Γεννήθηκε στην Ήλιδα το 365π.Χ. και πέθανε γύρω στα 275π.Χ.Ήταν φιλόσοφος και μάλιστα ιδρυτής της διδασκαλίας του σκεπτικισμού. Ακόμα ήταν ιερέας και περίφημος για την ψυχική του γαλήνη. Πατέρας του ήταν ο Πιστοκράτης και σύμφωνα με πολλούς μελετητές ο Πύρρων εργάσθηκε ως ζωγράφος προκειμένου να ενισχυθεί το εισόδημά του μιας και προερχόταν από πολύ φτωχή οικογένεια. Λέγεται ότι ένα από τα έργα του κοσμούσε το γυμνάσιο της Ήλιδας σε ανάμνηση του έργου του. Έλαβε φιλοσοφική μόρφωση κοντά στο Βρύσωνα και στον Ανάξαρχο από τα Άβδηρα, μαζί με τον οποίο ακολούθησε τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στις Ινδίες.
Η φιλοσοφία του ονομάστηκε «πυρρωνισμός» και δόγμα της ήταν η άρνηση της γνώσης και η αμφιβολία για όλα, καθώς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψεύδος. Ο ίδιος συμπαθούσε την απλότητα των Κυνικών και επηρεασμένος από τον Δημόκριτο κήρυξε μία αδιατάρακτη ηρεμία του θυμικού μέσω της διαρκούς αμφιβολίας και της παραίτησης από κάθε γνώμη ή ροπή λόγω του παντελώς αδυνάτου της σιγουριάς. Κατά τον Πύρρωνα τίποτα δεν μπορεί να είναι από μόνο του ηθικά καλό ή κακό, ωραίο ή αισχρό, δίκαιο ή άδικο.
Η πρώτη σχολή σκεπτικισμού ιδρύθηκε στην Ηλεία από τον ίδιο το 320 π.Χ. όπου δίδασκε ότι δεν υπάρχουν απόλυτες αξίες και αλήθειες όπως επίσης και την ικανότητα του να μένεις απαθής. Σύμφωνα με ιστορικούς μια μέρα ο Πύρρων εκεί που περπατούσε με τον δάσκαλό του Ανάξαρχο, ο τελευταίος έπεσε μέσα σε έναν βαθύ λάκκο, ενώ ο πρώτος συνέχισε να βαδίζει και να συζητά μόνος του. Έπειτα από λίγο ο Ανάξαρχος τον φτάνει καταλασπωμένος και τον συνεχάρη για την απραξία που επέδειξε! Η διδασκαλία του δεν καταγράφηκε από τον ίδιο σε κανένα έργο αλλά έγινε γνωστή από τα συγγράμματα των μαθητών του.
Όταν χρήσθηκε αρχιερέας ψηφίστηκε χάρη σε αυτόν ειδικός νόμος που απάλλασσε τους φιλοσόφους από κάθε φορολογία. Ο Παυσανίας είδε τον ανδριάντα του στην Ήλιδα στην προς την αγορά πλευρά της Διπλής-Κερκυραϊκής στοάς και αναφέρει ότι ο τάφος του βρισκόταν στην Πέτρα, προάστιο της πόλης. Ένα από τα ρητά του που μας σώζονται μέχρι σήμερα είναι το ακόλουθο: «τίς δ’ οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν νομίζεται βροτοῖς;» (Ποιός γνωρίζει άν η ζωή είναι θάνατος και ο Θάνατος ζωή;)
