Όταν μιλάμε για Εθνική Άμυνα εμείς οι Έλληνες, θα πρέπει να εννοούμε την εθνική μας επιβίωση, ως άμυνα του έθνους έναντι των απειλών και κινδύνων που αντιμετωπίζουμε.
Η Εθνική Άμυνα είναι συνυφασμένη με την Εθνική ισχύ ενός Κράτους και διαμορφώνεται από διάφορους παράγοντες, όπως η γεωγραφία, οι φυσικοί πόροι, η βιομηχανική ανάπτυξη (με εγχώρια αμυντική παραγωγή), το μέγεθος και η σύνθεση του πληθυσμού και φυσικά οι ένοπλες δυνάμεις (ποιότητα, μέγεθος και στρατιωτική ηγεσία). Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την Εθνική Ισχύ και είναι:
- Η Εθνική συνείδηση, η οποία διαμορφώνεται και σφυρηλατείται στο πέρασμα της ιστορίας.
- Το εθνικό φρόνημα, που είναι ο βαθμός αποφασιστικότητας με το οποίο ένα έθνος υποστηρίζει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του στην ειρήνη και στον πόλεμο.
- Η ποιότητα της κοινωνίας και της κυβέρνησης.
- Η διπλωματία, η οποία αποτελεί το πρόσωπο που δείχνει ένα κράτος προς τα έξω και η οποία πρέπει να υποστηρίζεται από στρατιωτική ισχύ.
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Ιντζές γράφει στο Military News: « Οι Έλληνες ως Έθνος έδωσαν πολλούς αγώνες για την επιβίωση τους και αποτελούν ένα μοναδικό λαό με τόσο ένδοξη ιστορία και διαδρομή. Το 1821 μετά από 4 αιώνες σκληρής δουλείας αποφάσισαν να αγωνιστούν υπέρ πίστεως και πατρίδας και τελικά κατάφεραν κάτι που φαινόταν αδιανόητο. Εκείνο που έδωσε στους αγωνιστές ελπίδα και δύναμη ήταν μια ακμαία εθνική συνείδηση. Αυτή η συνείδηση υπήρχε πολύ πριν το 1821 και στον κατάλληλο χρόνο αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για την επίτευξη της παλιγγενεσίας. Αυτή η εθνική οντότητα διαμορφώθηκε από δύο μεγάλα κληροδοτήματα, τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και την Χριστιανική πίστη».
“Η πραγματική ισχύς της Ελλάδος είναι η ελληνορθόδοξη της παράδοση. Αυτή η ελληνορθόδοξη παράδοση είναι τα ιερά και τα όσια της φυλής. Η ελληνορθόδοξη παράδοση δημιούργησε την Κωνσταντινούπολη και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Και όταν σε αυτήν υπήρχαν κρίσεις και εξωτερικές απειλές”, όπως έγραψε ο Αμερικανός συγγραφέας Edward N. Luttwak, “η χριστιανική πίστη, ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδος αλλά και η υπερηφάνεια συνδυαζόταν για να απορρίψουν σκέψεις περί παράδοσης και να εμπνεύσουν απαρασάλευτη συνοχή”. Η ελληνορθόδοξη παράδοση υπάρχει και στην Κύπρο και αυτή κράτησε την Κύπρο ζωντανή τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς.
Σήμερα ως κράτη η Ελλάδα και η Κύπρος τα οποία έχουν κοινό και αδίστακτο εχθρό, πρέπει να χαράζουν με σοβαρότητα και συνέπεια την πορεία τους στην ιστορία και στον κόσμο. Στην γεωπολιτική αυτό ονομάζεται «εθνική στρατηγική». Όμως κάποιες κυβερνήσεις διαμορφώνουν ή διαμόρφωσαν νομίζω την Εθνική μας Στρατηγική πρόχειρα, περιστασιακά, ενώ αγνοούν τα ιστορικά διδάγματα και την αξία της ελληνορθόδοξης παράδοσης στην Εθνική μας Άμυνα ως εξής:
- Παρουσίαση μίας αναξιοπρεπούς και δουλικής συμπεριφοράς έναντι ξένων συμφερόντων, ενεργώντας με ιδιοτέλεια, προσπάθειας εντυπωσιασμού ή και άγνοιας και δέχονται την εφαρμογή αμφιλεγόμενων αξιών και προτύπων, που επιφέρουν την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας.
- Προωθούν ένα παρασιτικό καταναλωτισμό προς χάριν δήθεν της ευημερίας, με την μορφή ενός κοινωνικού συμβολαίου με το οποίο ικανοποιούνται οι ανάγκες του λαού, με αντίτιμο την πολιτική του εύνοια ή ανοχή στη διαχείριση της εξουσίας. Έτσι φτάσαμε να εκποιείται η Κύπρος σε ξένα κεφάλαια για να μπορεί ο λαός να καταναλώνει περισσότερα και να εργάζεται λιγότερο. Για το λόγο αυτό το εξωτερικό μας χρέος έφτασε τόσο ψηλά.
- Βάλλουν κατά της Ορθοδοξίας και επιχειρούν μια συστηματική αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος και τρόπου ζωής των Ελλήνων Κυπρίων, με την εισαγωγή ξενόφερτων και επιβλαβών συνηθειών και εθίμων. Ιερά σύμβολα και Άγιοι προσβάλλονται ή διακωμωδούνται ενώ προωθούνται και προβάλλονται θρησκευτικές ομάδες αποδεδειγμένα διεφθαρμένες και επικίνδυνες.
