Απευθύνουμε προς όλους πρόσκληση για συμμετοχή στην ειρηνική πορεία εθνικής υπερηφάνειας. Τόπος συγκέντρωσης και εκκίνησης θα είναι τα Φυλακισμένα Μνήματα στις Κεντρικές Φυλακές Κύπρου. Το αιματοβαμμένο δηλαδή θυσιαστήριο, απ’ όπου πριν πενήντα πέντε χρόνια αναδύθηκε η ελευθερία της πατρίδας.Θα γονατίσουμε στην αρχή και θ’ ασπασθούμε όλοι τον Σταυρό του τάφου του ανδρειωμένου υπαρχηγού του αγώνα και τέκνου της σκλαβωμένης Μεσαορίας: του Γρηγόρη Αυξεντίου. Θα φέρουμε στη μνήμη και στην καρδιά τα τελευταία λόγια που απηύθυνε στους συναγωνιστές του και στον λαό της πατρίδας του προτού παραδώσει το σώμα του για να γίνει λαμπάδα καιόμενη, «υπό τη σκέπη» της Μαχαιριώτισας Παναγίας: «Εγώ πρέπει να πεθάνω! Εγώ πρέπει να πεθάνω! Εγώ πρέπει να πεθάνω!». Και ακόμα, θα ενθυμηθούμε την υπερήφανη απάντηση της Λυσιώτισσας μάνας του, με το τσεμπέρι στο κεφάλι, στο άκουσμα της αγγελίας για τον μαρτυρικό θάνατο του γιου της: «Κάλλιο μια χούφτα στάχτη παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου….».Θ’ ασπασθούμε το χώμα που κάλυψε το διάτρητο, παραμορφωμένο σώμα του πεσόντος στο Δίκωμο του Πενταδακτύλου, λαμπρού επιστήμονα και μεγάλου κοινωνικού οραματιστή, Κυριάκου Μάτση, του γιου του Χριστοφή από το Παλαιοχώρι και της Κυριακούς από τον Ασκά. Και θα ξανακούσουμε να ηχεί στην καρδία μας η υπερήφανη απάντηση που η μαχόμενη Κύπρος, διά του στόματός του, έδωσε και δίνει στους ανά τους αιώνες κατακτητές της: «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής».Θα πλησιάσουμε στον τάφο του ταπεινού σιδηρουργού και συνάμα φλογερού κατηχητή της ΟΧΕΝ Στυλιανού Λένα, του γιου του Χριστοφή και της Αθηνάς, από τα Χάνδρια της Πιτσιλιάς, που γέννησαν δεκατρία παιδιά. Και θ’ αφουγκραστούμε τα βογγητά από τα φρικτά βασανιστήρια και το επιθανάτιο «ΑΜΗΝ», με το οποίο παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, μένοντας πιστός στον όρκο του να μην προδώσει ούτε στο ελάχιστο τον μυστικό του αγώνα.Θα προχωρήσουμε τέλος προς τον τάφο του αγωνιστή βιοπαλαιστή και αγνού συνδικαλιστή Μάρκου Δράκου. Με τα μάτια της ψυχής θα τον δούμε να προσεύχεται, ακίνητος και αμετεώριστος, λίγα λεπτά προτού «πάρει την ανηφοριά» για την τελευταία μάχη. Και θ’ ακούσουμε τη στεντόρεια φωνή του πατέρα, του Κυριάκου Δράκου, από τον Καλοπαναγιώτη, ν’ απευθύνει λόγο προς τον νεκρό γιο του: «Μάρκο μου, είμαι υπερήφανος για σένα… Οι σφαίρες σε χτύπησαν στα στήθη και όχι στα νώτα. Έπεσες μαχόμενος και όχι φυγομαχώντας».Και μετά, θα εισέλθουμε στα «ενδότερα του καταπετάσματος»… Εκεί όπου τελεσιουργήθηκε η μεγάλη θυσία. Εκεί όπου οι εννέα γενναίοι «ξεντρόπιασαν» την Κύπρο και νίκησαν τον κατακτητή. Νοερά θα τους παρακολουθήσουμε να βαδίζουν υπερήφανοι και ατρόμητοι προς την αγχόνη και τον θάνατο, ψάλλοντας τον ύμνο της Ζωής: «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τον Άδη ενέκρωσας τη αστραπή της Θεότητος».Και στη συνέχεια θα πορευθούμε ειρηνικά προσευχητικά και σιωπηλά προς το τέρμα της πορείας, στο οίκημα της Βουλής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στον χώρο όπου οι εκπρόσωποι του λαού καλούνται να διακονήσουν την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη, υπέρ των οποίων θυσιάστηκαν οι ήρωές του.Οι σημαίες της παρέλασης δεν θα είναι πολύχρωμες. Θα φέρουν μόνο δύο χρώματα: Το γαλανό που συμβολίζει την επίγεια και ουράνια πατρίδα και το λευκό που συμβολίζει τον αγνό και καθαρό πόθο της ελευθερίας. Το λευκό θα είναι σε σχήμα Σταυρού, του συμβόλου της θυσίας της… της μοναδικής οδού που άγει προς την αληθινή ελευθερία.Και όταν οι παρελαύνοντες φτάσουν στο τέρμα, θα λάβουν στάση προσοχής. Και θα ψάλλουν τον Ύμνο στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την «πικραμένη Παναγιά» της Κυπριακής γης… Και θ’ απαγγείλουν με σθεναρή φωνή το ποίημα της Ρωμιοσύνης που είναι αθάνατη, γιατί τη σκέπει και δυναμώνει ο εν Ουρανοίς Τριαδικός Θεός της. Και τέλος, θα τραγουδήσουν τον Ύμνο της Ελευθερίας. Για να ενθυμηθούμε τους αθάνατους νεκρούς μας, τους Άγιους και ήρωές μας, από τα ιερά κόκκαλα των οποίων είναι βγαλμένη η ελευθερία της πατρίδας. Και συνάμα, για να θυμίσουμε στους βουλευτές – εκπροσώπους του λαού και διαχειριστές της πολιτικής του ελευθερίας πως, όταν λαμβάνουν αποφάσεις που αφορούν ύψιστα και σπουδαία ζητήματα του κοινού βίου, όπως τα σχετικά με την αξία του ανθρώπινου Προσώπου, την Οικογένεια, την Παιδεία, την Ελευθερία του λόγου και την κοινωνική Δικαιοσύνη, οφείλουν να σέβονται την ιερή και αιματοβαμμένη παρακαταθήκη, την οποία παρέλαβαν από τον λαό και τους ήρωές του.Η πιο πάνω ειρηνική πορεία δεν έχει ημερομηνία και ώρα εκκίνησης και λήξης. Γιατί πρέπει να γίνεται καθημερινά. Ως μια νοερή και έμπονη διείσδυση στα ενδότερα της ιστορικής μνήμης και συλλογικής συνείδησης. Προς διαρκή υπόμνηση του χρέους για αγώνα προς διαφύλαξη της ιεράς παρακαταθήκης και για γενναία αντίσταση έναντι οιασδήποτε επιβουλής της.
ΤΕΛΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣΙερέας Κεντρικών Φυλακών
