Μία θυσία ξεχασμένη, που θάβεται βαθειά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, για να μην ξυπνούμε μνήμες. 20 Μαρτίου, ώρα 10:20, κανείς δεν θυμάται.
Άλλωστε όλοι έκαναν το καθήκον τους, λίγες μέρες πριν στην Εκκλησία. Μπροστά από τα φλας των καμερών. Η προβολή μετράει και όχι η θύμηση.
Τα παιδιά με τα μαύρα, οι Εθνικιστές, το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.) όμως είχαν αντίθετη άποψη. Πιστοί στο ραντεβού τους με την Ιστορία, μετέβησαν στο χώρο θυσίας του Θεόφιλου Γεώργιαδη, έξω από την οικία του και πραγματοποίησαν μία σεμνή τελετή.
Τα μέλη του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.) με αναμμένες δάδες πορεύτηκαν σιωπηλά προς την οικία του ήρωα. Λίγα μέτρα από το σημείο της δολοφονίας του, έγιναν δύο σύντομες ομιλίες από τον συναγωνιστή Δημήτρη, σχετικά με τον βίο του Θεόφιλου Γεωργιάδη και στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο Εκπρόσωπος Τύπου του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.), Γεάδης Γεάδη, όπου αναφέρθηκε με λεπτομέρεια στις τραγικές εκείνες στιγμές της δολοφονίας.
Όταν οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 10:20, οι σημαίες έκλεισαν ευλαβικά και από τις δάδες άναψε ένα κερί που τοποθετήθηκε στην προτομή του ήρωα. Η φλόγα συμβολική, που θα την κρατήσουμε να σιγοκαίει μέσα στις καρδιές μας, για να κρατήσουμε τον Θεόφιλο Αθάνατο στις μνήμες μας, όπως του αρμόζει.
Ακολούθως, τοποθετήθηκε στεφάνι εις μνήμη του ήρωα, μετά από μονόλεπτη σιγή, την βουβαμάρα έσπασε η στεντόρεια φωνή των Εθνικιστών που έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο.
Θεόφιλος Γεωργιάδης – ΑΘΑΝΑΤΟΣ
