Ορατό βλέπει το ενδεχόμενο να διαλυθεί η ευρωζώνη, ο τέως σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, Φιλίπ Λεγκρέν, εκτιμώντας ότι οι Ευρωπαίοι διέγνωσαν λάθος την κρίση και τελικά συνέστησαν το λάθος φάρμακο.
Ο τέως σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2011 έως το 2014, στο νέο του βιβλίο θεωρεί ότι οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ευθύνονται για την ανεργία-ρεκόρ και τα χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης της ΕΕ και τους κατηγορεί πως αντί να αναγνωρίσουν ότι για την κρίση ευθύνεται ο τραπεζικός τομέας, οι ηγέτες επικεντρώθηκαν στα υπερβολικά χρέη της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα ως δημοσιονομικό και ως όχι οικονομικό.
Ο Λεγκρέν παραδέχεται ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε κυρίως μια κρίση χρέους και όχι μια τραπεζική κρίση. «Αντί να επαναδιαπραγματευτούν ή να αναδιαρθρώσουν μεγάλο μέρος του χρέους, η Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προχώρησαν σε προγράμματα διάσωσης, που άφησαν την οικονομία της χώρας κατεστραμμένη και εξίσου χρεωμένη» σημειώνει. «Τα χρέη της Ελλάδας θα έπρεπε να έχουν αναδιαρθρωθεί τον Μάιο του 2010. Αντ’ αυτού υπήρξε μια κλίση προς μια αυτοκαταστροφική λιτότητα», υπογραμμίζει ο Λεγκρέν. Ο Λεγκρέν αντιτείνει ότι η Ευρώπη θα είχε ανακάμψει πιο γρήγορα, αν είχε γίνει η σωστή διάγνωση από την αρχή. ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ
«Σε όλη την Ευρώπη 15 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω των 30 ετών δεν εργάζονται και δεν σπουδάζουν. Δημιουργείται μια χαμένη γενιά», προσθέτει. Ο ίδιος δεν είναι αισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον της ΕΕ, αν δεν λάβει ριζοσπαστικά μέτρα για να αυξήσει την παραγωγικότητα και για να γίνει πιο δημοκρατικά υπόλογη, ενώ εκφράζει ιδιαίτερη ανησυχία για την επιβίωση της νομισματικής ένωσης. «Η ΕΕ θα επιβιώσει, αλλά πιστεύω ότι η ευρωζώνη ενδέχεται τελικά να διαλυθεί» εκτιμά ο Λεγκρέν, ο οποίος αντιτείνει ότι η Ευρώπη θα είχε ανακάμψει πιο γρήγορα, αν είχε γίνει η σωστή διάγνωση από την αρχή.
Την ίδια λανθασμένη πολιτική λιτότητας και υπερφορολόγησης εφαρμόζει και το Μνημονιακό καθεστώς της Λευκωσίας και οδηγεί τους Έλληνες της Κύπρου στην ίδια κατάληξη.
Μόνη διέξοδος, η άνοδος των Εθνικιστικών κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο και η εκπαραθύρωση της νεο-φολελεύθερης πολιτικής των Βρυξελλών.
