Το φιάσκο στην Γενεύη ήταν η επιβεβαίωση του τι είχε γίνει στο Μον Πελεράν δηλαδή ένα μεγάλο ναυάγιο. Η πολυδιαφημιζόμενη διεθνής διάσκεψη ήταν τελικά πενταμερής και είχε τρία αποτελέσματα:
Πρώτον, η Τουρκία παραμένει αδιάλλακτη στο θέμα των εγγυήσεων.
Δεύτερον, αναβαθμίστηκε ο ηγέτης της κατοχής σε επίπεδο αρχηγού κράτους με την Κυπριακή Δημοκρατία να είναι απούσα
Τρίτον, έχει γίνει αποδεκτή η παραχώρηση δια παντός εδαφών της πατρίδα μας στην Τουρκία.
Μία πολιτική ήττα ολκής όσων ασπάζονται την λύση τύπου ομοσπονδίας και της δήθεν επανένωσης της πατρίδας, όπως αποκαλούν την πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου μέσω του σχεδίου λύσης. Πολιτικοί μιας ξεπερασμένης εποχής όπως τον νυν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που ακόμα παραμένει υποταγμένος σε παρωχημένες αντιλήψεις για το εθνικό μας πρόβλημα. Φιλήκοος των ξένων και όχι του λαού του, ξένος και αυτός, ξένα για εμάς αυτά πού λέει και απεργάζεται.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ο Αναστασιάδης, είναι και όλοι αυτοί που σήμερα αποτελούν το Εθνικό Συμβούλιο που από το 1989 ομόφωνα συμφώνησαν την λύση-πορεία προς την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Το πιο τραγικό όμως είναι ότι όσοι εκ της αντιπολίτευσης τον μέμφονται αποτελούν και το άλλοθι του για να συνομιλεί με τον εχθρό και να παζαρεύει τις τύχες μας. Ένας αχταρμάς που προάγει την πολιτική στασιμότητα, φαρισαίοι που δήθεν προασπίζονται την ΚΔ και τα δίκαια μας αλλά την ίδια ώρα πιπιλίζουν την ίδια κουφέτα για λύση ομοσπονδίας πραματευτάδες στο ίδιο πανηγύρι. Όλοι παραμένουν εκεί στο υποτιθέμενο Εθνικό Συμβούλιο να ανέχονται το φτύσιμο προσμένοντας να κερδίσουν συμμαχίες για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Σαράντα δύο χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι αρθρώνουν λόγο αντίστασης αλλά μόλις σιμώσουν οι προεδρικές εκλογές αρχίζουν ξανά τα παζάρια μεταξύ τους, αφήνοντας πίσω πατριωτισμούς και κόκκινες γραμμές για μπορέσουν να πάρουν την εξουσία προδίνοντας εκείνη την στιγμή αυτά που δήθεν αγωνίζονταν. Σαράντα δύο χρόνια οι ίδιες τιποτένιες συμφωνίες με το πρόσχημα του μη χείρον βέλτιστον και το είμαστε εκεί για να ασκούμε την επιρροή μας. Για τα βολέματα της καρέκλας, τα ρουσφέτια και τα οικονομικά ανταλλάγματα φυσικά δεν αναφέρονται.
Μέσα σε αυτή την ελώδη διαπίστωση έρχεται και η πρόσφατη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας όπου αυθόρμητα οι πολίτες λένε αυτό που έλεγαν επί δεκαετίες, αυτό που τρανταχτά είπαν όταν και επίσημα όταν τους ζητήθηκε το 2004, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ. Τώρα τι κατάλαβαν οι πολιτικοί είναι άλλο θέμα, κολλημένοι στις κομματικές τους διακηρύξεις υποσχέσεις και σκοτεινές συμφωνίες με ξένα κέντρα κωφεύουν σε αυτά που προστάζει ο λαός. Ψευτοαριστεροί και ψευτοδεξιοί που μιλούν εκ μέρους του λαού χωρίς να τον ακούνε, κεντρώοι που δεν ξέρουν που πατούν και που βαδίζουν. Όλοι αποτελούν στο σύνολο τους την αιτία της παρακμής που ζούμε σήμερα.
Οι πολίτες με 55% επιλέγουν το ενιαίο κράτος την μόνη εφαρμόσιμη μορφή διακυβέρνησης, την πιο δίκαια, την πιο ανθρώπινη, την πιο λογική. Απορρίπτει με απαξίωση την λύση που επιθυμεί το πολιτικό κατεστημένο από το ΑΚΕΛ μέχρι τους οικολόγους δηλαδή αυτό της ομοσπονδίας, γνωρίζοντας ότι αυτό ακριβώς είναι που θέλουν να επιβάλουν οι τούρκοι, αυτό ακριβώς που έχουν αποδεχτεί σαν πλαίσιο λύσης όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικάντηδες που μας κυβερνούν τόσα χρόνια.
Φωτεινή εξαίρεση οι εθνικιστές, το ΕΛΑΜ, το Εθνικό – Λαϊκό Κίνημα που από την πρώτη στιγμή ίδρυσης του θέτει το κυπριακό στη σωστή του βάση, που δεν είναι άλλο από την εισβολή και κατοχή, την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας και την σύσταση ενός σύγχρονου ενιαίου κράτους βασισμένο στα αρχικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Μάριος Βασιλείου
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
