Κάποτε η Κύπρος έκανε διαβήματα εάν κάποιος μιλούσε για το “ψευδοκράτος” ή επισκεπτόταν τα κατεχόμενα. Μπορεί να μην είχαμε εμπιστοσύνη ούτε τότε στους Κυβερνώντες, αλλά νιώθαμε ότι επιθυμούσαν ναι μεν την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, αλλά τουλάχιστον ήταν ευαίσθητοι σε θέματα όπως η αναγνώριση του “ψευδοκράτους” και διάφορες άλλες έμμεσες επισκέψεις επισήμων και ανεπισήμων στα κατεχόμενα. Μάλιστα, (πάλι) κάποτε οι Κυβερνήσεις προχωρήσαν και σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και γενικότερα στο εξωτερικό. Όλα αυτά κάποτε…
Σήμερα, η αναγνώριση γίνεται άμεσα και μάλιστα με τις ευλογίες της Κυβέρνησης. Τώρα, θα μας πείτε είστε υπερβολικοί; Ωραία σας δίδουμε χειροπιαστή απάντηση. Τι γύρευε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών στα κατεχόμενα; Τι πήγε να κάνει στο γραφείο του Ακιντζί στα κατεχόμενα; Πήγε να ενημέρωσει; Γιατί και για ποιο λόγο; Και γιατί η δική μας πλευρά δεν αντέδρασε; Αυτό και εάν είναι άμεση αναγνώριση, αυτό και εάν μας προκαλεί και μας θέτει να σταθούμε ακόμη πιο δυνατοί ενάντια σε αυτούς που ξεπουλούν την Πατρίδα μας και που καταστρέφουν όλα τα ιδανικά.
