Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Guardian ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει πως η χρεοκοπία θα ήταν δεδομένη, αν δεν γινόταν αποδεκτή η συμφωνία διάσωσης στην οποία κατέληξαν οι δραματικές διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών πριν από ένα χρόνο, ενώ δικαιολογώντας πλέον το τότε “πιστόλι στον κρόταφο” λέει πως δεν νομίζει ότι πρέπει να κατηγορούμε περισσότερο τη σκληρότητα των μέτρων που υιοθετήθηκαν από τους εταίρους από τη δική μας αμέλεια, τη μη-λήψη των σωστών μέτρων τη σωστή στιγμή. Άραγε για ποιανών την αμέλεια μιλάει ο Πρόεδρος; Του καθημερινά σκληρά δοκιμαζόμενου λαού που καλείται σήμερα να πληρώσει τα σπασμένα για ατασθαλίες άλλων … (;)   Θέλοντας να δικαιολογήσει εαυτόν και αφήνοντας πίσω το πρόσφατο παρελθόν και τις κινήσεις όσον αφορά το Εθνικό μας πρόβλημα, διευκρινίζει πως δεν ήταν εύκολο να παραβεί τα όσα είχε υποσχεθεί (!). Παραδέχεται ότι ένιωσε πως είχε ένα πιστόλι στον κρόταφο καθώς βρισκόταν αντιμέτωπος με το δίλημμα της αποδοχής δρακόντειων μέτρων ή την προοπτική χρεοκοπίας και κατάρρευσης του κράτους. Χαρακτηριστικά, ρίχνοντας την ευθύνη αλλού ως συνήθως, εξηγεί πως εντός των μηχανισμών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ευρωπαϊκών μηχανισμών είχε ωριμάσει η ιδέα ότι οι τραπεζικές κρίσεις έπρεπε να λύνονται με τα δικά τους μέσα και η πρώτη που κρίθηκε ότι αποτελούσε κατάλληλο πειραματόζωο, επειδή είναι μικρή οικονομία και μικρή χώρα, χωρίς να συνιστά συστημικό ρίσκο για την υπόλοιπη Ευρώπη, ήταν η Κύπρος.   Ενώ η συντάκτρια της εφημερίδας στην Λευκωσία αναφέρει πως η Λεωφόρος Μακαρίου, το άλλοτε αρχετυπικό σύμβολο της ανάκαμψης της Κύπρου μετά την εισβολή του 1974, τώρα συνιστά θλιβερό θέαμα. Συγκεκριμένα, γράφει, πως ένα χρόνο μετά την παραλίγο οικονομική κατάρρευση, η λεωφόρος με τα κλειστά καταστήματα και τις ενδείξεις ενοικιάζεται ενσαρκώνει την καταστροφή που σκόρπισε ο οικονομικός τυφώνας.   Παρόλαυτα ο Νίκος Αναστασιάδης εθελοτυφλώντας μπροστά στην πραγματικότητα και εμμένοντας στα δικά του λέει πως αναγνωρίζει ότι ο αισιόδοξος τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν τη ζωή οι Κύπριοι έχει βοηθήσει. Οι Κύπριοι, επισημαίνει, αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα και τις δυσκολίες με πολύ διαφορετικό τρόπο από άλλες μεσογειακές χώρες, εξηγώντας ότι η κληρονομιά της περιόδου που ήταν βρετανική αποικία η Κύπρος είναι περισσότερο σαν την Ιρλανδία, παρά σαν την Ισπανία, την Ελλάδα ή την Πορτογαλία. Ενώ δηλώνει πως έχουν διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα, μια σταθερότητα και ηρεμία εντός του εργατικού δυναμικού. Δεν υπάρχουν διαδηλώσεις ή απεργίες. Είναι η βρετανική επιρροή, αυτοεπιβεβαιώνεται.   Το άρθρο επίσης, κάνει αναφορά σε μεμονωμένες διαμαρτυρίες λόγω του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, αλλά τονίζει ότι γενικότερη απουσία έντονων διαμαρτυριών έχει, κατά την εφημερίδα, εκπλήξει και τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες. Ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σπεύδει να διευκρινήσει ότι σαν καλός πελάτης μιας τράπεζας οι Κύπριοι θέλουν να αφήσουν γρήγορα πίσω τους τα χειρότερα, σημειώνοντας πως έχουν ήδη την εμπειρία του 1974.   Ο Νίκος Αναστασιάδης όμως έχει αφήσει οριστικά πίσω του την “εμπειρία”, όπως την αποκαλεί, του 1974 και στην συνέχεια της συνέντευξης αναφερόμενος στο Κυπριακό δηλώνει  την πρόθεσή του για επίλυση, η οποία πέρα από τα πολιτικά οφέλη θα έδινε και οικονομική ώθηση. Ο Ν. Αναστασιάδης σημειώνει ότι περισσότερο από ποτέ η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ καθιστά την επίλυση επιτακτική. Ενώ σημειώνεται επίσης ότι και οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν δώσει ενδείξεις ότι θέλουν μια λύση το συντομότερο δυνατό για να κάνουν μεγάλες επενδύσεις. Επενδύσεις προς όφελος ποιού και αυτή τη φορά; Σίγουρα και πάλι όχι προς όφελος του κυπριακού Ελληνισμού όπως όλα δείχνουν.   Η ισχύς μια ενωμένης χώρας είναι διαφορετική, λέει ο κοινοτάρχης Αναστασιάδης, με την εφημερίδα να σχολιάζει ότι πηγαίνοντας αντίθετα στην κοινή γνώμη ο ίδιος έχει ασπαστεί την επανένωση την τελευταία δεκαετία. «Η μεγαλύτερη συνεργασία με τους Τουρκο”κύπριους” θα συνεισφέρει στην ταχύτερη ανάπτυξη… μια λύση θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση καλύτερα», καταλήγει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian, και αφήνοντας μας με το στόμα ανοικτό για την ειλικρίνια που τον διακατέχει σε ότι έχει να κάνει με τους αδελφούς του Τουρκο”κύπριους” και επαληθεύοντας για ακόμα μία φορά πως όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις του Νίκου Αναστασιάδη ήταν κούφια λόγια χωρίς αντίκρυσμα.  

Εν τη ουσία ο κοινοτάρχης μας παραδέχτηκε ωμά, ότι όχι μόνο δέχεται διεθνείς πιέσεις αλλά με την ΑΘΛΙΑ πολιτική του έχει καταστήσει την Κύπρο και τον λαό της πειραματόζωο.