Τον Αύγουστο του 1964 τουρκικά αεροπλάνα άρχισαν να βομβαρδίζουν ανηλεώς κατοικημένες περιοχές στην Τηλλυρία χωρίς να διστάσουν να πλήξουν με βόμβες ναπάλμ ακόμα και το νοσοκομείο του Παχύαμμου.Η αρχή έγινε με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1963, όπου οι τουρκοκύπριοι κάτω από τις οδηγίες της Τουρκίας αποσύρθηκαν από τις δομές του νεοσύστατου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αφορμή τη πρόταση του Μακαρίου για αλλαγή 13 σημείων του δοτού Συντάγματος της Ζυρίχης.Με τους βομβαρδισμούς του Αυγούστου του 1964 δημιουργήθηκαν τουρκικοί θύλακες στα χωριά Κόκκινα και Μανσούρα, κάτι που επέτρεπε την μεταφορά στρατιωτικού υλικού και προσωπικού διά θαλάσσης. Ήταν το πρώτο μήνυμα για την εισβολή του 1974.Ο κίνδυνος για επέκταση του θύλακα ήταν επικείμενος, οι προκλήσεις συνεχείς, και τέθηκε επιτακτικά θέμα ασφάλειας των ελληνοκυπρίων κατοίκων της περιοχής Τηλλυρίας.
Η Εθνική Φρουρά και μαζί της πολλοί εθελοντές, προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τον ισχυρό θύλακα Μανσούρας-Κοκκίνων. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες να αποσοβήσει τον κίνδυνο αυτό, η Τουρκία επενέβη στρατιωτικά, μέσω της πολεμικής της αεροπορίας, και βομβάρδισε ανελέητα ολόκληρη την περιοχή, από τον Ξερό μέχρι τον Πύργο. Παρά τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων και των στρατιωτών, περισσότεροι από 50 Ελληνοκύπριοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν και αρκετοί άμαχοι, βρήκαν τραγικό θάνατο, κτυπημένοι από τις βόμβες ναπάλμ και τα τούρκικα πολυβόλα, ενώ εκατοντάδες ήταν οι τραυματίες.Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ διέταξε κατάπαυση του πυρός που έγινε κατορθωτή στις 10 Αυγούστου.
Σήμερα, 53 χρόνια μετά χιλιάδες Τουρκοκύπριοι μεταβαίνουν στην περιοχή, μαζί με τον ηγέτη τους Μουσταφά Ακκιντζί, για να γιορτάσουν τη δολοφονία δεκάδων Ελλήνων της Κύπρου. Φαίνεται πως όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια οικοδόμησης ασφάλειας και ειρήνης. Την ίδια ώρα που οι Τουρκοκύπριοι γιορτάζουν τους βομβαρδισμούς ελληνικών χωριών, η δική μας πολιτική ηγεσία “φορτώνει” με αισθήματα ευθύνης τους πολίτες της για την υπεράσπιση των εδαφών τους.
