Το μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα, σήμερα, στην κατεχόμενη Καρπασία προσμένει την απελευθέρωση. Την ημέρα εκείνη που θα εορτάσει πανηγυρικά με όλους τους Έλληνες της Κύπρου το τέλος της τουρκικής κατοχής. Την ημέρα εκείνη που όλοι εμείς θα ανάψουμε την λαμπάδα της λευτεριάς και επιστροφής στη χάρη του.
Ποια η σχέση του Αποστόλου Αντρέα με το νησί μας.
Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, ήρθε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε, λίγο πριν το ακρωτήρι και τα νησιά Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει γιατί κόπασε ο άνεμος.
Τις μέρες εκείνες τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά δεν βρήκαν νερό. Κάποια στιγμή όμως , ο Άγιος γονάτισε μπροστά σ’ ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ’ ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που ξεδίψασε σώματα, που το πήραν με πίστη, που δρόσισε και παρηγόρησε ψυχές.
Πρώτο ήταν το τυφλό παιδί του καπετάνιου που με τη χάρη του Αγίου απέκτησε το φως του πίνοντας από το άγιασμα. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε στο σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν στο καράβι με το νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, μια ελπίδας γεννήθηκε στην καρδιά του παιδιού. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τα ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!
Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί.
Το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα που η πρώτη αναφορά για αυτό έγινε το 1103 με τον καιρό έγινε παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο, χιλιάδες προσκυνητές απ’ όλα τα μέρη της Κύπρου συνέρεαν για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου και να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους. Αμέτρητα είναι τα θαύματα που έγιναν και γίνονται μέχρι και σήμερα με την επίκλησης του ονόματος του.
Ας προσευχηθούμε όλοι, να έρθει το συντομότερο η ήμερα της απελευθέρωσης μας και να ηχήσουν οι καμπάνες των κατεχόμενων εκκλησιών μας, να σκορπίσουν το χαρμόσυνο μήνυμα απ’ άκρου εις άκρον.
Στέλιος Στυλιανού
Στέλεχος Ε.ΛΑ.Μ
