Έντονες συζητήσεις και αντιδράσεις άρχισαν στα κατεχόμενα στο άκουσμα και μόνο των συζητήσεων για το περιουσιακό.
Αρκετοί εξ αυτών κρούουν το κώδωνα του κινδύνου για πιθανές συνέπειες που θα έχει η συνέχιση των συζητήσεων.
Διακρίνουμε μια θρασύτητα εκ μέρους των Τούρκων, που όχι μόνο δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι τα σπίτια δεν τους ανήκουν, αλλά δεν αποδέχονται να τα παραχωρήσουν.
Μα φυσικά πώς να θέλουν όταν όλα αυτά τα χρόνια του κάναμε σε ισότιμους συνομιλητές και αναγάγαμε το ψευδοκράτος και την Τουρκο”κυπριακή” μειονότητα σε κράτος με ισάξια δικαιώματα και χωρίς υποχρεώσεις.
Και δεν έφταναν όλα αυτά, έχουμε επιτρέψει να υπάρχουν ανοικτά τα οδοφράγματα και τους αφελείς και αδαείς συμπατριώτες μας να μεταβαίνουν στην λεγόμενη “επιτροπή” και να πουλούν την περιουσία τους, για μερικά «αργύρια», ελέω οικονομικής κρίσης.
Τώρα που αρκετοί έχουν μεταβιβάσει τις περιουσίες τους στις ψευδοαρχές, πώς να περιμένουμε να μας επιστραφεί πίσω η γη μας; Όταν βλέπουν την κυβέρνηση μας να υποχωρεί μέρα με την μέρα από τις θέσεις της, και οι κόκκινες γραμμές να ξεθωριάζουν και να γίνονται ροζ, πώς να αναμένουμε δίκαιη και σωστή αντιμετώπιση στο Κυπριακό;
Όταν απέναντι σε μια χώρα με καθαρά επεκτατική πολιτική, βρίσκεται ένα έθνος που έχει μάθει τα τελευταία χρόνια να υποκύπτει και να λέει ναι, πώς να περιμένουμε κάτι καλύτερο;
Γι’ αυτό η μόνη λύση, που αποτελεί μονόδρομο, είναι μία Εθνική διακυβέρνηση από άτομα που έχουν πάνω από όλα το συμφέρον του Έθνους τους και του λαού τους.
