Στο παρόν άρθρο το προδιατιθέμενο επιχείρημα είναι όπως εκληφθεί ως  μια μικρή ταπεινή πρόσκληση – πρόκληση προς όλους τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες, με αυτούσιο σκοπό και στόχο, να οριοθετήσει το γιατί επιβάλλεται να συνεχιστούν οι προσπάθειες και ο αγώνας που διεξάγει αυτή η παράταξη από το 2008 μέχρι σήμερα.

Πρωτίστως όμως και σημαντικό να αναφερθεί (ας είναι και αυτονόητο), ότι το ΕΛΑΜ στην πορεία του χρόνου και σύμφωνα με την ιδρυτική του διακήρυξη, συνεχίζει απαράμιλλα να πορεύεται  σύμφωνα  πάντα με τις  αρχικές, αλλά  κυρίως αμετάκλητες, αναλλοίωτες, και αταλάντευτες πολιτικό – ιδεολογικές του θέσεις και κατευθύνσεις.

Ξεκινώντας λοιπόν, θέλω να θυμίσω στους παλιούς, αλλά και στους μη εξαιρετέους νέους συναγωνιστές και συναγωνίστριες, πόσο δύσκολες και πόσο δυσοίωνες ήταν οι συνθήκες, όταν ιδρύθηκε το Kίνημα μας, και ξεκίνησε η σκληρή αυτή προσπάθεια (οι πιο παλιοί θυμούνται αρκετά καλά πιστεύω αφού κάποιες από αυτές τις θύμησες αποτελούν και ωραίες αναμνήσεις, μετά και όταν το ΕΛΑΜ κατάφερε να μπει, στην κυπριακή βουλή και να συνεχίζει τον αγώνα του ως η τέταρτη πολιτική δύναμη του τόπου).

Ενθυμούμενοι, οφείλουμε να προσδιορίσουμε τα επιτεύγματα εκείνα που επιφέραμε ως πολιτικοί στρατιώτες ενός Kινήματος όπου υπό εκείνες  τις αντίξοες συνθήκες κατάφερε το «ακατόρθωτο». Να αναχαιτίσει και να ταρακουνήσει το ανέντιμο πολιτικό κατεστημένο της ημικατεχόμενης πατρίδας μας.

Σημαντικό επίτευγμα ήταν αυτή η ανυποχώρητη συνεχής προσφορά και συμμετοχή των ελαμιτών και ελαμιτισών στις διαχρονικές προσπάθειες του Κινήματος να έχει λόγο, φωνή, αλλά και επί του πρακτέου, δυναμική παρουσία στα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα του τόπου (αρκετοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες που διαβάζουν αυτό το άρθρο καταλαβαίνουν ακριβέστατα τι εννοώ).

Κάποιοι άλλοι δε, γνωρίζουν από «πρώτο χέρι»  ότι αυτά που θα αναφερθούν πιο κάτω, δεν είναι καθόλου υπερβολές καθότι έζησαν και ένιωσαν στο πετσί τους τις πολιτικές διώξεις, το κυνηγητό και την συκοφαντία που υπέστηκαν στα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Αναφέρω ενδεικτικά: 2008 μέχρι σήμερα

1) Πρακτική συμμετοχή μελών και στελεχών του ΕΛΑΜ, διαχρονικά  σε εκατοντάδες διανομές τροφίμων και βοήθειας προς δεινοπαθούντες  συμπατριώτες μας. Με συνεισφορά πολλές φορές από το ίδιο  το  υστέρημα τους αλλά και με την πάντα ενάρετη ευαισθησία για αλληλεγγύη στον κάθε συμπατριώτη μας.

2) Συμμετοχή και παρουσία εμπράκτως και χωρίς αναστολές, άτεγκτων και περήφανων ελαμιτών και ελαμιτισών σε εκατοντάδες διαμαρτυρίες και αντικατοχικές εκδηλώσεις. Με «συχνό» και «τακτικό» κίνδυνο να συλληφθούν και να «τιμωρηθούν». Αυτό αντιμετωπιζόταν πολλές φορές με ένα ειρωνικό χαμόγελο αλλά και με μια ελαμίτικη θαρραλέα στάση (ακατανόητη  για πολλούς άλλους βεβαίως), η όποια ήταν ενδεικτική  της σιγουριάς του σκοπού αυτών των προσπαθειών. Επιβάλλεται εδώ να αναφερθεί επίσης πως όλα αυτά ανάγκασαν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα εκείνο τον καιρό, να υποχωρήσει και να αναθεωρήσει πρακτικές  και συμπεριφορές διαλλακτικότητας και θλιβερής ενδοτικότητας όσον αφορούσε την μειοδοτική λύση του εθνικού μας προβλήματος (Δ.Δ.Ο).

Ας σημειωθεί επίσης (ως ακόμα ένα τιμητικό παράσημο για το ΕΛΑΜ) πως,  το παράνομο τουρκικό κατοχικό καθεστώς, κάθε χρόνο αδιάλειπτα και με συνέπεια (εδώ μπορούμε να χαμογελάσουμε με ικανοποίηση), χαρακτηρίζει το ΕΛΑΜ ως «μια επικίνδυνη και παράνομη τρομοκρατική οργάνωση, από την όποια κινδυνεύει η ασφάλεια και η ειρήνη της ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ».

