Οι εκλογές έχουν τελειώσει με μια νίκη του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου, που κερδήθηκε επάξια από όλους τους ΕΛΑΜίτες και τις ΕΛΑΜίτισσες οι οποίοι επέδειξαν ακόμα μια φορά την πίστη και την αφοσίωση τους στον σκοπό, στις αρχές και στις άξιες του εθνικιστικού κινήματος.
Κερδίσαμε ακόμα μια μάχη πολιτική, αλλά και προσθέσαμε ακόμα ένα λιθαράκι με μπροστάρη τον πρόεδρο του κινήματος, στην αυξανόμενη δυναμική του Κινήματός μας. Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο συναγωνιστή που μόχθησαν μέρα και νύκτα για να διαδώσουν τις ιδέες και τις θέσεις που πρεσβεύει το Εθνικιστικό Κίνημα.
Μπορούν να ειπωθούν πολλά για τους ανθυποψηφίους και για τις πολιτικές παρατάξεις που τους στήριζαν. Εντούτοις, αξίζει να αναλύσουμε την σύγκριση του ΕΛΑΜ με τους υπόλοιπους. Ενάντια σε ένα παλαιοκομματικό κατεστημένο, ενάντια σε υπόγειες συναλλαγές και δοσοληψίες, αλλά και ενάντια στην ίδια την πολιτικό-ιδεολογική μπουρζουαζία του κομματικού συνονθυλεύματος, στάθηκαν ευθυτενείς και αγέρωχοι οι χιλιάδες ΕΛΑΜίτες και ΕΛΑΜίτισσες, δίνοντας ένα χαστούκι σε ένα σύστημα το οποίο για χρόνια τώρα κατατρώει τις συνειδήσεις και τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των συμπατριωτών μας.
Κάτω από αντίξοες συνθήκες, με μόνο γνώμονα το συμφέρον του λαού και την αγάπη προς την πατρίδα, δόθηκε μια μάχη με όλη την ανιδιοτέλεια και την αγωνιστικότητα που πρεσβεύει το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο.
Οι εκλογές τέλειωσαν. Από εδώ και πέρα οι προκλήσεις είναι πολλές ακόμα. Σε αυτό τον χρόνο θα έχουμε μπροστά μας ακόμα πιο πολλές δυσκολίες και ακόμα πιο πολλές προκλήσεις να αντιμετωπίσουμε. Γνωρίζοντας εξαρχής ότι όποιος και αν εκλεγόταν στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα εκπροσωπούσε και πάλι ένα ιδιοτελές, συμφεροντολογικό σύστημα, στο οποίο εμείς πάντα θα εναντιωνόμαστε και πάντα θα πολεμούμε. Ένα σύστημα που θέλει μια ανθελληνική λύση στο εθνικό μας πρόβλημα, ένα πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί την ίδια την υποχώρηση και την ηττοπάθεια. Ένα σύστημα το οποίο αποτελείται από διαφορετικές επιφανειακά πολιτικές παρατάξεις, αλλά ουσιαστικά είναι τόσο όμοιες μεταξύ τους. Αυτό το σύστημα λοιπόν οφείλουμε να το πολεμήσουμε. Εμείς οφείλουμε να κάνουμε και πάλι την διαφορά. Εμείς οι εθνικιστές και συνάμα και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας που πλέον φαίνεται να αφυπνίζονται και να συμμερίζονται όλο και πιο πολύ τις ιδέες και τις αρχές του κινήματός μας, ορθώνοντας ανάστημα και αμφισβητώντας όλο αυτό το συνονθύλευμα της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού και του καιροσκοπισμού.
Αυτή η διαπίστωση αποτελεί ένα ενθαρρυντικό πρόσημο. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι σιγά – σιγά θα απαλλαγούμε από παλαιοκομματικές πολιτικές αλλά κυρίως πολιτικές ενδοτισμού διαπλοκής και ιδιοτέλειας.
