Ελληνοτουρκική φιλία, ένα παραμύθι που ετσιθελικά σήμερα προσπαθούν να περάσουν στο υποσυνείδητο κάθε Έλληνα της Κύπρου, έτσι ώστε να ομοσπονδοποιήσουν την Κύπρο, δίνοντας υπόσταση στον Αττίλα και ξεγράφοντας 3000 χρόνια Ελληνικής Ιστορίας στο νησί. Ως Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο, τους απαντάμε πως για να ατενίσουμε το μέλλον και να ορθοποδήσουμε ως Έθνος πρέπει να κοιτάμε πίσω την ιστορία, να μαθαίνουμε από αυτή και να γίνει ο φάρος που θα μας οδηγήσει σε ένα πιο ένδοξο μέλλον.
Τα παραδείγματα που επιδεικνύουμε σε ανιστόρητους επαναπροσεγγιστές, καταρρίπτοντας το παραμύθι της ελληνοτουρκικής φιλίας είναι αμέτρητα, καθώς όμως είμαστε σε περίοδο εορτών το μυαλό μου ταξιδεύει 53 χρόνια πίσω, στα ματωμένα Χριστούγεννα του 1963. Τότε που το κράτος και το σύνταγμα της Ζυρίχης είχε καταρρεύσει, με την τουρκική τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ να ετοιμάζεται δια των όπλων να επιβάλει τα σχέδια του Νιχατ Ερίμ.
Η σπίθα που οδήγησε στην αιματοχυσία του 1963-64, δόθηκε τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου 1963, όταν ανακόπηκε από την αστυνομία στην οδό Ερμού στην Λευκωσία ένα ύποπτο για μεταφορά οπλισμού αυτοκίνητο τουρκοκυπρίων. Η περιγραφή του Αργύρη Θεοφάνους, Λοχία της αστυνομίας για εκείνο το βράδυ είναι κατατοπιστική:
«Όταν φτάσαμε από την παλιά Ηλεκτρική προς τον Ολυμπιακό, είδα να καταφθάνουν δύο αυτοκίνητα και το ένα εκ των δύο αυτοκινήτων, το είχα σημειωμένο στη λίστα ως πολύ ύποπτο για μεταφορά οπλισμού. Λέω στον οδηγό του αυτοκινήτου μου «Κλείσε τους το δρόμο». Μονομιάς τους κλείσαμε το δρόμο και κατέβηκα κάτω από το αυτοκίνητο. Ήμουν με πολιτικά ρούχα. Πήγα στον οδηγό του αυτοκινήτου και του έδειξα την αστυνομική μου ταυτότητα και του ζήτησα ταυτότητα και άδεια. Τον είδα να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του και νόμισα ότι κατέβαινε για να μου δώσει αυτά που του ζήτησα. Στάθηκε μπροστά μου και μου λέει. «Εγιώ σε ρουμ ζαφτιέ (σε Έλληνα αστυνομικό) δεν διά τίποτε». Κατέβηκαν και άλλοι κάτω και ζήτησα από τους αστυνομικούς να τους ερευνήσουν. Στο μεταξύ πίσω ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο. Μέσα στο πρώτο αυτοκίνητο ήταν και η Τουρκοκύπρια ιερόδουλη η Τζεμαλιέ, η οποία ενώ συζητούσαμε με τους υπόλοιπους, φαίνεται ότι διέλαθε της προσοχής μας και πήγε στην περιοχή του Αγίου Λουκά και ειδοποίησε και άλλους Τουρκοκύπριους. Τόσο οργανωμένοι ήταν που μέσα σε λίγα λεπτά κατέβηκαν γύρω στα 300 άτομα και μας περικύκλωσαν. Εμείς ήμασταν 5 άτομα. Όταν είδα ότι περικυκλωθήκαμε, πήγα αμέσως στο αυτοκίνητο και ειδοποίησα με τον ασύρματο το Αρχηγείο ότι θέλω ενισχύσεις.
Η βοήθεια που ζήτησα ήρθε με κινηματογραφική ταχύτητα, (δεν ήταν αυτή που περίμενα) αλλά ήταν ένας τουρκοκύπριος αξιωματικός και δύο τουρκοκύπριοι αστυνομικοί. Πήγα πίσω στον ασύρματο και τους είπα ότι θέλω άλλες ενισχύσεις». Η βοήθεια όμως αυτή, όπως μαρτυρεί, δεν πρόλαβε να έρθει.