3) Όσον αφορά την παράνομη μετανάστευση, δεν θα περιοριστώ στο τι έλεγε και προειδοποιούσε το ΕΛΑΜ από το 2011, και πόσες αγωνιώδεις προσπάθειες έγιναν και γίνονται μέχρι σήμερα μέσω του κοινοβουλίου από το 2016  για επίλυση του μείζονος πλέον αυτού  προβλήματος!

Θα αναφερθώ ενδεικτικά σε εκατοντάδες εκδηλώσεις, δράσεις και παρεμβάσεις από μέλη και στελέχη του ΕΛΑΜ (με τον Πρόεδρο και τους βουλευτές του στην προμετωπίδα των προσπαθειών αυτών), οι οποίες καταδεικνύουν απερίφραστα, τι έχει πράξει το ΕΛΑΜ επί του θέματος:

Λευκωσία:  Κοκκινοτριμιθια, οδός Λήδρας, οδοφράγματα, περιοχή παλιάς  Λευκωσίας (κατειλημμένη από εκατοντάδες παράνομους μετανάστες), περιφερειακά χωριά και κοινότητες.

Λεμεσός: περιοχές  εναερίου, παλιού λιμανιού, συνοικία Αγίου Αντωνίου, γειτονιές που έχουν μετατραπεί σε γκέτο παρανομών μεταναστών.

Ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου: δεκάδες  παρεμβάσεις συναγωνιστών στο Παραλίμνι, Αγία Νάπα και περιφερειακές κοινότητες.

Λάρνακα: περιοχή φοινικούδων, κέντρο Λάρνακας, Πύλα, Άγιος Θεόδωρος, Κοφίνου και άλλες περιφερειακές κοινότητες.

Πάφος: κέντρο της πόλης, Xλώρακα, Έμπα, Γεροσκήπου, περιφερειακές  κοινότητες. (Όλα αυτά σημειωτέο, έγιναν, υπό το βλέμμα και την συνεχή παρακολούθηση των εντεταλμένων Μ.Κ.Ο (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων) αλλά και των δεδηλωμένων νέο – διεθνιστικών και αριστεριστικών οργανώσεων (που κατέχουν την πρωτιά βεβαίως στις αντεθνικές και «φιλομεταναστευτικές» πολιτικές και πρακτικές)

4)  Αποτροπή εκατοντάδων εκποιήσεων οικιών και επιχειρήσεων ξεγελασμένων από τις τράπεζες και το κράτος συμπατριωτών μας, με φυσική παρουσία δεκάδων συναγωνιστών μας, οι οποίοι δεν δίστασαν να μπουν μπροστά από τα «καταστήματα» των τραπεζικών πλειστηριασμών και να εμποδίσουν τις άθλιες αυτές διαδικασίες.

Γνωρίζοντας πως θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη περισσότερα παραδείγματα για το πόσο σημαντική και καταλυτική ήταν και είναι η αγωνιστική συνδρομή των ελαμιτών και ελαμιτισών στον αγώνα αυτό που διεξάγει το Κίνημα μας αδιαλείπτως από το 2008 μέχρι σήμερα, θα αποτολμήσω να διαβιβάσω με ταπεινότητα το πιο κάτω μήνυμα:

Όλα αυτά που καταφέραμε συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σε αυτό το Κίνημα που όλοι μας συμβάλαμε να καταστεί η έπαλξη και το άπαρτο κάστρο των ιδεών και ιδανικών μας, όπου παλιοί και νέοι συνεισφέραμε να γίνει το ουσιώδες μετερίζι και εφαλτήριο για την προσφορά μας στην πολυβασανισμένη πατρίδα μας, επιβάλλεται να ενισχύσουμε και να ενδυναμώσουμε ακόμη περισσότερο αυτή την προσπάθεια με επιμονή, δουλειά και πειθαρχία.

Απαιτείται από εμάς να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας για να   ανεβάσουμε το Κίνημα μας ακόμα πιο ψηλά. Να θωρακίσουμε ακόμα πιο πολύ με την συνεισφορά μας τις ιδέες του, την διεκδικητικότητά του, τις αρχές και τις άξιες του. Να συνδράμουμε ακόμα πιο πολύ στην ανένδοτη και αέναη συνεχεία του.

Κυρίως όμως, οφείλουμε  να το πράξουμε αυτό, όχι για εμάς βεβαίως, παρά μόνο για όλους αυτούς τους συμπατριώτες και τις συμπατριώτισσες μας, για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, οι οποίοι περιμένουν με αγωνία αλλά και στωική εγκαρτέρηση, αυτή η δύσμοιρη και χιλιοβασανισμένη μικρή πατρίδα, να ξαναβρεί επιτέλους την ελπίδα και την δικαίωση που της εξέλειπε τόσα χρόνια.

Τέλος, χωρίς υπερβολές, το χρωστάμε στους συναγωνιστές που έφυγαν από κοντά μας για τα Ηλύσια πεδία με την βεβαιότητα πως τα αδέλφια τους που έμειναν στον «κάτω κόσμο», θα τους εκπροσωπήσουν επάξια. Και για να μην ξεχνάμε ποτέ, το οφείλουμε στην Ιερή έννοια του Έθνους των Ελλήνων, του άχραντου και ανέσπερου φωτός του.

Για όλα αυτά λοιπόν συναγωνιστές και συναγωνίστριες, ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ (να έχετε θάρρος), και άπαντες παρόντες για όλα αυτά που εκπροσωπεί το ΕΛΑΜ. Αυτά αποτελούν προϋπόθεση και χρέος ιστορικό, αποστολή και καθήκον όλων μας.

Πέτρος Κουντουρέσιης

Αναπληρωτής Πρόεδρος Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)