«Ακόμη κι αν περάσουν από πάνω μας τα τάνκς εμείς θα μείνουμε για να χτυπήσουμε το πεζικό που τα ακολουθεί. Δεν θα υποχωρήσουμε, είμαστε Έλληνες και πολεμάμε για την Ελλάδα». Μ’ αυτά τα λόγια εμψύχωνε, μέχρι την τελευταία του πνοή τους στρατιώτες του ο Λοχαγός (ΜΗΧ.) Σωτήρης Σταυριανάκος από το Σκουτάρι της Κάτω Μάνης.
Γεννήθηκε στις 11/1/1941 και το τούρκικο βόλι τον βρήκε το πρωινό της 16/8/1974. Νυμφευμένος, με δυο παιδιά, ο Σωτήρης Σταυριανάκος λίγο πριν την τουρκική εισβολή είχε μετατεθεί – αρνήθηκε όμως να φύγει από την Κύπρο λέγοντας στη σύζυγό του πως δεν μπορούσε ν’ αφήσει “τα μεγάλα του παιδιά”, εννοώντας τους Στρατιώτες του! Δίκαια λοιπόν εκείνοι, όσοι επέζησαν, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν – πολλοί τραυματίες μάλιστα από τις συγκρούσεις εκείνες – μιλούν με συγκίνηση και περηφάνια για το Λοχαγό τους… Αντί άλλου δημοσιεύουμε ποίημα του Κύπριου Κώστα Σωκράτους, ποίημα που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 15/4/1976 με τίτλο «Η Μάχη της ΕΛ.ΔΥ.Κ.» (αφιερωμένο στον φίλο Ήρωα λοχαγόν Σωτήριο Σταυριανάκο). «Μπόρα βαρεία και όλεθρος και σίφουνας και σκόνηκαι αντηχάει και βροντά το τούρκικο κανόνικαι εσύ αητός ακοίμητος εις τα στενά κει κάτουακούεις τα πατήματα του φοβερού θανάτου,κι όμως πατάεις δεν δειλιάς, κι έχεις στον κόρφο Ελλάδακι έχεις της Μάνης τη φωνή ορθόστητη λαμπάδα. «Δεν θα περάσουν!» αντηχεί φωνή αντρειωμένηκαι βάζεις βουνό τα στήθια σου και σ’ ανεμίζει η χλαίνη.Κοχλάζει αφρός το αίμα σου και η ψυχή σου φλόγαβγαίνει ψηλά στον ουρανό της Λευτεριάς μας ρόγανα πιουν εδώ θείο κρασί όσοι διψάν Πατρίδαόσοι διψάν στην σκοτεινιά τη λαμπερή λιαχτίδα. Πόσο το σίδερο βαστά εις το γυμνό το χέριπόσο η σάρκα σου κρατά κι αντέχει το μαχαίρικι εσύ ο λιονταρόψυχος δεν τον δειλιάς τον δράκοδεν τον δειλιάς του χάροντα τον ανοιγμένο λάκκο,κι ας καίουν γύρω οι φωτιές και τα αστραποβρόντια,θάλασσα οι Τούρκοι χύνονται κι αστράφτουν γύρω οι λόφοιβαριαστενάζουν τα βουνά του χάροντα συντρόφοικαι συ Ακρίτας στέκεσαι και λες «δεν θα περάσουν»και η Κύπρος η αιματόβρεκτος στέκει κι αυτή κοντά σου. Δεν θα περάσουν, χάνονται, μάρχονται κι άλλοιέρχονται πλήθος άμετρο βροντή κι ανεμοζάλη.Δεν θα περάσουν, να, βαστά το χέρι του τη δάδακαι την καρφώνεις στα βουνά να μας φωτά Ελλάδα.Σωτήρη, ακρίτα λευτεριάς, θάρθει εκείνη ώρατο φως σου το ανέσπερο να μας φωτά τη χώρα. Θάρθει η ώρα η τρανή όλοι εκεί στο μνήμανα βγήτε στρατός ανίκητος μ’ ανδρειωμένο βήμανα πάρετε πάλι τα βουνά βήμα το βήμα ως πέραφωνή τρανή της Λευτεριάς να σμίξη στον αγέρα. Εμπρός, εμπρός στα χέρια σας πάρτε ξανά τη νιότηνα δη το φως τ’ ανέσπερο η ψεύτρα Ανθρωπότη.Εμπρός, εμπρός τα στήθια σας σηκώστε ως τα άστρανα γίνουν φωτιά και σίδερο και ατσαλένια κάστρα.Εμπρός, εμπρός το δρόμο σας ας πάρει η πατρίδατώρα που εσάς τ’ αδέλφια μου νεκρούς εδώ σας είδα!» «Σωτήρη καλώς όρισες ξανά στο χωριό σου» είπε στην ομιλία του o στρατηγός Ζαφείρης Δεμέστιχας, κατά τη διάρκεια λαμπρής εκδήλωσης που έγινε στο Σκουτάρι της Κάτω Μάνης τον Αύγουστο του 2002. Με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Η Βορδώνα» μαζεύτηκαν τα απαιτούμενα χρήματα και κατασκευάστηκε προτομή (από το Μανιάτη γλύπτη Πέτρο Γεωργαρίου) του ήρωα της Κύπρου Σωτήρη Σταυριανάκου. Παρόντες στην εκδήλωση πλήθος κόσμου, η σύζυγός του και οι δυο θυγατέρες του, καθώς και ο συναγωνιστής του Αντώνιος Δούλας. Υπόψη ότι το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Κύπρο φέρει το όνομα του Μανιάτη ήρωα Λοχαγού Σωτήρη Σταυριανάκου. www.mani.org.gr 
ΑΘΑΝΑΤΟΣ! ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΛ.ΔΥ.Κ.
