Άρθρο του Θεολόγου Ανδρέα Ζάρου
ΚΥΡΙΑΚΗ E’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. η’ 28-34, θ1)
Στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή του Ματθαίου βλέπουμε τον Κύριό μας να εισέρχεται στη χώρα των Γεργεσηνών και να θεραπεύει δυο δαιμονιζόμενους . Το θαύμα έγινε γρήγορα γνωστό και εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή. Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι η στάση των κατοίκων της περιοχής αυτής. Αντί να χαρούν με το θαύμα και πως δύο παιδιά που ταλαιπωρούνταν χρόνια από τις σκοτεινές δυνάμεις θεραπεύτηκαν , αναστατώθηκαν γιατί πνίγηκαν οι χοίροι . Φοβήθηκαν ότι θα πληγούν τα συμφέροντά τους , γιατί η εκτροφή των χοίρων απαγορευόταν από τους Εβραίους. Νοιώθουν πως ο Χριστός επεμβαίνει για να τους ελέγξει .Μάλιστα ζητούν από το Χριστό να φύγει από τα όρια της περιοχής τους. Έτσι ο Κύριός μας σέβεται την επιθυμία τους και ανεβαίνει σε ένα πλοίο και μεταφέρεται στην αντίπερα όχθη .
Και στη σημερινή εποχή πολλοί οι Γεργεσινοί , αφού συχνά οι άνθρωποι με τη στάση μας διώχνουμε τον Χριστό από τις καρδιές μας . Τον βγάζουμε από το κέντρο της ζωής μας και βάζουμε πάνω από όλα τα πάθη, τα λάθη και τις αδυναμίες μας ,το χρήμα ,την ύλη , τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα. Αδιαφορούμε για όλα τα καλά που μας προσφέρει και για την σταυρική του θυσία που σταυρώθηκε για να μας σώσει . Στην σημερινή εποχή δυστυχώς πολλές φορές νιώθουμε πως δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά που ζήτησε ο Χριστός ως προϋπόθεση σωτηρίας και διαλέγουμε άλλους δρόμους θεωρώντας τους πιο εύκολους και πιο απολαυστικούς .
Πρέπει να ξέρουμε όμως πως αυτοί οι άλλοι δρόμοι είναι εφήμεροι και έχουν τέλος ενώ αυτό που μας προσφέρει ο Χριστός είναι αιώνιο. Αυτό το αιώνιο όμως το κερδίζουμε με τα έργα μας γι’ αυτό πρέπει η ζωή μας να είναι ένας αδιάλειπτος αγώνας για την σωτηρία μας. Στην προοδευτική κοινωνία που ζούμε που πολλοί θεωρούν σκοταδισμό τα της πίστεώς μας πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να μη βγάζουμε τον Χριστό από την καρδιά μας. Πρέπει να έχουμε σαν παράδειγμά μας τους Αγίους μας, τους Επισκόπους μας, τους ήρωές μας. Τον ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία μας σε όλους τους αγώνες του ελληνισμού γιατί σήμερα είναι μια αποφράδα ημέρα για την Κύπρο μας , αφού από της 9ης – 14ης Ιουλίου 1821 ο Τούρκος διοικητής της Κύπρου ,ο Κιουτσούκ Μεχμέτ Β’, ο οποίος έτρεφε αρκετό μίσος εναντίον των χριστιανών , σκότωσε 486 προεστώτες του τόπου, μητροπολίτες, ηγουμένους, ιερομονάχους, δασκάλους, τους οποίους θεωρούσε επικίνδυνους .
Εκτέλεσε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό δι’ απαγχονισμού στην πλατεία Διοικητηρίου της Λευκωσίας κάτω από μία μουριά, ενώ την ίδια ημέρα καρατομήθηκαν και οι 3 μητροπολίτες, οι Πάφου Χρύσανθος, Κιτίου Μελέτιος και Κυρηνείας Λαυρέντιος.
Οι Τούρκοι φοβούμενοι την ελληνική επανάσταση προέβηκαν σε αυτές τις άθλιες πράξεις . Ακόμα σκοπός τους ήταν να πλήξουν τον χριστιανισμό της Κύπρου.Σκοπός τους ήταν να αφανίσουν τον κλήρο ο οποίος μόρφωνε με τα ελληνικά γράμματα τον υπόδουλο ελληνισμό και τον μπόλιαζε με την χριστιανική πίστη . Όλοι όσοι έχασαν τη ζωή τους με τη θυσία τους έγιναν Ιερομάρτυρες και πότισαν με το αίμα τους την μαρτυρική μας γη .
Έτσι έγιναν Μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος. Τα ιερά οστά των Εθνομαρτύρων βρίσκονται σε κρύπτη, η οποία ευρίσκεται στο Μαυσωλείο των Εθνομαρτύρων, το οποίο ανεγέρθηκε το 1930 στον περίβολο του Ιερού Ναού Φανερωμένης στη Λευκωσία.
Ο Θεός δεν αφήνει να χαθεί η Ελληνικότητα της Αγίας μας Νήσου . Σε αυτό τον αγώνα έχουμε συμπαραστάτη και βοηθό την Παναγιά μας που μεσιτεύει για εμάς στον μονογενή της
Να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό , αληθινή μετάνοια και οι Θυσίες των ιερομαρτύρων μας δεν θα πάνε χαμένες . Η Κύπρος ήταν, είναι και θα είναι ορθόδοξη ελληνική. Αμήν.
Ανδρέας Ζάρος, Θεολόγος
Απόσπασμα από το ποίημα “Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου” του εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη:
«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!»
