Μετά λύπης μου διαπιστώνω οτι η προηγούμενη γενιά δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της νέας γενιάς σε Κύπρο και σε Ελλάδα. Μεγάλοι ηλικιακά άνθρωποι λένε στους νέους οτι η Κύπρος και η Ελλάδα τέλειωσαν, οτι το εξωτερικό είναι η καλύτερη λύση. Είναι όντως η καλύτερη λύση;
Στο εξωτερικό δεν έχει ανεργία,οι λαοί της Ευρώπης δεν υποφέρουν και αυτοί απο τους τοκογλύφους και την ανεργία που προκαλείται απο την κρίση και την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση μα και από την νόμιμη μετανάστευση; Δεν υποφέρουν και αυτοί από τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας?
Πολλές χιλιάδες ευρωπαίοι είναι άστεγοι και σιτίζονται από τα σκουπίδια. Τα ίδια συμβαίνουν και σε πολλές πολιτείες της Αμερικής.
Όποιος λοιπόν συμπολίτης μας επιθυμεί μια παρόμοια τύχη μπορεί να φτιάξει τις βαλίτσες του και στο καλό.
Γιατί πρέπει λοιπόν να θεωρούμε το εξωτερικό ως παράδεισο (που δεν είναι) και να μην προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τη δική μας πατρίδα για μας αλλά και για τις επερχόμενες γενεές.
Η πολιτικοοικονομική κατάσταση πρέπει να αλλάξει κατα τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην υπάρχουν πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Όλοι οι νέοι να εργοδοτούνται και να αμείβονται σύμφωνα με τα προσόντα και την αποδοτικότητα τους. Η υγεία και η παιδεία να είναι προσιτή σε όλους τους πολίτες και να μην είναι προνόμιο μόνο των πλουσίων. Τα πανεπιστήμια να αποκτήσουν Ευρωπαικό επίπεδο γνώσης και μόρφωσης και να καταρτίζουν επαγγελματικά τους φοιτητές έτσι ώστε να είναι σωστά εφοδιασμένοι για την αγορά εργασίας αργότερα.
Τα μονοπώλια να σταματήσουν να καταστρέφουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και η αστυνομία σε συνεργασία με το κράτος να πατάξει την φοροδιαφυγή και τους παράνομους αλλοδαπούς τους οποίους να επαναπροωθήσει στις χώρες τους και να μην τους επιτραπεί ξανά η διέλευση στη χώρα μας.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας συμβουλεύει να εγκαταλείψουμε τη χώρα μας. Το κακό μας θέλουν παρά το καλό μας όσοι μας δίνουν τέτοιες συμβουλές. Απλά θέλουν να φύγουμε για να συνεχίζουν ανενόχλητοι τις ασυδοσίες τους και να βολεύουν τους δικούς τους. Δεν μένουμε εδώ για να ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια το τάδε κόμμα, αλλά μένουμε διότι είμαστε νόμιμοι πολίτες ενός κράτους το οποίο διέπεται απο νόμους οι οποίοι υποτίθεται διασφαλίζουν στον πολίτη μια ασφαλή και ποιοτική ζωή.
Πρέπει να εργαστούμε και να ενδιαφερθούμε όλοι για να ανέβει το βιωτικό επίπεδο της χώρας μας. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα στην πατρίδα μας ανεξαρτήτου κόμματος ή ιδεολογίας. Κανένα δεν πρέπει να αφήνουμε να μας τα καταπατά ή να μας παραγκωνίζει.
Γνωστός ψυχολόγος ο οποίος αρθογραφεί σε γνωστό τηλεπεριοδικό παροτρύνει τους αναγνώστες να προσγειωθούν και να αντικρύσουν κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα. Αναφέρει οτι οι αλλοδαποί στέλνουν εκατομμύρια ευρώ συνάλλαγμα κάθε χρόνο στις οικογένειες τους στο εξωτερικό τη στιγμή που οι Έλληνες πολίτες είναι άνεργοι.
Ο ρεαλισμός στην καθημερινότητα λοιπόν μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε καλύτερα ψυχολογικά. Ο αγώνας βιολογικής αλλά και εθνικής επιβίωσης θα μας κάνει να ευελπιστούμε σε καλύτερες μέρες.
Τον λόγο τον έχουμε εμείς οι νέοι πρωτίστως. Όχι μόνο λοιπόν στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα αλλά και στα εθνικά. Το όραμα μιας νέας Ελλάδας θα μας καθοδηγεί στο δύσκολο αυτό αγώνα. Δεν πρόκειται πλέον για μια ακαθόριστη και ασαφή ιδέα αλλά για την εθνική και βιολογική επιβίωση μας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Ε. Α.
