Το Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου 2015, αντιπροσωπεία συναγωνιστών του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.), παρευρέθηκε στην κηδεία δύο αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής του 1974, που τελέστηκε στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονα στην Μακεδονίτισσα.
Πρόκειται για τα αδέλφια Σωτήρη και Γεώργιο Νικολάου, 23 και 21 ετών αντίστοιχα, από την Κερύνεια, τα οποία έπεσαν ηρωικώς μαχόμενα, από τα πυρά των Τούρκων εισβολέων στις 23 Ιουλίου 1974.
Τα δύο αδέλφια, που ήτανε τα μικρότερα εντεκαμελούς οικογένειας, είχανε καταταγεί ως έφεδροι στην ηρωική 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού και βρεθήκανε μαζί με τους υπόλοιπους συμπολεμιστές τους στο Συγχαρί της Κερύνειας όπου τους είχανε στήσει άνανδρη ενέδρα οι Τούρκοι, παραβιάζοντας την γραμμή κατάπαυσης του πυρός, σε μία μέρα για την οποία είχε συμφωνηθεί εκεχειρία. Η Μοίρα είχε δώσει επικές μάχες με τον εχθρό προτού διαλυθεί.
Το οστά των παλικαριών εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή από την Διερευνητική Επιτροπή και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.
Ιδιαίτερα συγκινητικός ήτανε ο επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο αδελφός των παλικαριών ο οποίος, αφού υπογράμμισε το αμίμητο μεγαλείο της ηρωικής ψυχής και την στενή αγάπη που συνέδεε τα δύο αδέλφια τα οποία κατά την διάρκεια της μάχης αγωνιούσαν το ένα για την ζωή του άλλου, στάθηκε ιδίως στην καρτερική στάση της μητέρας τους η οποία, συντετριμμένη από την απουσία τους, αρνιόταν πεισματικά να αποδεχθεί τον θάνατο τους και περίμενε να επιστρέψουν μέχρι και την τελευταία της πνοή, στα 97 της χρόνια.
Επικήδειο λόγο εκφώνησαν επίσης, διηγούμενοι τα γεγονότα της μάχης της 23ης Ιουλίου, ο Δήμαρχος Κερύνειας, Γλαύκος Καριόλου και ο συμπολεμιστής των ηρώων, Γιώργος Ποταμός.
Με το πέρας της εκφώνησης των επικήδειων λόγων, κατατέθηκαν στεφάνια προς τιμή των παλικαριών και εψάλη ο εθνικός ύμνος. Εκ μέρους του Ε.ΛΑ.Μ. στεφάνι κατέθεσε ο Εκπρόσωπος Τύπου, Γεάδης Γεάδη.
Κάπου εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι οι γνωστοί λαοπλάνοι έλαμψαν δια της απουσίας, όπως θα έπρεπε να κάνουν κάθε φορά, αφού η παρουσία τους και μόνο αμαυρώνει την μνήμη των ηρώων. Παράλληλα θα πρέπει να σταθούμε και στην παρουσία του Κουλία, που παρευρέθηκε στο μνημόσυνο μεν, για να καταθέσει στεφάνι(!!!), ενώ έτρεξε να φύγει αμέσως, πριν καν εξέλθουν οι σοροί των δύο ηρώων από το ναό. Βλέπετε, το χρέος έγινε, ακούστηκε το όνομα, τι να μένουμε; Όπως πράττουν και οι υπόλοιποι πολιτικάντηδες που έχουν μετατρέψει τα Εθνικά μνημόσυνα, σε επιχειρήσεις προσέλκυσης ψηφοφόρων.
Οι μόνοι που έμειναν για ακόμα μια φορά, ήταν τα μέλη του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.), που όχι μόνο συνόδευσαν τους ήρωες στην τελευταία τους κατοικία, αλλά βοήθησαν και στην ταφή των ηρώων, γιατί είναι οι τελευταίοι, που σέβονται πραγματικά τις θυσίες των παλληκαριών που έδωσαν την ζωή τους σε αυτό το δύσμοιρο τόπο.
Τα δύο αδέλφια, τα οποία με απαράμιλλο σθένος αγωνίστηκαν για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας τους και έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι για την τιμή της, αρνούμενοι να την εγκαταλείψουν, τάφηκαν 41 χρόνια μετά, μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα τους, η οποία παραμένει υποδουλωμένη στους δολοφόνους κατακτητές της.
Το παρακάτω εδάφιο από τον Περικλέους Επιτάφιο του Θουκυδίδη, αποτελεί ελάχιστο δείγμα τιμής προς τα ηρωικά παλικάρια της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού:
«Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶἐν τῇ μὴ προσηκούσῃἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦἔργου ἐνδιαιτᾶται»
[Τάφος των ξεχωριστών ανδρών είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους και στις ξένες περιοχές, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους]
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ!
