14 Μαρτίου σήμερα. Η σκέψη μας ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω. Όταν ο λαός υπερήφανος όρθωσε το ανάστημα του σε μια τεράστια αυτοκρατορία, την υπερδύναμη της τότε εποχής, την Μεγάλη Βρετανία.
Ήταν τότε που η μεγαλύτερη αγάπη όλων ήταν η μητέρα. Όχι η φυσική μάνα, αλλά η ΕΛΛΑΔΑ. Η Ελλάδα που σήμερα για τους νεοκύπριους αποτελεί ένα άλλο Έθνος, μια ξένη λέξη, μια ξένη χώρα.
Ήταν τότε που η νεολαία δεν ήταν έρμαιο των ναρκωτικών ουσιών, που χωρίς αξίες και ιδανικά είναι σκλαβωμένη σε ένα καταναλωτικό όργιο και στο ατομιστικό ΕΓΩ της καλοπέρασης. Ήταν τότε που με περίσσια περηφάνια οδηγούνταν στην αγχόνη τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο κάνοντας τους Άγγλους να σαστίζουν, κάνοντας τους να απορούν τι είναι αυτοί οι Έλληνες. Άνθρωποι ή κάτι άλλο;
Ήταν τότε που αντίκρισαν κατάματα την Ελληνική ψυχή, το μεγαλείο του Έλληνα που κάνει τους εχθρούς να φοβούνται και τους φίλους να θαυμάζουν.
14 Μαρτίου 1957 σε ένα σχολείο στην Πάφο.
Ο δάσκαλος ρωτάει: Παρόντες όλοι;
Και οι μαθητές απαντάνε: Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.
Τότε ο δάσκαλος αποκρύνεται: Παρόντες.
Πόσο δίκαιο είχε τότε ο δάσκαλος. Ο Βαγόρας έμεινε για πάντα στις καρδιές μας και στις σκέψεις μας, για πάντα ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Με την παλικαρίσια τόλμη του πέρασε στο πάνθεον των ηρώων κερδίζοντας επάξια μια θέση στην αθανασία και στις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας μας.
Σήμερα όμως οι δοσίλογοι τον σκοτώνουν για δεύτερη φορά, αυτή όμως οριστικά. Τον διαγράφουν από την ιστορία και τις μελλοντικές γενέες, για μια κάλπικη Ελληνοτουρκική φιλία, διολισθαίνοντας εγκληματικά από τα ιστορικά μας δίκαια.
Απομένει σε εσένα το ερώτημα. Θα τους το επιτρέψεις; Θα αφήσεις να πάει η θυσία του χαμένη;
Ο Ευαγόρας μας έδειξε τον δρόμο της αρετής και της τόλμης, αυτό που πρέπει να περιδιαβούμε και εμείς σήμερα. Αν και νεαρός, στο άνθος της νιότης του, έστω και την υστάτη δεν κοίταξε τον εαυτό του, αλλά θυσιάστηκε για όλους εμάς. Σε αντίθεση με τους νεοκύπριους σήμερα που βλέπουν μόνο την πάρτη τους.
Το πιο σημαντικό όμως πράγμα που μας δίδαξε και αφορά τους κυβερνώντες μας, είναι ότι ο Παλληκαρίδης ακόμα και με πραγματικό πιστόλι στον κρόταφο, δεν λύγισε και οδηγήθηκε στην αγχώνη. Για μια Κύπρο Ελεύθερη και ΕΛΛΗΝΙΚΗ και όχι κύριοι ριψάσπιδες για μια Κύπρο ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ.
Ο αγώνας συνεχίζεται και ο καθένας κάνει την δική του επιλογή. Οι Έλληνες Εθνικιστές απαντούν ότι προτιμούν τον ανδριωμένο δρόμο που χάραξε ο Ευαγόρας! Οι υπόλοιποι;
Γεάδης Γεάδη
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