- Αντί να δημιουργούν συνθήκες αξιοπρεπούς εργασίας για τους Κύπριους, αυτοδιαφημίζονται ότι έλυσαν το δημογραφικό και εργατικό πρόβλημα στην Κύπρο με παράνομους μετανάστες. Τα τελευταία χρόνια είχαμε την “φυγή” εκατοντάδων νέων μορφωμένων Κυπρίων, που σε συνδυασμό με την εχθρική στάση απέναντι στην οικογένεια και τη μείωση των γεννήσεων δημιουργούν μία εκ των πραγμάτων… γενοκτονία.
- Ενεργούν αντίθετα από τις επιταγές του Συντάγματος σε ότι αφορά την αποστολή του κράτους για την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων Κυπρίων μέσω της παιδείας, προωθώντας απαράδεκτα ανθελληνικά νομοσχέδια και πολιτικές. Τα σχολικά βιβλία δεν έχουν πλέον εκπαιδευτικό χαρακτήρα αλλά μάλλον έχουν γίνει περιοδικά ποικίλης ύλης. Το μάθημα των θρησκευτικών και των αρχαίων ελληνικών είτε δεν διδάσκονται καθόλου, είτε διδάσκονται με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να προκαλούν την αποστροφή και την αδιαφορία των μαθητών. Οι παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού, όπως πίστη, εντιμότητα, φιλότιμο, φιλοπατρία, σκόπιμα περιθωριοποιούνται και στην θέση τους προβάλλονται ξενόφερτα πρότυπα ζωής, τα οποία καλλιεργούν στους νέους κατάθλιψη, την αφιλοπατρία, την ανταγωνιστικότητα. Η ιστορία παρουσιάζεται με ιδεολογικές σκοπιμότητες και η γλώσσα δεν έχει αφεθεί απείραχτη (δημοτική, μονοτονική, φωνητική γραφή και λατινικό αλφάβητο, καθαρεύουσα κλπ.)
Όλα αυτά από ορισμένους και όχι όλους, επαναλαμβάνω, για να μην μηδενίζω και να μην παρεξηγηθώ.
«Αν θέλεις να χάσει ένας λαός την εθνική του συνείδηση, κάνε τον να χάσει τη γλώσσα του» έλεγε ακόμα και αυτός ο Λένιν…
Συνεχίζοντας ο κ. Ιωάννης Ιντζές αναφέρει: «Ένας πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ φέρεται να είπε ότι ο ελληνικός λαός είναι δύσκολος στο να τον κυβερνήσεις και για αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε την γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μην μας ενοχλεί στα Βαλκάνια, να μην μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή».
Για τους λόγους αυτούς ακριβώς πρέπει και εμείς σαν Έλληνες Κύπριοι να αναδείξουμε τις πολιτισμικές μας ρίζες και την ιστορία, να καλλιεργήσουμε την γλώσσα μας, να διατηρήσουμε ζωντανή την πίστη μας. Εάν καταφέρουμε να επαναφέρουμε την Ελληνορθόδοξη παράδοση στη ζωή μας, τότε θα έχουμε ακμαίο εθνικό φρόνημα και αδιάρρηκτη εθνική ενότητα, η οποία από μόνη της θα μας οδηγήσει στην επίτευξη των εθνικών στόχων και την εξασφάλιση της εθνικής μας άμυνας.
Την ίδια ώρα μετά τις εκλογές οι Τούρκοι προκαλούν και ομιλούν μεταξύ άλλων και για “τουρκική μειονότητα” στη Δυτική Θράκη.
Έτσι ο halit Habip Oglu πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης στην Ευρώπη (ABTTF) δηλώνει: «Την 9η Μαΐου Ημέρα της Ευρώπης, εμείς ως τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης που ζούμε στην Ελλάδα, παλιό μέλος της ΕΕ, απαιτούμε τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας και καλούμε τη χώρα μας, που ισχυρίζεται ότι είναι το λίκνο της δημοκρατίας σε κάθε ευκαιρία, να τηρούμε τις αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, όχι στα λόγια αλλά στην ουσία».
Είναι χρόνια που προσπαθούν οι Τούρκοι για την επάνοδο τους στην περιοχή των Βαλκανίων με χίλιους τρόπους, με απώτερο σκοπό την άλωση της περιοχής εκ των έσω. Για την ακρίβεια τις τελευταίες δεκαετίες λαμβάνει χώρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μια συνεχής σύγκρουση χαμηλής έντασης (low intensity warfare) στην οποία κυριαρχούν η στρατιωτική και πολιτική πίεση, η κατασκοπεία και ο ψυχολογικός πόλεμος. Η τουρκική απειλή περιλαμβάνει τον κυβερνοπόλεμο, και ένα πλήθος δραστηριοτήτων από τον ευρύτερο χώρο του μη κανονικού πολέμου (irregular warfare) όπως η λαθρομετανάστευση, οι παραστρατιωτικές επιχειρήσεις και το οργανωμένο έγκλημα.
Επιμέλεια: Αινείας
Πηγές: «militaire news», «ένοπλος», «Military News», Μελέτη Αντιστράτηγου Ιωάννη Ιντζέ, έντυπος τύπος Κύπρου