Η κατάσταση είχε αρχίσει να οδηγείται εκτός ελέγχου και το πλήθος των Τουρκοκυπρίων που είχε περικυκλώσει τους αστυνομικούς εκτόξευε απειλές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός που αναφέρει ο Αργύρης Θεοφάνους, με έναν Τουρκοκύπριο να απειλεί τον Αυγουστή Ευσταθίου (Ματρόζο). Κατά τη διάρκεια της συζήτησης γυρίζει ένας Τουρκοκύπριος και λέει του Αυγουστή Ευσταθίου, «Εσένα πε κουμπάρος ξέρω ποιος είσαι τζιαι ύστερα που τρεις μέρες κανονίσω σε». Γυρίζει ο Αυγουστής και λέει του: «Για να μου λες αυτό το πράγμα σημαίνει ότι δεν ξέρεις ποιος είμαι».
Τα πνεύματα οξύνονταν και η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Όλα κρεμόντουσαν από μια πολύ λεπτή κλωστή. Το κακό τελικά δεν αποφεύχθηκε. «Περνώντας η ώρα και βλέποντας ότι δεν έρχονταν ενισχύσεις, μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και με ιλιγγιώδη ταχύτητα ξεκινώ να πάω στην Αρχιεπισκοπή να πάρω βοήθεια», αναφέρει ο Αργύρης Θεοφάνους. «Πήγα γύρω στα 100 μέτρα και βρήκα μπροστά μου τον αστυνόμο τον Παντελίδη να έρχεται στην περιοχή. Σταμάτησα, του εξήγησα την κατάσταση και ξεκινήσαμε να πάμε μαζί πίσω.
Μόλις φτάσαμε εκεί, έπεσε η πρώτη ριπή από το αυτοκίνητο που σταματήσαμε για έλεγχο. Τότε έβγαλα και εγώ το πιστόλι, το ίδιο έκανε και ο αστυνόμος. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, σκοτώθηκαν από διασταυρωμένα πυρά η Τζεμαλιέ και ο Τουρκοκύπριος που απειλούσε τον Αυγουστή να τον σκοτώσει.
Ολόκληρη η δύναμη της αστυνομίας τέθηκε σε πλήρη επιφυλακή, ενώ τα επεισόδια είχαν γενικευτεί σε ολόκληρη την Κύπρο, με επίκεντρο την πρωτεύουσα. Η ΤΟΥΡΔΥΚ εξήρθε του στρατοπέδου της λαμβάνοντας θέσεις μάχης στον δρόμο Λευκωσίας – Κερύνειας. Στόχος των δυνάμεων της ΤΜΤ και της ΤΟΥΡΔΥΚ ήταν να ενώσουν την περιοχή Ομορφίτας, Καϊμακλίου, Τράχωνα και Νεαπόλεως με τη Μια Μηλιά και το Κιόνελι. Οι τουρκικές δυνάμεις είχαν ξεκάθαρο στόχο την διχοτόμηση της Κύπρου, αφού ο Κουτσιούκ, αποχωρώντας από την κυβέρνηση δήλωσε: «πλέον είμαι ο πρόεδρος του τουρκοκυπριακού κράτους».
Στο Μέτωπο της μάχης, ομάδες που συγκροτήθηκαν από αγωνιστές της ΕΟΚΑ και εθελοντές κατάφεραν να σπάσουν τουρκικούς θύλακες, ενώ στην μάχη ρίχθηκαν και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ. Οι τούρκοι, δεν κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο τους διχοτομώντας ολόκληρο το νησί, όμως μετά από παρέμβαση των Βρετανών «ειρηνευτών», ο διοικητής των βρετανικών βάσεων χαράσσει με πράσινο μελάνι στον χάρτη της Λευκωσίας μια γραμμή, που αποτέλεσε την αρχή της προσπάθειας των τούρκων και των άγγλων για διχοτόμηση της Κύπρου.
Απέναντι στα σχέδια των τούρκων που από το 1956 (με τους χάρτες Νιχάτ Ερίμ) και των άγγλων που επιχειρούν να διχοτομήσουν την Κύπρο στέκονται αγέρωχοι οι Έλληνες Εθνικιστές. Σήμερα την διχοτόμηση την αποκαλούν Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, με τους εγχώριους υποτακτικούς της Άγκυρας να ασπάζονται τις διαχρονικές θέσεις της τουρκικής διπλωματίας. Έχουμε χρέος απέναντι σε όσους πότισαν με το αίμα τους τα Άγια χώματα της Κύπρου να εντείνουμε τον αγώνα μας ενάντια σε κάθε λύση στην μορφή της Ομοσπονδίας, για μια Κύπρο Ελεύθερη και Ελληνική.
Π.Α.
