγή και οικονομία μόρφωση των παιδιών τους, ενίοτε η καλοπέραση ήταν η πρώτη προτεραιότητα. Δυστυχώς, βρώμικοι πολιτικοί, επιχειρηματίες, εργατοπατέρες και χασομέρηδες δημόσιοι υπάλληλοι έγιναν το πρότυπο κάθε γονιού για το παιδί του.
Η αθρόα εισβολή λαθρομεταναστών και κοινοτικών οικονομικών μεταναστών στην Κύπρο, ωφέλησε αναμφίβολα την ολιγαρχία του πλούτου και τους νεόπλουτους εργοδότες, οι οποίοι κέρδιζαν με την μαύρη ή την χαμηλότατα αμειβόμενη εργασία.
Το πλέον αρνητικό στοιχείο όμως, ήταν και είναι η παρουσία των μεταναστών και η εκμετάλλευσή τους από την πλουτοκρατία, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στη καλλιέργεια ενός νοσηρού κλίματος στον Λαό, νοσηρό κλίμα που συνοψίζεται στην φαιδρότητα πως οι βαριές (χειρωνακτικές κυρίως) εργασίες αρμόζουν στους μετανάστες. Σάμπως και αυτές τις εργασίες πριν 20 χρόνια τις έκαναν οι εξωγήινοι και όχι οι Ελληνοκύπριοι.
Σήμερα, πρώτιστο καθήκον η υπεράσπιση του δικαιώματος και της υποχρέωσης των συμπατριωτών μας στην εργασία. Όχι φυσικά μέσω υποσχέσεων πρόσληψης στο Δημόσιο, αλλά μέσω της εξόδου της Εθνικής μας Παραγωγής από το τέλμα, στο οποίο συνειδητά και σκόπιμα την κρατούν οι υπηρέτες του καπιταλισμού, για να διατηρούν τις τόσο απαραίτητες για τα κόμματά τους πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους.
Μπροστά σε αυτή την κοινωνική πραγματικότητα, το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα οφείλει να αναδείξει τον χαρακτήρα που το καθιστά την μοναδική αυθεντική εθνική δύναμη: ένα Κίνημα της Ελληνικής Νεολαίας, των Ελλήνων Εργατών.
Την ημέρα της Πρωτομαγιάς κάθε εργάτης, κάθε άνεργος, κάθε νέος, κάθε λεηλατημένος μικροεπιχειρηματίας, κάθε Ελληνίδα νοικοκυρά και εργαζόμενη οφείλει να αντισταθεί, όλοι πρέπει να είναι αποφασισμένοι. Τον Μάιο του 2016 πρέπει να είναι έτοιμοι. Έτοιμοι, να διώξουν στο πυρ το εξώτερο όλους αυτούς που τους γονάτισαν και τους έκλεψαν το βιός τους, που τους έκλεψαν τα όνειρα. Εκείνη την ημέρα, από το χάραμα θα πρέπει να σταθούμε έξω από το εκλογικό κέντρο της ενορίας που ψηφίζουμε και να μαυρίσουμε κάθε πολιτικάντη που στέρησε το μέλλον αυτής της γενεάς και όλων αυτών που θα ακολουθήσουν, καμία ψήφος να μην πάει χαμένη, κανένα περιθώριο στους επίορκους και τους ανάξιους. Πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας πίσω, πρέπει η ελπίδα να επιστρέψει.
Μάριος Βασιλείου
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ)
