Η Άγκυρα επιδιώκει να εξασφαλίσει την αυτονόμηση των σχέσεων του «τουρκο”κυπριακού” συνιστώντος κρατιδίου» με την Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε η νέα διαδικασία των απευθείας συνομιλιών καταλήξει σε αδιέξοδο είτε υπάρξει λύση του Κυπριακού. Όπως όλα δείχνουν η Άγκυρα έχει ήδη επιδοθεί σε αξιοποίηση του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη – Έρογλου και έχει ζητήσει από τις Βρυξέλλες όπως διασφαλίσουν τη σύναψη μιας αυτόνομης τάξης σχέσεων με την τουρκο”κυπριακή” κοινότητα, με ή χωρίς λύση του Κυπριακού. Προς τούτο, η τουρκική διπλωματία αξιοποιεί τρία κυρίως στοιχεία του κοινού ανακοινωθέντος: 1. Την «ταμπέλα» του συνιστώντος κρατιδίου, την οποία η τουρκο”κυπριακή” πλευρά θεωρεί ότι εξασφάλισε εσαεί, με ή χωρίς λύση του Κυπριακού. 2. Την αποδοχή ότι η μια και μόνη κυριαρχία του ομόσπονδου κράτους «πηγάζει» (emanates) από τις δύο κοινότητες. Επί του προκείμενου μάλιστα, υποδείχθηκε «αρμοδίως» προς επισήμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά αποδέχεται ως πηγή της κυριαρχίας ενός μελλοντικού συνεταιρικού κράτους την «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου», πώς είναι δυνατόν τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και η Κομισιόν να αγνοούν την υπόσταση των Τουρκο”κυπρίων”; 3. Ενισχυτικό της προηγούμενης υπόδειξης της τουρκικής διπλωματίας προς τις Βρυξέλλες είναι ότι το κατάλοιπο εξουσίας (residual powers) θα ασκείται από τα δύο συνιστώντα κρατίδια. Επί της ουσίας και επιστρατεύοντας το κοινό ανακοινωθέν, η τουρκική πλευρά έχει υποβάλει προς τις Βρυξέλλες τα εξής αιτήματα, ανεξαρτήτως λύσης του Κυπριακού: • Να διατεθούν από τις Βρυξέλλες επιπλέον κοινοτικά κονδύλια πέραν της χρηματοδοτικής βοήθειας που παρέχεται προς την τουρκο”κυπριακή” κοινότητα για την εκπαίδευση της “κρατικής μηχανής” του συνιστώντος κρατιδίου της τουρκοκυπριακής πλευράς, τεχνοκρατών, “δημοσίων υπαλλήλων”, προκειμένου να εναρμονιστούν όλοι με το κοινοτικό κεκτημένο. • Όπως δρομολογηθεί η εκπροσώπηση του τουρκο”κυπριακού” συνιστώντος κρατιδίου στην Ευρωβουλή. Επί του προκειμένου, η τουρκική πλευρά ζητά από τις Βρυξέλλες όπως παρέμβουν προς την ελληνοκυπριακή πλευρά προκειμένου το θέμα αυτό να καταστεί Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Σημειώνεται ότι το εν λόγω ζήτημα δεν τίθεται μόνο παρασκηνιακά από την τουρκική διπλωματία, αλλά ηγέρθη και επισήμως, σε πολιτικό επίπεδο προς τις Βρυξέλλες, από τον λεγόμενο «υπουργό εξωτερικών» Οζντίλ Ναμί. Ο Ναμί άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι αναμένει κάποια φόρμουλα επί του προκειμένου, δημιουργώντας την εντύπωση ότι έχουν γίνει και συζητήσεις με την ελληνοκυπριακή πλευρά. • Όπως διασφαλιστούν απευθείας εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Ε.Ε.