Φοβάμαι πως η τελευταία γενιά που έγραψε ανατρεπτική ιστορία στον τόπο μας, ήταν η γενιά του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ´55 – ´59. Το τι διαδέχτηκε αυτή την ιστορική χρονική περίοδο, τι επακολούθησε και πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε είναι απορίας άξιο αν και ξέρουμε λίγο πολύ όλοι. Ξέρουμε, γιατί είμαστε συνυπεύθυνοι, με τις αποφάσεις, την ψήφο και την αδιαφορία μας. Λαμπρές σελίδες στην ιστορία του τόπου μας υπήρξαν βέβαια πολλές! Και πριν τον αγώνα και μετά τον αγώνα του ´55. Θα μου πείτε τότε ήταν εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών. Ναι. Σήμερα όμως επιβάλλεται εναντίον του ραγιαδισμού και της διαπλοκής. Και δεν μιλάμε για ένοπλο αγώνα αλλά για αγώνα ανατροπής εναντίον του κατεστημένου!
Πήραμε την απόφαση να στείλουμε στα σπίτια τους όσους μας έφεραν εδώ που φτάσαμε; Πήραμε την απόφαση να κάνουμε την υπέρβαση μας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που διαδηλώσαμε μαζικά εναντίον της διαπλοκής; Στα καφενεία και στις οικογενειακές συνάξεις είμαστε όλοι ρήτορες και Μεσσίες! Έχουμε όλοι όραμα και παραθέτουμε μάλιστα και λύσεις! Και να έφταναν όλα αυτά; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μαζικά – όλος ο λαός διαδηλώσαμε εναντίον της Τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής του μισού τμήματος του νησιού μας; Άθλιοι, είναι η απάντηση. Μόνο το Ε.ΛΑ.Μ διοργανώνει αντικατοχικές και άλλες εκδηλώσεις ή πορείες διαμαρτυρίας, για όλα τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία μας: Μεταναστευτικό, εκποιήσεις, ακρίβεια και για πολλά άλλα.
Πως επιτρέψαμε να ξεπουλάμε συνειδήσεις ακόμα και την ίδια μας την πατρίδα, δεν πρέπει παρά να αποτελεί μάθημα προς αποφυγή και επιβάλλεται διόρθωση των κακώς εχόντων, διαφορετικά θα χαθούμε κυριολεκτικά.
Τι δημιουργήσαμε; Δημιουργήσαμε ένα τέρας! Η πάλαι ποτέ οικονομική και κοινωνική ευμάρεια και πρόοδος, το περίφημο “οικονομικό θαύμα”, ανέδειξε απληστία, κακοδιαχείριση και διαπλοκή σε όλους τους τομείς.
Δημιουργία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην “καλή” δημιουργία ή δημιουργία “θετικών αξιών”. Το Άουσβιτς για παράδειγμα είναι ένα σατανικό δημιούργημα. Δημιούργημα είναι όμως και ο Παρθενώνας… Ποιο παράδειγμα ακολουθήσαμε εμείς;
Δημιουργήσαμε, ανεχτήκαμε, συντηρήσαμε και ενδυναμώσαμε μια εμετική νοοτροπία, που επέτρεψε εξευτελισμό της έννοιας και της επιλογής “Άριστος των Αρίστων” και στο τέλος της μέρας όλα γίνονταν και γίνονται… για τα λεφτά και την εξουσία! Την πολυσυζητημένη καρέκλα. Το «Φίτσιο», που λέμε στην Κύπρο.
Παρελθόν και παρόν δεν είναι τίποτε άλλο από συλλογή γεγονότων, και το παρόν μας δεν διασφαλίζει δυστυχώς τίποτα για το μέλλον εκτός και αν αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία, σύστημα και συνήθειες. Μόνο στην Κύπρο οι “κατηγορούμενοι” φωνάζουν ότι “οι άλλοι φταίνε”, διεκδικώντας μάλιστα “αθώωση” και “επιβράβευση”, την οποία μάλιστα πολλές φορές εισπράττουν!…
Συγχύσαμε κάθε έννοια, στραβώσαμε κάθε θεσμό, διαστρεβλώσαμε την αλήθεια!
Αυτή η λατρεία με την εξουσία, κάθε άσχετου, «αχάπαρου» και “ανώμαλου”, αποτελεί στον τόπο μας φαινόμενο! Έτσι φτάσαμε στο “εγώ σε διόρισα” μετά σου λέω “φύγε” και εσύ απαντάς “εγώ δεν φεύγω”. Το πιο φανταστικό κράμα όμως, παρουσιάζεται όταν ο κάθε “διανοούμενος” θεωρεί πως ο τόπος τον έχει ανάγκη και πως ο λαός θα τον στηρίξει… Αυτογελειοποίηση στο μεγαλείο της! Υποκρισία και υποτίμηση της νοημοσύνης κάθε σώφρονα πολίτη, όσων απέμειναν…
Οι διανοούμενοι θα μπορούσαν να είναι μια κάποια λύση; Δεν είδαμε πάντως κανέναν από αυτούς που κατέχει εξουσία, να αδειάζει κατά καιρούς ένα φορτηγό γεμάτο φρατζόλες σε κοινωνικά παντοπωλεία, ή να βοηθάει τους φτωχούς, ή να κάνει κάτι τέλος πάντων για τα καθημερινά σοβαρά προβλήματα των πολιτών!
Μερικοί «διανοούμενοι» μάλιστα, προκαλούν και τα φώτα της δημοσιότητας, διαφημίζοντας ουσιαστικά είτε τους εαυτούς τους, είτε τα κόμματα τους. Όταν μια χώρα δεν αναδεικνύει “σοβαρούς διανοούμενους”, δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Πόσο μάλλον από τους “απλούς” πολίτες…
Κάποτε οι διανοούμενοι, και οι καλλιτέχνες, ήταν στη πρώτη γραμμή της “αντίστασης” μαζί με τους πολίτες γράφοντας τραγούδια , ποιήματα , κάνοντας συναυλίες, ανεβάζοντας θεατρικά έργα και γενικά εμψυχώνοντας με κάθε τρόπο τους πολίτες!
Επικρατεί φόβος. Βασιλεύει η “επανάσταση του καναπέ” που μας θέλει όλους να επαναστατούμε “αλλάζοντας … θέση στον καναπέ”…
Διανοείσθε τι είναι διανοούμενος; Ο λόγιος, ο πνευματικός άνθρωπος με βαθιά σκέψη, λέει το λεξικό. Ναι! Υπάρχουν τέτοιοι! Με αυτά όλα που περιγράψαμε πιο πάνω όμως, αφήνω στην κρίση σας σε ποιους “διανοούμενους” άφησαν ή αφήσαμε κάθε μορφή εξουσίας, πόσο μεγάλη αναγκαιότητα υπάρχει για ριζική αλλαγή και πόσο καθοριστικές θα είναι πλέον οι αποφάσεις και οι κινήσεις μας ως λαός για το μέλλον αλλά και το παρόν!
Μας θεωρούν δεδομένους. Επιλέγετε πια ακούγοντας την καρδιά και το ένστικτο σας. Μόνη επιλογή αποτελεί το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο. Το Ε.ΛΑ.Μ. Και δεν είναι προπαγάνδα. Αναλογιστείτε, σκεφτείτε, προβληματιστείτε, δείτε τα γεγονότα και τις πράξεις, το ξέρετε!…
Δημήτρης Σούγλης
Δημοσιογράφος – Διευθυντής Γραφείου Τύπου Ε.ΛΑ.Μ
