Ο Μιχάλης (Μίκης) Μάντακας γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα και ήταν γιος του Υποστράτηγου ε.α. Νίκου Μάντακα. Το 1970 αφού αποφοίτησε από το Γυμνάσιο, πηγαίνει στην Μπολόνια της Ιταλίας για σπουδές. Η δεκαετία του 1970 ήταν μια περίοδος μεγάλης πολιτικής έντασης στην Ιταλία, με το αριστερό παρακράτος να πραγματοποιεί δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις, μια περίοδος που έμεινε γνωστή στην Ιστορία ως τα «μολυβένια χρόνια».

Ο νεαρός Μίκης Μάντακας, ως φοιτητής στην Μπολόνια, αν και αντικομουνιστής, επιλέγει να μην ασχοληθεί με την πολιτική και να αφοσιωθεί την  Ιατρική. Στοχοποιείται όμως από Έλληνες κομμουνιστές, οι οποίοι μάλιστα τον υποδεικνύουν σε Ιταλούς αναρχοαριστερούς τραμπούκους που του επιτέθηκαν άγρια, με αποτέλεσμα ο Μίκης Μάντακας να νοσηλευτεί για 40 μέρες στο νοσοκομείο.

Το γεγονός αυτό τον αναγκάζει αργότερα να αποχωρήσει από την αριστεροκρατούμενη Μπολόνια και να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ρώμη. Με όραμα μια Ευρώπη των Εθνών, ο Μίκης εντάσσεται στην Εθνικιστική Οργάνωση MSI. Τον Απρίλιο του 1973, ακροαριστεροί τρομοκράτες πυρπολούν το σπίτι του Γραμματέα του MSI Mario Mattei, όπου κάηκαν ζωντανοί οι δυο του γιοι. Σε δίκη για τον άνανδρο εμπρησμό που διεξάγεται τον Φεβρουάριο του 1975 έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων στήνεται ένα φιάσκο με εκατοντάδες οπλισμένους αριστερούς να απαιτούν την αθώωση του στυγνού δολοφόνου Lollo.

Την 4η μέρα της δίκης (28/2/1975) τα πράγματα βαίνουν εκτός ελέγχου, καθώς την στιγμή που δεκάδες μέλη του MIS (μεταξύ τους και ο Μίκης) βρίσκονται εντός της αίθουσας του δικαστηρίου, έξω από αυτό εκατοντάδες ακροαριστεροί προβαίνουν σε βίαια επεισόδια με συμπλοκές και πυροβολισμούς.

Το μεσημέρι, μετά τη διακοπή του δικαστηρίου, ο Μάντακας και οι συναγωνιστές του ξεφεύγουν από τον κλοιό των συγκεντρωμένων με προορισμό τα γραφεία του MSI στην οδό Ottaviano 9, κοντά  στην Piazza Risorgimento. Μια ομάδα εκατό περίπου αριστερών τραμπούκων τους ακολουθεί. Όταν φθάνουν στο κτήριο όπου στεγάζονται τα κομματικά γραφεία, αρχίζουν να εκσφενδονίζουν βόμβες μολότοφ.  Ο Μάντακας και οι συναγωνιστές του, ανάμεσα στις φλόγες και τους καπνούς, προσπαθούν να εξέλθουν από το κτήριο. Οι ακροαριστεροί, πολλοί από τους οποίους ήταν οπλισμένοι με πιστόλια, ανοίγουν πυρ. Μια σφαίρα βρίσκει τον Μάντακα στο κεφάλι.

Εν μέσω πυρών, δύο συναγωνιστές τον μεταφέρουν υποβασταζόμενο σ’ ένα παραπλήσιο γκαράζ. Οι κομμουνιστές προσπαθούν λυσσαλέα να εισβάλλουν στο χώρο. Μια ομάδα εθνικιστών επιστρέφει από την γειτονική Piazza Risorgimento και τους απωθεί. Οι αριστεροί τραμπούκοι οπισθοχωρούν, συνεχίζοντας να πυροβολούν, την ίδια στιγμή που η αστυνομία ήταν προκλητικά απούσα.

Παρά τις έντονες προσπάθειες των γιατρών, ο Μίκης Μάντακας αφήνει την τελευταία του πνοή το απόγευμα της 28ης Φεβρουαρίου 1975. Ο Μίκης Μάντακας θυσίασε την ζωή του αγωνιζόμενος για μια ισχυρή Ευρώπη των Λαών και των Πατρίδων, οφείλουμε στην μνήμη του, αλλά και στους σύγχρονους μάρτυρες του Ελληνικού Εθνικισμού Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη να συνεχίσουμε αγέρωχοι τον αγώνα μας, μέχρι την τελική Νίκη.