Το σύνθημα που κυριαρχούσε στους αιθέρες στο Παραλίμνι και πήγαζε βαθιά από τα σπλάχνα και τις καρδιές των παρευρισκομένων, ήταν ξεκάθαρο:

«Σεβασμός στους νεκρούς και όχι στους πολιτικούς».

Οργή και αγανάκτηση, που το μήνυμα μετέτρεψαν οι διάφοροι εντεταλμένοι δημοσιογράφοι σε προπηλακισμούς, πάνω στην προσπάθειά τους να σώσουν την Κυβέρνηση από το στραπάτσο που έπαθε, επιχειρώντας να φορτώσει τα γεγονότα σε συγκεκριμένα άτομα.

Όμως, όσοι παρευρέθηκαν στο μνημόσυνο ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς έγινε, καθώς επίσης ήταν ηλίου φαεινότερο ότι μετά τον επιμνημόσυνο λόγο θα συνέβαιναν όσα επακολούθησαν.

Όλοι έχουν το δικαίωμα να τιμούν νεκρούς, πόσο μάλλον τους ήρωες του Έθνους. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Κανένας όμως σεβασμός δεν γίνεται να υπάρξει μετά από επιμνημόσυνους λόγους τέτοιου είδους, που όχι μόνο δεν σέβονται τους ηρωομάρτυρες που μνημονεύουμε, αλλά ασελγούν στην μνήμη τους.

Είναι πραγματικά ιεροσυλία, όταν όλοι αυτοί που κυρίως από ηγετικά πόστα, έχουν μετατρέψει το Κυπριακό σε ένα τουριστικό πρόβλημα και μπαινοβγαίνουν μέρα και νύχτα στα κατεχόμενα, για να δουν θέατρο, να πιουν τον καφέ και την ζιβανία τους, αλλά και φάνε το γλυκάκι τους μαζί με τον «συμπολίτη» τους Ακιντζί, να καταθέτουν στεφάνι στους ήρωες που άφησαν την τελευταία τους πνοή γιατί ήθελαν να περάσουν το οδόφραγμα της ντροπής και να πάνε στα σπίτια τους.

Κύριοι βολεμένοι πολιτικάντηδες, ο Ισαάκ και ο Σολωμός δεν συνθηκολόγησαν, δεν συμβιβάστηκαν, αλλά αντίθετοι από την δική σας πολιτική του δήθεν εφικτού, αψήφησαν τον κίνδυνο, είδαν τον βάρβαρο εισβολέα στα μάτια και του βροντοφώναξαν, ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Δύο λεβέντες ξεφτίλισαν έναν ολόκληρο στρατό κατοχής, αφού χρειάστηκαν μερικές δεκάδες πάνοπλων ατόμων και άλλες τόσες σφαίρες για να μπορέσουν να καθυποτάξουν τις ανυπόταχτες ψυχές τους. Και όμως με την θυσία τους, παραδειγμάτισαν πολλούς άλλους Έλληνες, πότισαν το δέντρο της λευτεριάς και της ανδρειοσύνης, το σπάνιο αυτό δέντρο που το συναντάς όπου υπάρχουν μεγάλα και λαμπρά Έθνη.

Στην αντίπερα όχθη, μερικοί καλογυαλισμένοι σαλτιμπάγκοι πολιτικάντηδες, με τους καθημερινούς χαμερπείς τους χειρισμούς εξευτελίζουν ολημερίς έναν ολόκληρο λαό και ένα Έθνος. Προχωρούν σαν ερπετά, γλύφουν παντού, ψάχνοντας από κάπου να πιαστούν, λειτουργώντας σαν σύγχρονοι ραγιάδες, μετατρέπονται σε κωλοσφουγγάριους των ξένων. Με τις πράξεις τους, όχι μόνο δεν παραδειγματίζουν κανέναν, αλλά αντιθέτως ανοίγουν τις ορέξεις του αδηφάγου τέρατος, της Τουρκίας, που βλέπει την συνεχή υποχώρηση και ζητά όλο και περισσότερα. Στην προσπάθεια να ικανοποιήσουν τις ορέξεις της, υποχρεώνουν ένα ολόκληρο Έθνος να γονατίσει, να προσκυνήσει, να εξευτελιστεί…

Ο λαός έχει κρίση και αντιλαμβάνεται τα όσα τεκταίνονται στην πατρίδα του, όσο και αν θέλετε να μην υπάρχει καμία αντίδραση γιατί αυτό σας βολεύει. Στο ετήσιο μνημόσυνο των δύο ηρωομαρτύρων πήρατε το πρώτο δείγμα της αντίδρασης από μερικές εκατοντάδες, που σας έχουν βαρεθεί, έχουν μπουχτίσει από την ωχαδελφοσύνη που σας διακατέχει. Σύντομα θα πάρετε απάντηση από μερικές χιλιάδες ανυπότακτων Ελλήνων, που σαν τσουνάμι θα σας παρασύρει στα αζήτητα της ιστορίας ως τους πλέον αποτυχημένους.

Είναι καιρός να αφουγκραστείτε τη φωνή του λαού, γιατί ως γνωστόν «Φωνή λαού, οργή Θεού» και να αλλάξετε επιτέλους πορεία πλεύσης στο Κυπριακό διεκδικώντας με τόλμη τα όσα δικαιωματικά μας ανήκουν. Να σταθείτε για λίγα λεπτά περήφανα όπως έκανε ο Αναστάσης και ο Σολάκης, που δήθεν τιμάτε και παραδειγματίζεστε.

Μόνο τότε όλο το Έθνος, ενωμένο σφιχτά σαν γροθιά, θα μπορέσει να πορευτεί στο μέλλον. Έως τότε κλείστε τις ομπρέλες κύριοι, γιατί δεν βρέχει, αλλά ο λαός σας φτύνει για την ανικανότητά σας και την δειλία σας. Μην ζητάτε σεβασμό γιατί αυτός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται. Αυτόν τον έχουν κερδίσει οι ήρωες του Έθνους και ΟΧΙ ΕΣΕΙΣ.

Γεάδης Γεάδη

Εκπρόσωπος Τύπου

Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)