-τ/”κ” συνιστώντος κρατιδίου. Σε περίπτωση λύσης, αυτό θεωρείται αυτονόητο, ενώ σε περίπτωση κατά την οποία η διαδικασία δεν καταλήξει θετικά, τότε η τουρκική πλευρά αξιώνει διασφάλιση της εφαρμογής του Κανονισμού για το απευθείας εμπόριο, για ταϊβανοποίηση του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου. • Απευθείας αεροπορική σύνδεση ευρωπαϊκών πρωτευουσών με το τουρκο”κυπριακό” συνιστών κρατίδιο, κάτι που επίσης θεωρείται δεδομένο σε περίπτωση λύσης. Εάν δεν υπάρξει ευμενής κατάληξη, η Άγκυρα ζητά όπως διασφαλιστεί ότι θα δοθεί μια “επιχειρησιακή λύση”, όπως ακριβώς υποστηρίζει η Κομισιόν στις εκθέσεις προόδου που εκπονεί η ομάδα Φούλε για την Τουρκία. Με πρόσχημα την ασφάλεια πτήσεων. • Να υποστηριχθεί από την Ε.Ε. η θέση ότι τα κέρδη από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κύπρο, θα διατεθούν προς όφελος και των δύο συνιστώντων κρατιδίων, ανεξαρτήτως λύσης του Κυπριακού. Επί του προκειμένου διευκρινίζεται ότι βασική θέση της τουρκικής πλευράς είναι ότι οι όποιες εξελίξεις θα πρέπει να σημειωθούν μετά από μιαν ενδεχόμενη λύση. Εάν όμως δεν καταστεί δυνατή η επίτευξή της, επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι τα κέρδη θα καταλήξουν και προς τα δύο συνιστώντα κρατίδια. Στην αξία της συμφωνίας επί της ορολογίας των δύο συνιστώντων κρατιδίων αναφέρθηκε την εκτεταμένα ο λεγόμενος «υπουργός εξωτερικών» Οζντίλ Ναμί, ο οποίος φρόντισε να υπενθυμίσει ότι και στη συμφωνία Χριστόφια – Ταλάτ, υπήρξε ανάλογη αναφορά. Υποστήριξε, επίσης, ότι στη συνέχεια η ελληνοκυπριακή πλευρά υπαναχώρησε και έκανε χρήση του όρου «ομοσπονδιακές μονάδες» (federal units). Η Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη – Έρογλου επαναφέρει την τάξη, υποστήριξε ο Ναμί, ο οποίος υπεραμύνθηκε του κειμένου και ανάλυσε εξαντλητικά την πολιτική του αξία. Επίσης η τουρκική πλευρά διευκρινίζει ότι δεν ανησυχεί από τις δηλώσεις Μπαρόζο, ο οποίος είχε αναφέρει ότι το ζήτημα επιστροφής της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου ξεκάθαρα μπορεί να αποτελέσει μέρος ενός πακέτου Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Η ίδια η Άγκυρα θεωρεί ως σημαντικότερο στοιχείο την συνέχεια της δήλωσης Μπαρόζο, ο οποίος είχε σπεύσει να διευκρινίσει ότι το σημαντικό για να μπορέσουν αυτά τα μέτρα να εκπληρώσουν τον στόχο τους, είναι να γίνουν αποδεκτά και να συμφωνηθούν από τις δύο πλευρές. Ενώ η τουρκική πλευρά φρόντισε να διευκρινίσει προς τις Βρυξέλλες ότι η επιστροφή των Βαρωσίων δεν μπορεί να αποτελέσει μέρος ενός πακέτου Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και ότι αποτελεί το βασικότερο αντάλλαγμα που θα παρασχεθεί προς την ελληνοκυπριακή πλευρά, στο πλαίσιο των εδαφικών αναπροσαρμογών μιας ενδεχόμενης λύσης. Άξίζει να σημειωθεί ότι η Κομισιόν επιδεικνύει κατανόηση στην τουρκική θέση και ως εκ τούτου το θέμα αυτό δεν αποτελεί πηγή ανησυχίας για την Άγκυρα.
Η “απλή βάση των συνομιλιών” όπως αποκαλεί ο Νίκος Αναστασιάδης το Κοινό Ανακοινωθέν, έχει οδηγήσει την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση με απαιτήσεις και αξιώσεις έναντι των οποίων δεν ενίσταται κανένας όπως όλα δείχνουν. Αν οι δήθεν συμφωνίες δεν αποτελούν επακριβώς τον ορισμό του ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, τότε τι σημαίνει η προηγούμενη έκφραση;