Για αυτό λοιπόν, μετά τις 28 Ιανουαρίου, το ΕΛΑΜ και όλοι όσοι το στήριξαν και πάλεψαν μαζί του, αναδεικνύεται ακόμα πιο δυνατό ακόμα πιο διεκδικητικό, αποτελώντας με αυτή του την επιμονή το ανάχωμα μπροστά στα τεράστια προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η πατρίδα μας.
Από ένα άρθρο παλαιό, αγωνιστικό ενός συναγωνιστή μεταφέρω εδώ ένα γραφόμενο από ένα ιδεολογικό εθνικιστικό του έντυπο για να καταδείξω τι πρέπει να διέπει όλους εμάς που αγωνιζόμαστε για αυτό το καταπονημένο τόπο. Έγραφε λοιπόν, «όλα όσα μας πλήγωσαν σε αυτή τη πατρίδα, είναι όλα όσα μας έκαναν να σηκώσουμε ακόμα πιο ψηλά τα λάβαρα του αγώνα. Όλα όσα μας αφαίρεσαν την αξιοπρέπεια μας σε αυτή την πολυβασανισμένη Ελληνική πατρίδα, είναι όλα όσα μας έκαναν ακόμα πιο πείσμονες, ακόμα πιο σκληρούς και απαιτητικούς από τον ίδιο μας τον εαυτό. Και τέλος όλα όσα μας στέρησαν την λευτεριά μας είναι όλα εκείνα που θα γκρεμίσουμε όταν έρθει εκείνη η Άγια ώρα των θούριων ανέμων της Εθνικής Αντίστασης».
Έτσι λοιπόν με αυτό τον τρόπο, όλοι όσοι ακόμα θέλουν να αγωνιστούν και να παλέψουν έναντι σε όλα όσα μας κρατούν δέσμιους συνθηκών άτολμων και υπόδουλων, ένας μόνο δρόμος υπάρχει. Συνεχής αγώνας και επιμονή σε αρχές, αξίες και ιερές παρακαταθήκες.
Εκεί που όλοι καταπέφτουν στην μελαγχολία του «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει», εκεί έρχεται το φως της ιδέας του ελληνισμού, το άχραντο φως της πίστης ενάντια στο σκότος του οχαδερφισμού και της ευκολίας του ψέματος. Εκεί που όλα καταδεικνύουν ότι καταρρέουμε ως λαός και ως έθνος, θα έρχεται η ελπίδα και η πίστη στη νίκη να αντικρούει αυτό το μίζερο συνονθύλευμα της δειλίας και της λήθης.
Όταν λοιπόν οι εθνικιστές κερδίζουν μια μάχη, προχωρούν για την επόμενη. Προχωρούν για να κερδίσουν και τον πόλεμο. Να κερδίσουν όλα όσα πλήγωσαν την αξιοπρέπεια και την τιμή των αξιών και των ιδεών που πρεσβεύουν.
Το ΕΛΑΜ κέρδισε ακόμα μια μάχη με το σπαθί του και θα κερδίσει και άλλες που έρχονται. Γιατί η πίστη νικά, γιατί ο αγώνας είναι οφειλόμενος ως χρέος ιστορικής μνήμης και αξιοπρέπειας, γιατί το να αγωνίζεται κάποιος για της πατρίδας την τιμή και την ελευθερία, είναι οιωνός άριστος που υψώνει το αγωνιστικό μπόι του καθενός μας ακόμα πιο ψηλά, ακόμα πιο κοντά στις ηρωικές μορφές που έφυγαν αλλά είναι πάντα κάπου γύρω μας και μας δείχνουν τον δρόμο της αρετής και του δικού μας χρέους απέναντι στις αμέτρητες θυσίες των προγόνων μας.
Μέχρι την νίκη λοιπόν! Μέχρι να φτάσουμε εκεί, πίστη, αγώνας και καθάριες ψυχές, μαχόμενες για όλα αυτά που ο Γρηγόρης, ο Ευαγόρας, ο Μάρκος και χιλιάδες άλλοι πριν και μετά από αυτούς, έδωσαν τις καθάριες ψυχές τους προσφορά στην αιώνια Ελλάδα, στην αιώνια τιμή και αξιοπρέπεια της!.
Πέτρος Κουντουρέσιης
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
